Bu hayat benim mi?

FKB2012 · 3 Ağustos 2014

Merhaba arkadaslar ,
Hatirlayanlar olur daha once konu acmistim.Rahatsizligim ve okurken evlenmekle ilgili.
Konuya burdan ulasabilirsiniz. -->> http://www.kadinlarkulubu.com/showthread.php?t=736977

Aslinda bir sure baslik acmam diyordum ama ruh halim beni tekrar acmaya itti :14:

Konuyu takip edenler bilir evlilik kararini vermistim ailelerle konustuk biraz zorlu bir surec oldu benim icin de zaten oncesinde boyle bir dusuncemiz oldugunu soylemistik ama ciddi ciddi konusulmaya baslandi.Daha sonra erkek arkadasimin ailesi de kendi akrabalarina falan soyledi.3 gun once yani 31 temmuzda da sözüm oldu.Tabi herkes merakli niye simdi falan der gibi biranda alel acele bir söz arkasindan dugunle ilgili cıtlatmalar falan.Söz guzeldi ama bitti biteli ben kendimi kotu hissediyorum.Ailedeki herkes cok iyi zaten ailesinin boyle bir seyi bile kabul etmesi buyuk olgunluk akrabalar da iyi ama sorun benim :14:

Ben kendimi cok kotu hissediyorum.Evet evliligi istiyorum hele de cocuk olmamasi ihtimalinden dolayi cok istiyorum ama sanki hayatim kaymis gibi :14:

Bir anda kendimi bir evlilik telasinin icinde buldum , ogrenciligimi yasayamadan ailemden ayriliyorum kopuyorum , aile buyukleri merakli niye simdi ne aceleniz var daha durun vs okul cevremde ne yapacagim hala kimseye pek bir sey aciklamadim , cocuk olmazsa o aciya nasil dayanacagim olursa bakimi bi yandan okulun zorlugu bi yandan bu okul bitecek mi kac yil surecek erkek arkadasima cok zarar vermis olacak miyim, hastaliktan dolayi cocuk sahibi olabilmem icin tedavi gormem gerekecek tup bebek vs o sureci de kaldirmaya calisacagim bi yandan :14:

Dusunceler beynimi yiyor hicbir seyi doya doya mutlulukla yasayamiyorum hep bir eziklik :14:

Sevdigim insanla evleniyorum beni mutlu edecegine de inaniyorum ama boyle herkesin merakli bakislari dusunceleri esliginde ne sozumu ne dugun tarihimi doya doya ilan edemedigim bir evlilik hayal etmemistim , sorun evliligimin boyle gerceklesmesi degil su an bu sıkintilari yasiyor olmam :14:

Kendimi hic bu kadar aciz hissetmemistim :14:

Sanki aile de benden memnun degilmis gibi hissediyorum yani oyle bir izlenim edinmedim hic hep cok iyiydiler ama kim oglu bu yasta okurken evlensin ister ki boyle bir hastaligi olan kizla :14:

Kimse duymasin bilmesin hesap vermek zorunda olmayayim gideyim evimde oturayim istiyorum ama bu surecler illa yasanacak :14:

Dugunumde bile herkes yuzume gulup arkamdan konusacak. Hayatim hep bu eziklikle mi gececek ya da bu gunler de gecer mi bazen keske hic onun hayatina girmeseydim diyorum :14:

Icimi dokmek istedim cunku burdan baska kimseye bu kadar acik acik anlatamiyorum ben mi cok sorun ediyorum bilmiyorum takmayayim kimseyi diyorum ama olmuyor herkes bi aaa bu yasta ne evliligi senden hic beklemezdik ne acelen vardi vs tamam onlar da hakli sasiriyorlar ama zaten bu yasta boyle bir hastalikla bogusuyorum bir de cevre baskisi , cok bunaldim her seyden herkesten kacmak istiyorum :14:

Kafayi yemek uzereyim , onceki hayatim ne guzelmis de kiymetini bilememisim :14:

denizkizi7 · 3 Ağustos 2014

Canım ben suan ise başlamış ve evlilik arefesinde biri olarak evlenme konusunda aynı şeyleri hissediyorum yanlış bişey yapiyor hissi ve aileye karşı sucluluk duygusu ama bundan bi on sene sonrasini düşün iyiki olmuş diyecegin bi evladin mi olacak yoksa herkes ne der diye dusunurek gecirdigin bi hayat mi.. sen kendini ve geleceğini de düşünmek zorundasin insanlar zamanla herşeyi kabullenir merak etme hem bunda kötü bişey yok resmi yollardan ve ailenin rizasiyla evleniyosun ne guzel tadını çıkarmaya çalış

4justice · 3 Ağustos 2014

önceki konunda da belirttim
demek istedigim tam da buydu.. arkamdan ne derler ailemden kopuyorum vs diye kendine dert etmişsin şimdiden
daha bunu bile taşıyacak olgunlukta degilken, insanların ne dicegini bu kadar önemseyip dik duramazken evlilik çocuk sorumlulugunu alarak hata ettigini düşünüyorum..

FKB2012 · 3 Ağustos 2014

4justice .!.:
önceki konunda da belirttim
demek istedigim tam da buydu.. arkamdan ne derler ailemden kopuyorum vs diye kendine dert etmişsin şimdiden
daha bunu bile taşıyacak olgunlukta degilken, insanların ne dicegini bu kadar önemseyip dik duramazken evlilik çocuk sorumlulugunu alarak hata ettigini düşünüyorum..

Bana agir gelen evlilik ve cocuk sorumlulugu da degil aslinda bu cevre baskisi beni cok bunaltti :14:

ama cevre 3-4 ay diyelim 1 yil baski yapacak diye anne olma istegimden vazgecemem ki ben 3-4 cocugum olsun isteyen biriydim bu cok agir geliyor :14:

Sonra herkes alisir ama ben 10 yil sonrami da dusunmek zorundayim ama su an zor donemler geciriyorum , biraz destege de ihtiyacim var sanirim psikolojik destek falan mi almaya baslasam diye dusunmeye basladim?

FKB2012 · 3 Ağustos 2014

denizkizi7 .!.:
Canım ben suan ise başlamış ve evlilik arefesinde biri olarak evlenme konusunda aynı şeyleri hissediyorum yanlış bişey yapiyor hissi ve aileye karşı sucluluk duygusu ama bundan bi on sene sonrasini düşün iyiki olmuş diyecegin bi evladin mi olacak yoksa herkes ne der diye dusunurek gecirdigin bi hayat mi.. sen kendini ve geleceğini de düşünmek zorundasin insanlar zamanla herşeyi kabullenir merak etme hem bunda kötü bişey yok resmi yollardan ve ailenin rizasiyla evleniyosun ne guzel tadını çıkarmaya çalış

Evet zaten cok git gelli ruh halindeyim bazen sizin dediginiz gibi dusunuyor mutlu oluyorum bazen de kotu dusunceler karabasan gibi ustume cokuyor, bunaliyorum :14:

CinnamonQueen · 3 Ağustos 2014

FKB2012 .!.:
Merhaba arkadaslar ,
Hatirlayanlar olur daha once konu acmistim.Rahatsizligim ve okurken evlenmekle ilgili.
Konuya burdan ulasabilirsiniz. -->> http://www.kadinlarkulubu.com/showthread.php?t=736977

Aslinda bir sure baslik acmam diyordum ama ruh halim beni tekrar acmaya itti
Konuyu takip edenler bilir evlilik kararini vermistim ailelerle konustuk biraz zorlu bir surec oldu benim icin de zaten oncesinde boyle bir dusuncemiz oldugunu soylemistik ama ciddi ciddi konusulmaya baslandi.Daha sonra erkek arkadasimin ailesi de kendi akrabalarina falan soyledi.3 gun once yani 31 temmuzda da sözüm oldu.Tabi herkes merakli niye simdi falan der gibi biranda alel acele bir söz arkasindan dugunle ilgili cıtlatmalar falan.Söz guzeldi ama bitti biteli ben kendimi kotu hissediyorum.Ailedeki herkes cok iyi zaten ailesinin boyle bir seyi bile kabul etmesi buyuk olgunluk akrabalar da iyi ama sorun benim
Ben kendimi cok kotu hissediyorum.Evet evliligi istiyorum hele de cocuk olmamasi ihtimalinden dolayi cok istiyorum ama sanki hayatim kaymis gibi Bir anda kendimi bir evlilik telasinin icinde buldum , ogrenciligimi yasayamadan ailemden ayriliyorum kopuyorum , aile buyukleri merakli niye simdi ne aceleniz var daha durun vs okul cevremde ne yapacagim hala kimseye pek bir sey aciklamadim , cocuk olmazsa o aciya nasil dayanacagim olursa bakimi bi yandan okulun zorlugu bi yandan bu okul bitecek mi kac yil surecek erkek arkadasima cok zarar vermis olacak miyim, hastaliktan dolayi cocuk sahibi olabilmem icin tedavi gormem gerekecek tup bebek vs o sureci de kaldirmaya calisacagim bi yandan Dusunceler beynimi yiyor hicbir seyi doya doya mutlulukla yasayamiyorum hep bir eziklik Sevdigim insanla evleniyorum beni mutlu edecegine de inaniyorum ama boyle herkesin merakli bakislari dusunceleri esliginde ne sozumu ne dugun tarihimi doya doya ilan edemedigim bir evlilik hayal etmemistim , sorun evliligimin boyle gerceklesmesi degil su an bu sıkintilari yasiyor olmam Kendimi hic bu kadar aciz hissetmemistim Sanki aile de benden memnun degilmis gibi hissediyorum yani oyle bir izlenim edinmedim hic hep cok iyiydiler ama kim oglu bu yasta okurken evlensin ister ki boyle bir hastaligi olan kizla Kimse duymasin bilmesin hesap vermek zorunda olmayayim gideyim evimde oturayim istiyorum ama bu surecler illa yasanacak Dugunumde bile herkes yuzume gulup arkamdan konusacak. Hayatim hep bu eziklikle mi gececek ya da bu gunler de gecer mi bazen keske hic onun hayatina girmeseydim diyorum Icimi dokmek istedim cunku burdan baska kimseye bu kadar acik acik anlatamiyorum ben mi cok sorun ediyorum bilmiyorum takmayayim kimseyi diyorum ama olmuyor herkes bi aaa bu yasta ne evliligi senden hic beklemezdik ne acelen vardi vs tamam onlar da hakli sasiriyorlar ama zaten bu yasta boyle bir hastalikla bogusuyorum bir de cevre baskisi , cok bunaldim her seyden herkesten kacmak istiyorum Kafayi yemek uzereyim , onceki hayatim ne guzelmis de kiymetini bilememisim

Evet zor bir süreç.. Ama kimseye bir şey anlatmak zorunda değilsin.. En yakınların bilsin yeter.. Ben de senin yerinde olsam evlenirdim. Çocuk sahibi olmayı kesinlikle isterim ileriki yaşlarımda, herkes bu duyguyu tatmalı bence.. Eğer zaman aleyhime işleseydi 1 saniye düşünmez şartlar uygunsa evlenirdim. Ve bir tek kendi yakın aileme anlatırdım özel durumumu da. Milletin ağzı torba değil ki büzesin.. Her şeye konuşur millet, aldırmayacaksın.. Bebeğin oldugunda da bakıcı tutarsın, ailen yardımcı olur evelallah bakarsınız büyütürsünüz.. okulunu da bitirirsin.. zor olur ama güzel olur.. Hakkında hayırlısı olsun..

evrem_evrem11 · 3 Ağustos 2014

Cevre baskisini kafanizdan atip mutlulugunuzun tadini cikarin..o konusanlar hep var yani mutlaka konusacak laf edecek bisey bulurlar:)ama soyle dusunun okul bitip herseyi yoluna koyup evlendiginizde bu kez de cocugunuz olmazsa allah korusun bu kez o konusanlar baski yapanlar gelip size yardimmi edecek,teselli mi.emin olun hic biri yaninizda olmayacak..seviyorsaniz asiksaniz eminseniz evlenin gitsin bosverin herkesi..

sapphire_silk · 4 Ağustos 2014

FKB2012 .!.:
Merhaba arkadaslar ,
Hatirlayanlar olur daha once konu acmistim.Rahatsizligim ve okurken evlenmekle ilgili.
Konuya burdan ulasabilirsiniz. -->> http://www.kadinlarkulubu.com/showthread.php?t=736977

Aslinda bir sure baslik acmam diyordum ama ruh halim beni tekrar acmaya itti
Konuyu takip edenler bilir evlilik kararini vermistim ailelerle konustuk biraz zorlu bir surec oldu benim icin de zaten oncesinde boyle bir dusuncemiz oldugunu soylemistik ama ciddi ciddi konusulmaya baslandi.Daha sonra erkek arkadasimin ailesi de kendi akrabalarina falan soyledi.3 gun once yani 31 temmuzda da sözüm oldu.Tabi herkes merakli niye simdi falan der gibi biranda alel acele bir söz arkasindan dugunle ilgili cıtlatmalar falan.Söz guzeldi ama bitti biteli ben kendimi kotu hissediyorum.Ailedeki herkes cok iyi zaten ailesinin boyle bir seyi bile kabul etmesi buyuk olgunluk akrabalar da iyi ama sorun benim
Ben kendimi cok kotu hissediyorum.Evet evliligi istiyorum hele de cocuk olmamasi ihtimalinden dolayi cok istiyorum ama sanki hayatim kaymis gibi Bir anda kendimi bir evlilik telasinin icinde buldum , ogrenciligimi yasayamadan ailemden ayriliyorum kopuyorum , aile buyukleri merakli niye simdi ne aceleniz var daha durun vs okul cevremde ne yapacagim hala kimseye pek bir sey aciklamadim , cocuk olmazsa o aciya nasil dayanacagim olursa bakimi bi yandan okulun zorlugu bi yandan bu okul bitecek mi kac yil surecek erkek arkadasima cok zarar vermis olacak miyim, hastaliktan dolayi cocuk sahibi olabilmem icin tedavi gormem gerekecek tup bebek vs o sureci de kaldirmaya calisacagim bi yandan Dusunceler beynimi yiyor hicbir seyi doya doya mutlulukla yasayamiyorum hep bir eziklik Sevdigim insanla evleniyorum beni mutlu edecegine de inaniyorum ama boyle herkesin merakli bakislari dusunceleri esliginde ne sozumu ne dugun tarihimi doya doya ilan edemedigim bir evlilik hayal etmemistim , sorun evliligimin boyle gerceklesmesi degil su an bu sıkintilari yasiyor olmam Kendimi hic bu kadar aciz hissetmemistim Sanki aile de benden memnun degilmis gibi hissediyorum yani oyle bir izlenim edinmedim hic hep cok iyiydiler ama kim oglu bu yasta okurken evlensin ister ki boyle bir hastaligi olan kizla Kimse duymasin bilmesin hesap vermek zorunda olmayayim gideyim evimde oturayim istiyorum ama bu surecler illa yasanacak Dugunumde bile herkes yuzume gulup arkamdan konusacak. Hayatim hep bu eziklikle mi gececek ya da bu gunler de gecer mi bazen keske hic onun hayatina girmeseydim diyorum Icimi dokmek istedim cunku burdan baska kimseye bu kadar acik acik anlatamiyorum ben mi cok sorun ediyorum bilmiyorum takmayayim kimseyi diyorum ama olmuyor herkes bi aaa bu yasta ne evliligi senden hic beklemezdik ne acelen vardi vs tamam onlar da hakli sasiriyorlar ama zaten bu yasta boyle bir hastalikla bogusuyorum bir de cevre baskisi , cok bunaldim her seyden herkesten kacmak istiyorum Kafayi yemek uzereyim , onceki hayatim ne guzelmis de kiymetini bilememisim

Bir an önce evlenip çocuk sahibi olma şansını hiç bi şekilde kaçırmamalısın bence. Erken evlenmek, yuve kurmak, anne olmak bence güzel birşey. Sen yuvanda mutlu olup yavrularını kucağına aldığında bunlar okulu bitirip kariyerine devam edebilmek için o kadar güzel bir motivasyon olacaktır ki... Elalem ne der diye düşünme. Elalem hep konuşur. Erken evlensen de, geç evlensen de, çocuk yapsan da, yapmasan da. Çünkü konuşmaya programlanmıştır. Kendini hiç üzme. Neden bu kadar erken evleniyosun dediklerinde "Birbirimizden eminiz neden bekleyelim ki?", okulla evliliği nasıl götüreceksin dediklerinde "Ben ilk senemde tıp fakültesini kazandım elbet bunu da bi şekilde eşimle ortaklaşa hallederiz" gibi kendinden emin cevaplar verirsen hem çevreye karşı dik duruşunu hem de kendine olan güvenini korumuş olursun. Rahatsızlık elbet seni etkileyecek ama bu şanssızlık içinde seni anlayıp destekleyen bir aile, nişanlının olması ve ailesinin olgunluğu büyük bir şans senin için. Allah gönül ferahlığı ve herşeyi gönlüne göre versin.

femalexx · 4 Ağustos 2014

Evet bu hayat senin...buda senin seçimin....ilk konunu sonuna kadar takip etmiştim birşeyler yazmak istedim sonra vazgeçtim..,girdiğin yol zor ve meşakkatli ama sana bir abla tavsiyesi asla seçimlerinden ve tercihlerinden pişman olma, yada pişman olacağın şeyler yapma...etrafındakileride ailen hariç boşver hiç duyma...hayatta hepimiz birşeylerle sınanırız buda senin imtihanın öyle düşün...bak tatlım ben bir doktorum, uzman doktorum...yani senin o geçeceğin aşamaları çoktan bitirdim hatta ikinci uzmanlığıma çalışıyorum...vede tam 3 yıl uğraştan sonra tüp bebekle anne olmuş bir kadınım, düşüklerimi kayıplarımı hiç saymıyorum..rabbime şükür iki tane sağlıklı ikiz kızım var... Çok zor dönemler geçirdim, ilişkimi ve eşimi vede kendimi yıprattım ama çocuk böyle bişey olmayınca mutlu olmuyorsun, lakin annelik ve evlilikte o kadar zor....yani işin kolay olmayacak....seninde maalesef durumun ortada bir doktor adayı olarak herşeyi daha ayrıntısıyla biliyorsun....ben seçimin konusunda hiç yorum yapamam ilk konunada ondan yorum yapmadım, senin yerine koydum kendimi o yaşta bu kadar cesaretli olabilirmiydim bilmiyorum çünkü ben asistanken dahi çocuğu düşünemedim...11 nöbet tutarken nasıl anne olabilirdim diye çok düşündüm...çok zor ama imkansız değil...sadece yaşıtlarından çok daha fazla sorumluluk yükleneceksin, ve birçok şeyden fedakarlık edeceksin....ben sana çok pembe bir tablo çizemeyeceğim çünkü senin geçeceğin yollardan daha kolay ve normal bir şekilde geçmeme rağmen zordu.evlendiğimde iki yıllık asistandım, eşimde doktor,bazıları bana kızabilir ama gerçekten doktorların hayatı hiç kolay değil.balayımdan döndüğüm haftayı gün aşırı nöbetle kapatmıştım yani sadece bu kadarını söyleyeyim..rabbim yardımcın olsun birgün bile pişmanlık vermesin....bu arada evleneceğin çocuk ve ailesini gerçekten takdir ettim çünkü kolay kolay kimse Tıp fakültesinde okuyan oğlunun bu kadar büyük bir sorumluluk altına girmesini istemez...

permanganat · 4 Ağustos 2014

Bu sizin yüzünüzden olan bir şey değil ki... Kim bu yaşta böyle bir hastalığı ister...zor bir süreçten geçiyorsunuz. Yine de şanslısınız ki sizi gerçekten seven bir adam var. Ya hastalığınızı duyar duymaz arazi olsaydı, o zaman daha çok üzülürdünüz değil mi? Ne güzel ailesi de anlayışla karşılamış. Alınganlık yapmanız normal. Gerçekten güçlü olmanız gereken bir dönem, işi duygusallığa vurursanız altından kalkamazsınız.

Limonlu_Cheescake · 4 Ağustos 2014

FKB2012 .!.:
Merhaba arkadaslar ,
Hatirlayanlar olur daha once konu acmistim.Rahatsizligim ve okurken evlenmekle ilgili.
Konuya burdan ulasabilirsiniz. -->> http://www.kadinlarkulubu.com/showthread.php?t=736977

Aslinda bir sure baslik acmam diyordum ama ruh halim beni tekrar acmaya itti
Konuyu takip edenler bilir evlilik kararini vermistim ailelerle konustuk biraz zorlu bir surec oldu benim icin de zaten oncesinde boyle bir dusuncemiz oldugunu soylemistik ama ciddi ciddi konusulmaya baslandi.Daha sonra erkek arkadasimin ailesi de kendi akrabalarina falan soyledi.3 gun once yani 31 temmuzda da sözüm oldu.Tabi herkes merakli niye simdi falan der gibi biranda alel acele bir söz arkasindan dugunle ilgili cıtlatmalar falan.Söz guzeldi ama bitti biteli ben kendimi kotu hissediyorum.Ailedeki herkes cok iyi zaten ailesinin boyle bir seyi bile kabul etmesi buyuk olgunluk akrabalar da iyi ama sorun benim
Ben kendimi cok kotu hissediyorum.Evet evliligi istiyorum hele de cocuk olmamasi ihtimalinden dolayi cok istiyorum ama sanki hayatim kaymis gibi Bir anda kendimi bir evlilik telasinin icinde buldum , ogrenciligimi yasayamadan ailemden ayriliyorum kopuyorum , aile buyukleri merakli niye simdi ne aceleniz var daha durun vs okul cevremde ne yapacagim hala kimseye pek bir sey aciklamadim , cocuk olmazsa o aciya nasil dayanacagim olursa bakimi bi yandan okulun zorlugu bi yandan bu okul bitecek mi kac yil surecek erkek arkadasima cok zarar vermis olacak miyim, hastaliktan dolayi cocuk sahibi olabilmem icin tedavi gormem gerekecek tup bebek vs o sureci de kaldirmaya calisacagim bi yandan Dusunceler beynimi yiyor hicbir seyi doya doya mutlulukla yasayamiyorum hep bir eziklik Sevdigim insanla evleniyorum beni mutlu edecegine de inaniyorum ama boyle herkesin merakli bakislari dusunceleri esliginde ne sozumu ne dugun tarihimi doya doya ilan edemedigim bir evlilik hayal etmemistim , sorun evliligimin boyle gerceklesmesi degil su an bu sıkintilari yasiyor olmam Kendimi hic bu kadar aciz hissetmemistim Sanki aile de benden memnun degilmis gibi hissediyorum yani oyle bir izlenim edinmedim hic hep cok iyiydiler ama kim oglu bu yasta okurken evlensin ister ki boyle bir hastaligi olan kizla Kimse duymasin bilmesin hesap vermek zorunda olmayayim gideyim evimde oturayim istiyorum ama bu surecler illa yasanacak Dugunumde bile herkes yuzume gulup arkamdan konusacak. Hayatim hep bu eziklikle mi gececek ya da bu gunler de gecer mi bazen keske hic onun hayatina girmeseydim diyorum Icimi dokmek istedim cunku burdan baska kimseye bu kadar acik acik anlatamiyorum ben mi cok sorun ediyorum bilmiyorum takmayayim kimseyi diyorum ama olmuyor herkes bi aaa bu yasta ne evliligi senden hic beklemezdik ne acelen vardi vs tamam onlar da hakli sasiriyorlar ama zaten bu yasta boyle bir hastalikla bogusuyorum bir de cevre baskisi , cok bunaldim her seyden herkesten kacmak istiyorum Kafayi yemek uzereyim , onceki hayatim ne guzelmis de kiymetini bilememisim

bir önceki konunu da okudum ne yapardım diye düşündüm.

zor bir karar. okul ve evliliği bir arada yürütmek değil de ben o yaşta kendimi evliliğe hazır hissetmezdim ki aradan kaç yıl geçti hala hissetmiyorum ki zaten aday aday adayı bile yok. sonuçta evlilik çocuk kader kısmet.

insanlar sağlık sorunları olmasa bile evlenemediklerinden çocukları olmuyor mesela. mesela ben de benim olur mu bilmiyorum.

ben senin yerinde olsam kendimi evliliğe hazır hissediyorsam ve en önemlisi erkek arkadaşıma güveniyorsam evlenirdim.

başkalarını da umursamamaya çalışırdım bu hayat senin.

MissCherryBlossom · 4 Ağustos 2014

Bak sekerim, bosver milletin ne dedigini, kime ne ? Milletin agzi torba degil, buzemezsin.

Ote yandan, kendinle ilgili suphelerin mi var? Yani senin yasinda evlenmek zor tabi, buyuk bir yukun altina gireceksin sonucta. Lakin bence iyi yapiyorsun. Erken yasta yapilan bir evlilik sonucta, yarin obur gun esin olan cocuk, genc yasta bu sorumlulugu aldigina pisman olup, bekar hayatina donmek isteyebilir. Sen universite hayatini doyasiya yasamadigin, genc yasta kucagina bebek aldigin icin kendini yasli, yorgun, tukenmis hissedebilirsin. Ayni sekilde bu cocuk da baba olmaya hazir olmadigini cok gec anlayabilir. Ya da esinle farkli yonlere buyuyp, evrilirsiniz, hayata bakis acilariniz 5-6 yil sonra farklilasir, yollariniz ayrilir. Veya birbirinize doyamayip omur boyu birbirinizden bikmazsiniz. Bunlarin hepsi olasi senaryolar. Ben acikcasi cevremde bu yasta yapilan evliliklerin max 2 yil surdugunu gordum, riskli bir is. Ote yandan en kotu senaryoda evlenip bosansan bile cocugun olacak, ki bence senin durumunda en onemlisi bu. Bosansan bile tekrar evlenebilirsin ama bu sansi kacirirsan bir daha cocuk sahibi olamazsin. Senin yerinde olsam ben de aynini yapardim, evlilik/askin gerceklesme olasiligi her zaman var, insanlar evleniyor, bosaniyor; ama ureme hucren yoksa cocugun olamiyor. Yani evlilik meselesi en kotu elinde patlar, patlarsa da patlar yapacak bir sey yok. (Bu arada kendimin evde kaldigimi belirtmek isterim:)) )

Yani ata binip ya nasil diyorsun bir anlamda sekerim, ama sonunu dusunmenin sana bir faydasi yok. Gelecegi dusunup kaygilanmanin sana hicbir faydasi yok, cunku onunde fazla secenek yok sekerim. Onundeki tek secenek buysa, millete ve kendine kulagini tikamalisin.

Bence kaygiyla dugununu kendine zehir ediyorsun. Bebek konusunu unut bence bir sureligine, cik gelinlik bak, ne bileyim tadini cikar. Bir daha evlenmeyeceksin, cok guzel heyecanlar bunlar. Sadece guzel bir dugune odaklan, otur balayi bak.......anlatabildim mi? Millet de ne derse desin, begenmiyorlarsa gelmesinler dugunune, sen de konusup gorusme abuk subuk konusan insanlarla.

kulitta · 4 Ağustos 2014

E yani yaşadığın sürece yüklediğin anlama bakarsak bu hayat senin değil gibi görünüyor.
Tatlı telaşlarına yoğunlaşıp keyfini çıkarmak yerine kendi hayatını dışarıdan izleyip kaygı üretiyorsun.
Mutluluklar diliyorum.

Bu hayat benim mi?

Ayrıntılı Düzenleme

FKB2012

Akıp gider deli zaman...

denizkizi7

karmakarışıkbirhayat

4justice

* hasta la vista baby *

FKB2012

Akıp gider deli zaman...

FKB2012

Akıp gider deli zaman...

CinnamonQueen

N'oublie pas d'où tu viens.

evrem_evrem11

♡♡♡

sapphire_silk

Guru

femalexx

Popüler Üye

permanganat

En kimyasal üye ☠️

Limonlu_Cheescake

Ulan İstanbul!

MissCherryBlossom

Nirvana

kulitta

İlahi Adalet

Benzer Konular