merhabalar.. Ben bu forumun cok eski bi üyesiyim.. Sifremi unuttugum icin yeni bi hesap actim.. Cogu zaman gelip takip ederdim taa ki gecen sene karsima birisi cikana kadar.. O günden beridiri bütün hayatim o oldu cogu seye gözümü kapadim..
1 sene önce tanistik, cok ama cok zor günlerden gectik herkesin belki karninda kelebekler ucustugu sevgililik dönemi benim icin cok zordu, cünkü etrafimizda bizi sevmeyenlerle sürekli ugrasmak zorunda kaldik.. Cok badireler atlattik.. 25 yasindayim hayatimda hicbizaman ciddi bi iliskim olmamisti gerci ciddiyi birakin iliskim bile olmadi.. Bikac haftalik flörtüm disinda.. Hic beklemedigim bi anda sevgilim cika geldi gözüm kapali asik oldum, ilk günden iste bu dedim, gözüm kapali inanip güvenebilecegim benim bi parcam, benim aynam beni yansitan.. Cikmaya basladik hersey o kadar güzeldiki zorluklara beraber kol kanat gerdik, hicbizaman birbirmizi birakmadik, birbirimize olan inancimiz hic bitmedi, hep ilk günki gibiydik.. Bikac ay önce isteme söz nisan vs hepsini yaptik.. Bu zaman kadar hic onunla ilgili tereddütüm olmadi.. Bikac hafta önce nikahimizida yaptik ama ben son zamanlarda cok tuhaflastim.. Birbirimize alistigimiz icinmi yoksa icimdeki askmi bitti hic bilemiyorum.. Tek bildigim sey onsuz yapamam.. Ayrilamam ayrilmakta istemem.. Ama sizce neden böyleyim.. Ailem ve etrafimdaki herkes tatilde ben evde yalniz kaldim acaba bu bi yalnizlik sendromumu? Yada dügünümüze bikac ay var dügün öncesi sendromumu? Siz acaba nasildiniz nisanliyken?? Mesela yeri geliyo bazi hareketlerine takiyorum, bazi seylerine sinir oluyorum, böyle gözlerine baktigim zaman eskisi gibi defilim.. Sizce neden böyle bisey olabilir.. Yada bu nasil giderilebilir??
1 sene önce tanistik, cok ama cok zor günlerden gectik herkesin belki karninda kelebekler ucustugu sevgililik dönemi benim icin cok zordu, cünkü etrafimizda bizi sevmeyenlerle sürekli ugrasmak zorunda kaldik.. Cok badireler atlattik.. 25 yasindayim hayatimda hicbizaman ciddi bi iliskim olmamisti gerci ciddiyi birakin iliskim bile olmadi.. Bikac haftalik flörtüm disinda.. Hic beklemedigim bi anda sevgilim cika geldi gözüm kapali asik oldum, ilk günden iste bu dedim, gözüm kapali inanip güvenebilecegim benim bi parcam, benim aynam beni yansitan.. Cikmaya basladik hersey o kadar güzeldiki zorluklara beraber kol kanat gerdik, hicbizaman birbirmizi birakmadik, birbirimize olan inancimiz hic bitmedi, hep ilk günki gibiydik.. Bikac ay önce isteme söz nisan vs hepsini yaptik.. Bu zaman kadar hic onunla ilgili tereddütüm olmadi.. Bikac hafta önce nikahimizida yaptik ama ben son zamanlarda cok tuhaflastim.. Birbirimize alistigimiz icinmi yoksa icimdeki askmi bitti hic bilemiyorum.. Tek bildigim sey onsuz yapamam.. Ayrilamam ayrilmakta istemem.. Ama sizce neden böyleyim.. Ailem ve etrafimdaki herkes tatilde ben evde yalniz kaldim acaba bu bi yalnizlik sendromumu? Yada dügünümüze bikac ay var dügün öncesi sendromumu? Siz acaba nasildiniz nisanliyken?? Mesela yeri geliyo bazi hareketlerine takiyorum, bazi seylerine sinir oluyorum, böyle gözlerine baktigim zaman eskisi gibi defilim.. Sizce neden böyle bisey olabilir.. Yada bu nasil giderilebilir??
