Yapıyorm aslında mesel bugun oturduk diyelım bir konu konusuluyo konuya dahil olmaya calısıyorm ama soyledıklerım havada kalıyor benimle goz temasi kurulmuyor mesela.. Ben yokmusum gibi davranılıyor boyle olunca da lafım havada kaldığı ve onemsenmedıgım ıcın konusmak da gelmiyor ıcımden ve susuyorum sadece dinliyorum boyle olunca da kendimi cok pasif ve degersız hıssedıyormÇok basit bitanem, insanlar sana nasıl davransın istiyorsan sen de onlara öyle davranacaksın. Gözlerinin içine bakıp gülümseyerek konuş, istemsizce onlar da aynısını yapacaklardır. Ve bolca özgüven çalışması yap. Seni güvensiz, önemsiz hissettiren kişi kimdi? Annen mi, baban mı, kardeşlerin mi sana böyle biri olduğunu dayattılar?
Selamlar bu yıllarca yaşadığım sorun artik benim sonumu getirecek herhalde.. Ben kendimi bildim bileli bir ortama girdim mi arkadas ortami örneğin değer görmüyorum önemsemiyorum.. Mesela uc dort arkadas oturuyoruz konusurken birbirleriyle goz teması kuruyorlar sohbet ederken birbirlerine bakarak konusuyorlar masada ben yokmusum gibi davranıyorlar.. Benı ılk tanıdıklarında sıkıntı yok ama tanıdıkca insanlar artık onemesememeye baslıyorlar soyledıgım laf bazen duyulmuyor arada kaynıyor mesela.. Ben ıyı nıyetlı saf bir insanm saf oldugumu da soylerler ama buda elimde degil degısemedım.. Sanırım dış gorunusumde de var bir saflık.. Ortamda boyle olunca tamamen susuyorum bende konuya dahil olamayınca hıc konusasım gelmiyor agzımı acamıyorm..zaten konusmak ıcın konusunca da sacma konusuyorm bazen cümlemi toparlayamıyorum.. Mantıklı konusamıyorm.. Ikı kısı bırıyle konusuysam sikinti yok ama mesela uc kısı olduk mu ben etkisiz eleman oluyorm artik o masada.. 33 yasındayım bu lisede de boyleydı unıversıte de de sımdıde... Yok olup gitmek ıstıyorm ınsan gormek istemiyormBen nasıl lafı dinlenen fikirlerı onemsenen birı olabilirim bu çekımserliğimi nasıl aşabilirim..ben sırf bu sebepten bir ise girip çalısamadım bu yaşa kadar çünki girdiğim her iş yerinde de boyle oluyor ve neden oldugunu anlayamıyorum yüzümde saf bir ifade oldugundan dolayı mı acaba diye düşünüyorum cunkı baska bır sebep bulamıyorum.. yok mudur bunun bir çözümü
Selamlar bu yıllarca yaşadığım sorun artik benim sonumu getirecek herhalde.. Ben kendimi bildim bileli bir ortama girdim mi arkadas ortami örneğin değer görmüyorum önemsemiyorum.. Mesela uc dort arkadas oturuyoruz konusurken birbirleriyle goz teması kuruyorlar sohbet ederken birbirlerine bakarak konusuyorlar masada ben yokmusum gibi davranıyorlar.. Benı ılk tanıdıklarında sıkıntı yok ama tanıdıkca insanlar artık onemesememeye baslıyorlar soyledıgım laf bazen duyulmuyor arada kaynıyor mesela.. Ben ıyı nıyetlı saf bir insanm saf oldugumu da soylerler ama buda elimde degil degısemedım.. Sanırım dış gorunusumde de var bir saflık.. Ortamda boyle olunca tamamen susuyorum bende konuya dahil olamayınca hıc konusasım gelmiyor agzımı acamıyorm..zaten konusmak ıcın konusunca da sacma konusuyorm bazen cümlemi toparlayamıyorum.. Mantıklı konusamıyorm.. Ikı kısı bırıyle konusuysam sikinti yok ama mesela uc kısı olduk mu ben etkisiz eleman oluyorm artik o masada.. 33 yasındayım bu lisede de boyleydı unıversıte de de sımdıde... Yok olup gitmek ıstıyorm ınsan gormek istemiyormBen nasıl lafı dinlenen fikirlerı onemsenen birı olabilirim bu çekımserliğimi nasıl aşabilirim..ben sırf bu sebepten bir ise girip çalısamadım bu yaşa kadar çünki girdiğim her iş yerinde de boyle oluyor ve neden oldugunu anlayamıyorum yüzümde saf bir ifade oldugundan dolayı mı acaba diye düşünüyorum cunkı baska bır sebep bulamıyorum.. yok mudur bunun bir çözümü
kendinize karşı Özgüvensizlik değersizlik hissi var . Etrafımıza da ister istemez o enerjiyi yayarız. Kendinizle barışın kendinize güvenin ve .Selamlar bu yıllarca yaşadığım sorun artik benim sonumu getirecek herhalde.. Ben kendimi bildim bileli bir ortama girdim mi arkadas ortami örneğin değer görmüyorum önemsemiyorum.. Mesela uc dort arkadas oturuyoruz konusurken birbirleriyle goz teması kuruyorlar sohbet ederken birbirlerine bakarak konusuyorlar masada ben yokmusum gibi davranıyorlar.. Benı ılk tanıdıklarında sıkıntı yok ama tanıdıkca insanlar artık onemesememeye baslıyorlar soyledıgım laf bazen duyulmuyor arada kaynıyor mesela.. Ben ıyı nıyetlı saf bir insanm saf oldugumu da soylerler ama buda elimde degil degısemedım.. Sanırım dış gorunusumde de var bir saflık.. Ortamda boyle olunca tamamen susuyorum bende konuya dahil olamayınca hıc konusasım gelmiyor agzımı acamıyorm..zaten konusmak ıcın konusunca da sacma konusuyorm bazen cümlemi toparlayamıyorum.. Mantıklı konusamıyorm.. Ikı kısı bırıyle konusuysam sikinti yok ama mesela uc kısı olduk mu ben etkisiz eleman oluyorm artik o masada.. 33 yasındayım bu lisede de boyleydı unıversıte de de sımdıde... Yok olup gitmek ıstıyorm ınsan gormek istemiyormBen nasıl lafı dinlenen fikirlerı onemsenen birı olabilirim bu çekımserliğimi nasıl aşabilirim..ben sırf bu sebepten bir ise girip çalısamadım bu yaşa kadar çünki girdiğim her iş yerinde de boyle oluyor ve neden oldugunu anlayamıyorum yüzümde saf bir ifade oldugundan dolayı mı acaba diye düşünüyorum cunkı baska bır sebep bulamıyorum.. yok mudur bunun bir çözümü
Selamlar bu yıllarca yaşadığım sorun artik benim sonumu getirecek herhalde.. Ben kendimi bildim bileli bir ortama girdim mi arkadas ortami örneğin değer görmüyorum önemsemiyorum.. Mesela uc dort arkadas oturuyoruz konusurken birbirleriyle goz teması kuruyorlar sohbet ederken birbirlerine bakarak konusuyorlar masada ben yokmusum gibi davranıyorlar.. Benı ılk tanıdıklarında sıkıntı yok ama tanıdıkca insanlar artık onemesememeye baslıyorlar soyledıgım laf bazen duyulmuyor arada kaynıyor mesela.. Ben ıyı nıyetlı saf bir insanm saf oldugumu da soylerler ama buda elimde degil degısemedım.. Sanırım dış gorunusumde de var bir saflık.. Ortamda boyle olunca tamamen susuyorum bende konuya dahil olamayınca hıc konusasım gelmiyor agzımı acamıyorm..zaten konusmak ıcın konusunca da sacma konusuyorm bazen cümlemi toparlayamıyorum.. Mantıklı konusamıyorm.. Ikı kısı bırıyle konusuysam sikinti yok ama mesela uc kısı olduk mu ben etkisiz eleman oluyorm artik o masada.. 33 yasındayım bu lisede de boyleydı unıversıte de de sımdıde... Yok olup gitmek ıstıyorm ınsan gormek istemiyormBen nasıl lafı dinlenen fikirlerı onemsenen birı olabilirim bu çekımserliğimi nasıl aşabilirim..ben sırf bu sebepten bir ise girip çalısamadım bu yaşa kadar çünki girdiğim her iş yerinde de boyle oluyor ve neden oldugunu anlayamıyorum yüzümde saf bir ifade oldugundan dolayı mı acaba diye düşünüyorum cunkı baska bır sebep bulamıyorum.. yok mudur bunun bir çözümü
Hep derler,kendini sev kendine değer ver!Nasıl olucak mesela?kendinize karşı Özgüvensizlik değersizlik hissi var . Etrafımıza da ister istemez o enerjiyi yayarız. Kendinizle barışın kendinize güvenin ve .
Baya bildiğiniz kendimi seviyorum demekle başlayın. İyi yönlerinize odaklanın. Siz kendinizi sevmezseniz değer vermezseniz kimse vermez .Hep derler,kendini sev kendine değer ver!Nasıl olucak mesela?
Buna cok katılıyorum, is ne dediginden cok insanlara verdiğin enerjiyle alakali.Seni sen olduğun için seven tüm saflığınla,sacmalamanla,suskunlugunla seven gerçek arkadaş bulduğunda bunlar sorun olmayacak.once kendini tanı,kabullen,kendini değiştirmeye calisma, doğallık çok güzel bence.insana kendini sevdimi, özgüvenin oldumu hiç konusmazsan bile gelip konuşmak isteyen insanlar oluyor, tamamen kendi kendine davranışın enerjin gibi yanı naçizane benim fikrim opuyorum seni
Tesekkur ederimNasıl anlatsam bilmiyorum ama şöyle insanların ne düşündüğünü çok önemsiyorsun ve sürekli diken üstündesin. Hata yapmaktan çok korkuyorsun ve sürekli konuşurken karşındaki kişide ne izlenim bıraktığını düşünüyorsun.
Bence şöyle başlamalısın, ben yalnız da çok değerliyim size ihtiyacım olduğu için değil öyle tercih ettiğim için yanınızdayım. Mesela 3 kişi konuşuyorlar ve sana bakmıyorlar dediğin gibi, aralarından birine hitap ederek konuş , söyleceğin şeyi de kendinden emin söyle. Bilmediğin bir konuysa soru sor mesela aaa nasıl yapılıyor , böyle mi oluyor gibi. Hala saygısızca davrandıklarını düşünüyorsan bir daha o insanların yanına gitme. Bir tepki vermezsen sana böyle davranabileceklerini düşünürler.
İş hayatında da öyle yaptıklarından emimsen arkasında dur, ama değilsen soru sormaktan çekinme öğrenmeye çalış. Bir şeyden rahatsızsan tepki ver ki rahatsız olduğunu bilsinler. Her şeyi herkesi idare etmeye çalışma. Alttan alma yani.
Tek başına bir şeyler yapmaya çalış. Az ama öz konuş. Sürekli kendinden emin olmadan konuşursan dediklerin önemsenmez. İnsanların yanında kendini yerme, aa ben de böyleyim benim de şu huyum kötü gibi. Zayıf yanlarını anlatma yani gerek yok. Güçlü durmaya çalış, minnet ediyormuş gibi davranma.
Bunlar zamanla olacak şeyler ama öncelikle kendine güvenmeyi tek başına güçlü olabilmeyi öğrenmelisin. Bunlar benim aklıma gelenler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?