Ya belki yorumum acımasız gelecek çoğu kişiye ama ben böyle konu açan kadınların ne boşanmayı gerçekten istediğini, ne de boşanabileceğini düşünüyorum.
Kusura bakmayın...
Sizin de boşanabileceğinizi düşünmüyorum. Hiç o kararlılıkta değilsiniz. Üstelik işiniz gücünüz de varmış. Ona rağmen.Bazı kadınların bunun için çocuğu bahane ettiklerini de düşünüyorum(linç is coming)
Neden derseniz...
Çocuklar küçüklükten itibaren ebeveyn arasındaki sevgi saygı durumunu, huzursuzluğu anlıyor.Bu çoğunun ilerideki hayatını, evliliğini etkiliyor. Ben niye böyle bir ortamda çocuğumu büyüteyim.Böyle merhametsiz, çocuğuyla ilgilenmeyen, sen kendi kendine yaptın çocuğu gibi şeyler söyleyen pervasız bir adamdan neden sevgi dileneyim.Çocuk için sürdürülen bir ortam da böyle bir ortam yani. Keşke boşanabilseniz ama pek sanmıyorum.O kararlılıkta olsanız adamı 'ben ne yaptım ki' diye yolundan döndürmezsiniz, rest çekmesini bilirsiniz. İşim varsa ailemden de medet ummazdım açıkcası. O evde o hayatı yaşayan benim.
Bunu niye yazıyorum belki sert oldu biraz ama çoğu kadınımız toplum tarafından psikolojik olarak belki bastırıldığı için gücünün, yapacaklarının farkında değil. Öğrenilmiş çaresizlik bir nevi. Hemen mazeret üretmeye başlıyoruz çocuk, aile, eş dost vs.
Kendi hayatının seyrini değiştirmek için dümeni eline alan, hem de ne şartlarda alan birçok kadın tanıdım son birkaç yılda. O yüzden böyle merhametsiz, sevgisiz adamların yanında ömür çürütmeye devam eden kadınlar beni sinirlendiriyor.