- 20 Ağustos 2015
- 6.549
- 15.774
- 448
- Konu Sahibi burcubahar0635
-
- #1
Selam..
Son zamanlarda burda okuduğum konularda ve etrafımdaki insanlarda bir şeye çok takılıyorum.Konular genelde eşlerin ilgisizliği,kötü davranışları ve geriden gelen kördüğüm olmuş eş ve eşin ailesiyle ilgili sorunlar üzerinde yoğunlaşıyor.
Ve sorunlar anlatıldıktan sonra ardından gelen şey asıl şok: küçük bir bebeğimiz var,yeni bebeğimiz oldu vs gibi.
Aslında açılan bazı konularda kadınların durumu öylesine kötü oluyor ki bırakın çocuk büyütmeyi kadının hayatının geri kalanını yaşamaya bile hali kalmamış;öyle bezmiş canından.
Haddim olmayarak bazılarına soruyorum neden çocuk yaptınız madem bu kadar kötüydü diye ve genelde aynı cevaplar: kazara oldu, o zaman bu kadar değildi vs vs.
Kendim 3 yıllık evliyim, eşimle çok büyük olmasa da ufak çaplı sorunlarım var, evimiz kira değil aylık 5 bin gelirimiz var ikimiz de çalışıyoruz ve açıkçası kendimi çocuğa daha hiç ama hiç hazır hissetmiyorum.Eşim biraz bencildir biraz huysuzdur biraz sorumsuzdur işi garanti değil falan diye çocuk yapmaktan ölesiye korkuyorum şahsen.
Elbette her şey hiçbir evlilikte mükemmel olmaz ama yani bazı insanlar öyle gamsız ki aralarında onca maddi manevi probleme rağmen devamlı fütursuzca doğuruyolar.Ayda 1200 lira geliri olup kirada olup 3.çocuğu yapan, eşinden dayak yiyen,aldatılan, hiç yerine konan,manyak kaynanası olan ve daha hala üstüne çocuk yapabilen insanların cesaretlerini görünce dehşete düşüyorum.Hadi kendinize acımadınız da çocuğa da mı acımıyosunuz dememek için kendimi tutuyorum bazen.
Diyeceğim o ki sanırım ya ben anormalim ya da diğer insanlar.Bu sorunların dörtte biri bende yokken ben her gün kafa yoruyorum bu çocuk mevzusuna ve hep vazgeçiyorum.
Gerçekten de anormal olduğumu düşünmeye başladım.Bu gidişle asla çocuğum olmayacak sanırım.Ben mi çok abartıyorum?Bi tavsiye verin bana :)
Son zamanlarda burda okuduğum konularda ve etrafımdaki insanlarda bir şeye çok takılıyorum.Konular genelde eşlerin ilgisizliği,kötü davranışları ve geriden gelen kördüğüm olmuş eş ve eşin ailesiyle ilgili sorunlar üzerinde yoğunlaşıyor.
Ve sorunlar anlatıldıktan sonra ardından gelen şey asıl şok: küçük bir bebeğimiz var,yeni bebeğimiz oldu vs gibi.
Aslında açılan bazı konularda kadınların durumu öylesine kötü oluyor ki bırakın çocuk büyütmeyi kadının hayatının geri kalanını yaşamaya bile hali kalmamış;öyle bezmiş canından.
Haddim olmayarak bazılarına soruyorum neden çocuk yaptınız madem bu kadar kötüydü diye ve genelde aynı cevaplar: kazara oldu, o zaman bu kadar değildi vs vs.
Kendim 3 yıllık evliyim, eşimle çok büyük olmasa da ufak çaplı sorunlarım var, evimiz kira değil aylık 5 bin gelirimiz var ikimiz de çalışıyoruz ve açıkçası kendimi çocuğa daha hiç ama hiç hazır hissetmiyorum.Eşim biraz bencildir biraz huysuzdur biraz sorumsuzdur işi garanti değil falan diye çocuk yapmaktan ölesiye korkuyorum şahsen.
Elbette her şey hiçbir evlilikte mükemmel olmaz ama yani bazı insanlar öyle gamsız ki aralarında onca maddi manevi probleme rağmen devamlı fütursuzca doğuruyolar.Ayda 1200 lira geliri olup kirada olup 3.çocuğu yapan, eşinden dayak yiyen,aldatılan, hiç yerine konan,manyak kaynanası olan ve daha hala üstüne çocuk yapabilen insanların cesaretlerini görünce dehşete düşüyorum.Hadi kendinize acımadınız da çocuğa da mı acımıyosunuz dememek için kendimi tutuyorum bazen.
Diyeceğim o ki sanırım ya ben anormalim ya da diğer insanlar.Bu sorunların dörtte biri bende yokken ben her gün kafa yoruyorum bu çocuk mevzusuna ve hep vazgeçiyorum.
Gerçekten de anormal olduğumu düşünmeye başladım.Bu gidişle asla çocuğum olmayacak sanırım.Ben mi çok abartıyorum?Bi tavsiye verin bana :)