- 26 Nisan 2018
- 2.804
- 4.508
- 53
- 28
- Konu Sahibi lonelybuthappy
- #1
İyi günler herkese hayırlı ramazanlar
Ben 21 yaşındayım 22 olacağım, üniversite mezunu olmak üzereyim sadece final sınavlarım kaldı. Kpss'ye gireceğim temmuzda ve ağustosta.
Ancak üzerime ölü toprağı atılmış gibi. Ne sınava çalışasım geliyor, ne gezesim, ne alışveriş yapasım. Herkese öfke duyuyorum. Sınava çalışmak istiyorum, çalışırsam başarırım biliyorum ama üzerimdeki yük engel sanki.
Hadi okul, staj vs idare edemedim desem; ben istesem bunu da başarırdım. Kendime kızıyorum. E hala sınav olmadın çalış diyorum, ama yine üzerimde yük var. Mesela ibadet etmeyi de çok istiyorum ama yine üzerimde bir engel. Uykum yokken bile uyumak istiyorum zorla kendimi uyutuyorum. Bir şeyi hem isteyip hem de kendi elinle yapmamak çok yıpratıcı.
Erkek arkadaşıma da aynıyım, durduk yere eski defterleri açıp kendimi dolduruyorum. Arkadaşlarımın hatasını affetmiyorum. Eskisi gibi amaan boşver diyemiyorum. Herkese her şeye öfkeliyim.
Gelecek kaygım var, atanamayacağım bir daha ki ay bursum da kesilecek ne yapacağım parasız diyorum. Yıllar geçmesin yaşım ilerlemesin 22 olmak istemiyorum işsiz kalmak istemiyorum diyorum da diyorum..Halbuki insanlar 22sinde üniversite okuyor daha. Gayet genç bir yaş ama istemiyorum hiçbir şey mutlu etmiyor.
İnsanların ne derdi var, şımarma ve silkelen diyorum kendime yok olmuyor.
En güzel yaşlarım böyle geçiyor. Bitkin ve bıkkınım. Sizin bir öneriniz var mı?
Ben 21 yaşındayım 22 olacağım, üniversite mezunu olmak üzereyim sadece final sınavlarım kaldı. Kpss'ye gireceğim temmuzda ve ağustosta.
Ancak üzerime ölü toprağı atılmış gibi. Ne sınava çalışasım geliyor, ne gezesim, ne alışveriş yapasım. Herkese öfke duyuyorum. Sınava çalışmak istiyorum, çalışırsam başarırım biliyorum ama üzerimdeki yük engel sanki.
Hadi okul, staj vs idare edemedim desem; ben istesem bunu da başarırdım. Kendime kızıyorum. E hala sınav olmadın çalış diyorum, ama yine üzerimde yük var. Mesela ibadet etmeyi de çok istiyorum ama yine üzerimde bir engel. Uykum yokken bile uyumak istiyorum zorla kendimi uyutuyorum. Bir şeyi hem isteyip hem de kendi elinle yapmamak çok yıpratıcı.
Erkek arkadaşıma da aynıyım, durduk yere eski defterleri açıp kendimi dolduruyorum. Arkadaşlarımın hatasını affetmiyorum. Eskisi gibi amaan boşver diyemiyorum. Herkese her şeye öfkeliyim.
Gelecek kaygım var, atanamayacağım bir daha ki ay bursum da kesilecek ne yapacağım parasız diyorum. Yıllar geçmesin yaşım ilerlemesin 22 olmak istemiyorum işsiz kalmak istemiyorum diyorum da diyorum..Halbuki insanlar 22sinde üniversite okuyor daha. Gayet genç bir yaş ama istemiyorum hiçbir şey mutlu etmiyor.
İnsanların ne derdi var, şımarma ve silkelen diyorum kendime yok olmuyor.
En güzel yaşlarım böyle geçiyor. Bitkin ve bıkkınım. Sizin bir öneriniz var mı?
Ailemin tatil anlayışı akraba ziyareti üzerine. Bulunduğum şehirde kafa dinleyecek yer yok, deniz kenarı yok
