- 23 Nisan 2017
- 1.032
- 1.509
- 133
- Konu Sahibi CilliSardunya
-
- #1
Psikolojik destek almaya devam etmeniz gerekiyor belli ki.psikolojik destek aldım anksiyete var zaten daha da artıyor gibi.
Uzun zamandir bende ayni duygular icerisindeyim.önceden hayal kurardim o kurdugum hayalleri gerceklestirmek icin mucadele ederdim fakat suan 1 saat sonrasinin hayali kuramiyorum icimde yasam sevinci kalmadi hayat cok bos sans eseri yasiyoruz cocuklugumi ozledim onceden bayramlar geldiginde sevinirdim ama suan buruk bir duygu icerisindeyim. Allah sonumuzu hayir eylesinBiliyorsunuz son olayları. Önceden de endişelerim vardı ama son zamanlarda arttı. Hayata pozitif bakamıyorum. Bir suru hayalim vardı hiç birini gerçekleştirmek istemiyorum çünkü güvenlik korkusu var.
Yangınlar, doğal afetler, öldürülen kadınlar çocuklar hayvanlar. İnsanların doğaya verdiği zarar, kimsenin kimseye tahammülünun kalmaması, herkesin şiddete meyilli hale gelmesi. Gittikçe pahalilasan hayat ve insanların yaşamak için mücadele etmesi. Gittikçe kötülesen ekonomi.. hangi birini sayayım?
Yolda ise gidip gelirken başıma bisey gelecek bi kaza geciricem, biri azıcık yaklaşsa elinde biseyle bana zarar verecek gibi hissediyorum. İçsel olarak sürekli bu düşünceler içindeyim. Öldürülen o genç kızların, yolda giderken arkasından yaklaşip onu öldüren cerenin pis katili.. bunlar gözümün önüne geliyor. Herkes potansiyel suçlu..
Çocukları çok seviyorum çocuk sahibi olmak istiyorum. Ama şuan evlensem bile böyle bi dünyaya çocuk getirmek istemiyorum. O çocuğu nasıl korurum böyle kötü şeyler yaşanan bi dünyaya getirmek istemiyorum.
Hevesim hiç biseyim yok. 23 yasindayim ve hevesim 0.
Mezun olduğumda tek endişem iş bulabilmekti şuan nasıl hayatta kalırım nasıl kendimi kötü insanlardan koruma derdindeyim.
Olayın özeti bu . Korkularım.. psikolojik destek aldım anksiyete var zaten daha da artıyor gibi.
Olayların gerçekliği ve hiç bisey düzelmeyecek insanlara ne yapsalar akıllanmayacak gibi geliyor artık.
Kendimi hiç bitmeyecek bi kaosun ortasında hissediyorum ..
Yoruldum..
Pozitif bak mottosu çok saçma artık bu şartlar altındaSu dünyaya hala cocuk getirmek isteyenlerin aklından zoru vardir net. Ben diodum gene beni iyi kotu idare eder sonraki nesiller çeker bu küresel krizlerin ceremesini ama sandigimdan cok cabuk batıyor vallahi :)
Normalde bile varolussan sancilar cekmeyen insanlarin deli olduguna emindim ama hala pozitif bak diyenler var. Deli otesilik resmen.
uzun lafın kısası hayatında bir boşluk var. snaırım bir sevgili bu boşluk..Biliyorsunuz son olayları. Önceden de endişelerim vardı ama son zamanlarda arttı. Hayata pozitif bakamıyorum. Bir suru hayalim vardı hiç birini gerçekleştirmek istemiyorum çünkü güvenlik korkusu var.
Yangınlar, doğal afetler, öldürülen kadınlar çocuklar hayvanlar. İnsanların doğaya verdiği zarar, kimsenin kimseye tahammülünun kalmaması, herkesin şiddete meyilli hale gelmesi. Gittikçe pahalilasan hayat ve insanların yaşamak için mücadele etmesi. Gittikçe kötülesen ekonomi.. hangi birini sayayım?
Yolda ise gidip gelirken başıma bisey gelecek bi kaza geciricem, biri azıcık yaklaşsa elinde biseyle bana zarar verecek gibi hissediyorum. İçsel olarak sürekli bu düşünceler içindeyim. Öldürülen o genç kızların, yolda giderken arkasından yaklaşip onu öldüren cerenin pis katili.. bunlar gözümün önüne geliyor. Herkes potansiyel suçlu..
Çocukları çok seviyorum çocuk sahibi olmak istiyorum. Ama şuan evlensem bile böyle bi dünyaya çocuk getirmek istemiyorum. O çocuğu nasıl korurum böyle kötü şeyler yaşanan bi dünyaya getirmek istemiyorum.
Hevesim hiç biseyim yok. 23 yasindayim ve hevesim 0.
Mezun olduğumda tek endişem iş bulabilmekti şuan nasıl hayatta kalırım nasıl kendimi kötü insanlardan koruma derdindeyim.
Olayın özeti bu . Korkularım.. psikolojik destek aldım anksiyete var zaten daha da artıyor gibi.
Olayların gerçekliği ve hiç bisey düzelmeyecek insanlara ne yapsalar akıllanmayacak gibi geliyor artık.
Kendimi hiç bitmeyecek bi kaosun ortasında hissediyorum ..
Yoruldum..
Zaten yapılmak istenen de bu..Biliyorsunuz son olayları. Önceden de endişelerim vardı ama son zamanlarda arttı. Hayata pozitif bakamıyorum. Bir suru hayalim vardı hiç birini gerçekleştirmek istemiyorum çünkü güvenlik korkusu var.
Yangınlar, doğal afetler, öldürülen kadınlar çocuklar hayvanlar. İnsanların doğaya verdiği zarar, kimsenin kimseye tahammülünun kalmaması, herkesin şiddete meyilli hale gelmesi. Gittikçe pahalilasan hayat ve insanların yaşamak için mücadele etmesi. Gittikçe kötülesen ekonomi.. hangi birini sayayım?
Yolda ise gidip gelirken başıma bisey gelecek bi kaza geciricem, biri azıcık yaklaşsa elinde biseyle bana zarar verecek gibi hissediyorum. İçsel olarak sürekli bu düşünceler içindeyim. Öldürülen o genç kızların, yolda giderken arkasından yaklaşip onu öldüren cerenin pis katili.. bunlar gözümün önüne geliyor. Herkes potansiyel suçlu..
Çocukları çok seviyorum çocuk sahibi olmak istiyorum. Ama şuan evlensem bile böyle bi dünyaya çocuk getirmek istemiyorum. O çocuğu nasıl korurum böyle kötü şeyler yaşanan bi dünyaya getirmek istemiyorum.
Hevesim hiç biseyim yok. 23 yasindayim ve hevesim 0.
Mezun olduğumda tek endişem iş bulabilmekti şuan nasıl hayatta kalırım nasıl kendimi kötü insanlardan koruma derdindeyim.
Olayın özeti bu . Korkularım.. psikolojik destek aldım anksiyete var zaten daha da artıyor gibi.
Olayların gerçekliği ve hiç bisey düzelmeyecek insanlara ne yapsalar akıllanmayacak gibi geliyor artık.
Kendimi hiç bitmeyecek bi kaosun ortasında hissediyorum ..
Yoruldum..
Hayatta kalma endişesi yine olacak. Onunla alakalı olduğunu düşünmüyorumuzun lafın kısası hayatında bir boşluk var. snaırım bir sevgili bu boşluk..
O dolarsa bunların hepsi biter diye düşünüyorum.
Taşınma depresyonda olan kişiyi daha zora sokuyor annem her tasinmada depresyonu yenilendi sanki ondan biliyorum adapte olmak çok zor birde heryer karışık zaten depresyon da varsaBen de böyleyim, her şeye üzülüyorum. Ben de psikolojik destek almaya başladım, evde bile duramıyorum taşındık ve yeni evi hiç sevmiyorum belki bahane bilmiyorum. Çalışıyorum normalde ama bu psikolojimden dolayı işe 3 4 saat geç gidiyorum, ruh gibi hissediyorum sanki kendimi derdim yok aslında görünürde ama küçük küçük herşey birikmiş gibi ya da kafam hep kötüyü görmeye başladı Allah hepimize güzel bir bilinç nasip etsin. Buna da şükür diyorum sonra senin gibi kendimi bir kaosun içinde hissedip ne diye yaşayıp çalışıyorum ki herşey daha da kötüye gidiyor diyorum. Sonra aklıma geliyor belki de sınanıyorsun, beterin beteri var sabret düşüncelerini kirletme diyorum ne örnekler var diyorum ama karışığım işte yazayım dedim bende....
Depresyon derken bir sağlık sorunu yaşadım önemli değildi ama işte hepsi birleşince bir de ev gerçekten bayağı etkiledi eskiden kocaman odam vardı şuan maalesef biraz küçük. Evden çalıştığım İçin de bayağı darlandım o odada o yüzden ofise taşındım. Evet her yerin karışık olması daha da beter bir hale sokuyordu, şuan yerleştik ama bakalım inşallah zamanla azalır ve giderTaşınma depresyonda olan kişiyi daha zora sokuyor annem her tasinmada depresyonu yenilendi sanki ondan biliyorum adapte olmak çok zor birde heryer karışık zaten depresyon da varsa
Annemle kizkardesim öyle oldular ilk evleri 3+1 di cok buyuk şimdi 80 metrekare olunca bunalıma girdiler 3 ay sonra normale döndüler ama ikiside psikiyatri ye gittiDepresyon derken bir sağlık sorunu yaşadım önemli değildi ama işte hepsi birleşince bir de ev gerçekten bayağı etkiledi eskiden kocaman odam vardı şuan maalesef biraz küçük. Evden çalıştığım İçin de bayağı darlandım o odada o yüzden ofise taşındım. Evet her yerin karışık olması daha da beter bir hale sokuyordu, şuan yerleştik ama bakalım inşallah zamanla azalır ve gider
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?