selamlar yeniyim daha bismillah bu mevzuya çızıktırmak istedim.çünkü bende kısayım:)
1,50 boyum.çok hor görüldüm bende,inanın insan değilmişim gibi davranan bile oldu.annemin horantası(sülalesi) sözle bişi demediler ama bakışları,beden dilleri yetti.uzun süre çalışma hayatım oldu.ondada hep küçük görüldüm.küçük bir kız çocuğuymuşum gibi,aklım mantığımda boyum gibi büyümemiş gibi davranıldı.fakat her seferinde sözümle değil işimle cevap verdim.
insanı en çok çileden çıkaran ne biliyormusun?beğendiğin bir adamla sadece arkadaş olabilme ihtimali.nitekim kısa olduğumdan aşık olunacak bir hatun değilde,boyu posu olmayan çocukluğundan hatunluğa dönüşememiş bir varlıkmışım gibi.sanki elimdeymiş gibi.sanki bu güzellik boy pos insanın insiyatifindeymiş gibi.haşa.
çok zor bir durum,üzülme takma demiyeceğim çünkü banada bu klişe sözler çok söylendi.ama yaş ilerledikçe inan görünüşten çok önemli nitelikler olduğunu anlamaya başlıyorsun.zekanın,karakterin.ahlakın,şu çamurlu dünyada düzgün, erdemli kalabilmenin daha değerli olduğunu anlamaya başlıyorsun zamanla.hani bir söz varya evlen eşin iyiyse mutlu olursun,eşin kötüyse filozof olursun...bende kendime uyarladım.uzamadım filozof olacam
ama bişi daha var uzun boylu birini gördüğümde hayran bakışlarımı alamıyorum napim.subhanALLAH insan neyi yoksa ona özenirmiş.denirki bu dünyada eksik olan ahirette çok güzeli ile tamamlanacak.tabiki tevekkül şartıyla...bakarsın ötelerde 1,70 lik hatunlar oluveririz he nedersin