28 yaşındayım. Şimdiye kadar ki ilişkilerim de biri aldattı, biri başkasını buldu beni bırakıp onunla hemen nişanlandı, yada anlaşamadık. Herkes mutlu Mesut yoluna baktı hep üzülen ben oldum. Yas tutan ben oldum. Arkadaşlarım hepsi evlendi, mesleklerini eline aldı. Çocukları oldu. Ben okula geç başladım daha yeni KPSS sürecindeyim. Ne işim var elimde ne gönül yoldaşım. Hala 18 yaşında ailesinin eline bakan biri gibiyim.(okulum yeni bitti sınavım var diye bir işte çalışmıyorum). Sınavı bi kazanırsam herşey değişecek diye düşünüyorum ama ya kazanamazsam diye de düşünüyorum. Burda ki açılan konulardan bu yaş aralığında ki çok insandan böyle sitemler duyuyorum. Ergenlik gibi bu yaşlarda da bu düşüncelerin olması normal mi? Bunalımda gibiyim hele sosyal medyaya girdiğim an atanan arkadaşlarım atandıkları şehirde geziyor öğrencileriyle paylaşım yapıyorlar. Evli arkadaşlarım eşleriyle yada çocuklarıyla vakit geçiriyor. Benim mutlu olacağım günler de gelsin istiyorum artık. Konuşacak kimsem yok buraya yazmak istedim.