- 28 Eylül 2021
- 11
- 12
- 3
Haklısınız, çoğu kişi zaten iş demiş.. sanırım gerçekten kilit nokta bu benim için. Kendimi toparlayıp düzgün bir cv ile çeşitli yerlere başvuracağım. Şuan en mantıklısı bu gibi duruyor..
Haklısınız, çoğu kişi zaten iş demiş.. sanırım gerçekten kilit nokta bu benim için. Kendimi toparlayıp düzgün bir cv ile çeşitli yerlere başvuracağım. Şuan en mantıklısı bu gibi duruyor..Merhaba öncelikle başınız sağolsun..yaşınız daha genç ben de hayatınızda kilit noktanın bir iş bulmak olacağını düşünüyorum. aramalarınıza ağırlık verin, hem bu iş aramalar görüşmeler size farklı alanlar sunar, hem de bir işe girerseniz sosyal çevreniz genişledikçe kendinize güveniniz de artacaktır.
Bunu benimle paylaştığınız için teşekkür ederim.. Ne kadar güzel hayata tutunmus ve korkmamıs hic bir seyden sonunda basarıyı elde etmişler. Nerede yasadıgımı burdan paylasmak istemem acıkcası özelden yazabilirim ama size.Annene allahtan rahmet diliyorum. Rabbim sanada sabır versin cnm benm.
Bir hikayeden bahsetmek istyrm sana. Teyzemin eşi hastalanıp ölünce 3 çocukla kalıyor. Bir çocuğu babaya çok düşkün 15 gün içinde hastalığa yakalanıp ölüyor. Teyzemde çok geçmeden bir adamın peşine takılıp evlenip gidiyor. Anne işte annneeee. Çok kızıyorum. Çok.
Neyse 2 erkek çocuk babaene evinde. O kdr zailm bir aileymişki aç bırakıp dövüyolarmış çocukları. Annemde teyzeleri oluyor ya bu çocukların. Aynı köydeler tabi. Annem de o zmn ergen çocuk. Onları gizli alıp ahırda yemek yediriyormuş ağlaya ağlaya. Çocuklar halam görmesin diyorlarmış. Ne acı... Gel zaman git zaman. Annem evleniyor bizler doğuyoruz. X bir şehirdeyiz. Bir gün kapı çaldı. Açtım babayiğit boylu poslu bir abi. Annem teyzem mm diye sarıldı. Çok ağladılar. Amerikaya gitmek istediğini uğraştığını söyledi. Ve 7 ay sonra gittiğini öğrendik. Şimdi orda restoranı var. Bşr oğlu oldu. Lüx bir ev. Kimseye muhtaç değil allahtan başka. Annesi varda ne oldu. Ne. Halası varda ne oldu. Teyzesi varda ne oldu. Allah elimizden tutmazsa isterse dünya kdr çevren olsun. Diğer çocuk da o da x bir köyde kendine bir ev yapmış baraka tarzı o kdr gzl çizimler yapıyormuş ki mühendisler hayran kalıyormuş. İnşaat üzerine. Ceviz yetiştirip üzüm sebze yetiştirip satıyormuş. Annesi de onunla konşmuyormuş. Neden işte yok öyleymiş yok böyleymiş... Nsl öyle der o çocuktan ne bekliyor. Onu yetim öksüz bırakan bir anne onu birde yargılıyormu.insan evladını alır yanına taşta oturur.
Bak ne güzel sen kimseye muhtaç değilsin. İnsan aslında hayatta tek başına. Bu arada nerede yaşıyorsun ablam.
Aslında psikolog veya psikiyatri'ye gitmeyi de düşünüyorum kendi kendime harekete geçmeyi bekliyorum ama olmayacaksa baska care de yok.. Cunku kimse gelip beni kurtarmayacak biliyorum kendi elimden kendim tutmak zorundayım bir yerde. teşekkür ederim.maddi olarak sıkıntınız yokmuş, yapmak istediğiniz şeyleri yapmaya başlayın. kurslar, yeniden üniversite, gezmek gibi.
yalnızlığınızı ve bu korku durumunuzu aşmak için bir psikologla, koç, mentör vb. tarzında bir uzmanla görüşün mesela. hem sosyalleşmeniz başlar, hem rahat rahat dertleşecek birisi olmuş yanınızda ilk adımda.
Tabii ki haklısınız bunlar icin sükür ediyorum zaten suan çok daha berbat durumda olabilirdim annem sağolsun onun kariyeri, memuriyeti vs. beni muhtac kalmaktan kurtardı. Kastettiğim daha kurumsal bir firmada işe girmekti aslındaÖncelikle başınız sağ olsun ana yapmanız gerekn sükretmek hayat bu kadar pahalı iken eviniz, arabanız, maaşınız var yani bu dünyanın en büyük derdi olan geçim sıkıntısı derdiniz yok, sağlığınız da yerinde gönlünüze göre işten kasıt nedir bilmem ama bencede bir iş bulun ve çalışma hayatı ister istemez sizi sosyalleştirir. Ayrıca spora gidin, turlara katılın, arkadaş illaki vardır onlarla vakit geçirin. Her imkan varken böyle düşünmek yanlış...
Tabiki yaz ablam. Hayır cesaretli değil mecburdur insan mecbur kalınca her şeyi dener. Bana da çok güçlüsün diyorlar. Hyr mecburum. Acı insana yol gösterirmiş.Bunu benimle paylaştığınız için teşekkür ederim.. Ne kadar güzel hayata tutunmus ve korkmamıs hic bir seyden sonunda basarıyı elde etmişler. Nerede yasadıgımı burdan paylasmak istemem acıkcası özelden yazabilirim ama size.
Benim de zaten en cok korktuğum, bu döngü içerisinde bir bakacağım yıllar geçmiş hiç bir şey yapamamışım.. o nedenle psikologa gitmeyi deneyeceğim.maddi sıkıntı yoksa dil kursu vs gidebilirsiniz, genelde eğlenceli bir ortam oluyor arkadaşlıklar kuruluyor hem de dil öğrenmiş olursunuz ve diğer arkadaşların dediği gibi işe de girseniz iyi gelir eminim. ancak bunların hiçbirini yapmaya gücünüz yok gibi geliyorsa depresyonda olabilirsiniz, o zaman da psikiyatriste gidin mutlaka yoksa bu döngü seneleri bulabilir.
Ben bu durumda olsam ne yapardım diye düşündüm de belki bir üniversite öğrencisine bir odamı kiraya verebilirdim biraz uygun bir fiyata ...Merhabalar, 25 yasında un. mezunuyum.Ama o kadar yalnız kaldım ki şu hayatta, artık tutunmak için sebepler arar oldum kendime. Hayatım nasıl bu hale geldi buraya nasıl savurdu beni anlayamıyorum.
3 yıl önce annemi kaybettim ani bir sekilde. 3 yıldır tek basıma yasıyorum. Calısmıyorum suan gönlüme göre bir is bulamadığım için. Annemin maasını alıyorum. Kendime ait evim ve aracım var. Maddi konuda bir düşkünlüğüm yok kimseye çok şükür.. annem ile babam ben cok kücükken bosandıkları ve uzak bir sehirde yasadıgı için görüşmüyorum babam ile. ayda bir kere falan arar konusur kapatırız o kadar, onun kendi ailesi var..
Bense o kadar bosluktayım ki, hiç bir şeyden korkmayan cesur ben artık her şeyden korkar oldum. ya evde basıma bisey gelir de ölürsem kimsenin haberi olmayacak mı? hırsız girerse napacağım? kötü bi hastalığa yakalanırsam nolucak? bu düşünceler beni bir yıldır sürekli kemiriyor. Tüm bu süreçte yanımda olan erkek arkadasım ile de 1 yıl önce ayrılmıstık, ihanet nedeni ile. Beni bu hayatta annemden sonra hiç bişey acıtamaz ama bu da son damla olmuştu.
Arkadaslar benim gibi olan var mı? ben artık bu hayata nasıl ve neresinden tutunacağımı bilmiyorum. Sabah kalktığımda bazen keşke uyanmasaydım dediğim oluyor. Kendime olan inancım vs.. hiç bişey kalmadı. Ne olur bana destek olun. Kendi hayatımla napacağımı bilmiyorum artık.
Yani paraya ihtiyacı olmasa bile, insan başka türlü tatminlere ihtiyaç duyuyor. mesela işe gidip gelmek bile, orada basit bir dosyayı toparlamak bile insanın bir işe yaradığını hissetmesini sağlıyor. tabi ki ayrıca dostluklar, belki de aşk sizi bulacaktır bu iş sayesinde. siz evde otururken hayat akıyor gidiyor ışık hızıyla, herşeyiyle yaşayın gitsin hayat kısa..hakkınızda hayırlısı olsun :)Haklısınız, çoğu kişi zaten iş demiş.. sanırım gerçekten kilit nokta bu benim için. Kendimi toparlayıp düzgün bir cv ile çeşitli yerlere başvuracağım. Şuan en mantıklısı bu gibi duruyor..
Bunu ben de düşündüm ama biraz fazla titiz bir insanım, eğer istediğim gibi olmazsa kendi evimde rahat davranamazsam gibi korkularım var ve kimseyi de yarı yolda bırakmak istemem.. Kendimi böyle biseye hazır hissetmiyorum acıkcasıBen bu durumda olsam ne yapardım diye düşündüm de belki bir üniversite öğrencisine bir odamı kiraya verebilirdim biraz uygun bir fiyata ...
Geceleri evde bir nefes olur , belki zamanla birlikte birşeyler yaparsınız ,gezme TOZma film izleme sohbet yemek falan derken ...
tabi huyu suyu tabiatı çok önemli
Merhabalar, 25 yasında un. mezunuyum.Ama o kadar yalnız kaldım ki şu hayatta, artık tutunmak için sebepler arar oldum kendime. Hayatım nasıl bu hale geldi buraya nasıl savurdu beni anlayamıyorum.
3 yıl önce annemi kaybettim ani bir sekilde. 3 yıldır tek basıma yasıyorum. Calısmıyorum suan gönlüme göre bir is bulamadığım için. Annemin maasını alıyorum. Kendime ait evim ve aracım var. Maddi konuda bir düşkünlüğüm yok kimseye çok şükür.. annem ile babam ben cok kücükken bosandıkları ve uzak bir sehirde yasadıgı için görüşmüyorum babam ile. ayda bir kere falan arar konusur kapatırız o kadar, onun kendi ailesi var..
Bense o kadar bosluktayım ki, hiç bir şeyden korkmayan cesur ben artık her şeyden korkar oldum. ya evde basıma bisey gelir de ölürsem kimsenin haberi olmayacak mı? hırsız girerse napacağım? kötü bi hastalığa yakalanırsam nolucak? bu düşünceler beni bir yıldır sürekli kemiriyor. Tüm bu süreçte yanımda olan erkek arkadasım ile de 1 yıl önce ayrılmıstık, ihanet nedeni ile. Beni bu hayatta annemden sonra hiç bişey acıtamaz ama bu da son damla olmuştu.
Arkadaslar benim gibi olan var mı? ben artık bu hayata nasıl ve neresinden tutunacağımı bilmiyorum. Sabah kalktığımda bazen keşke uyanmasaydım dediğim oluyor. Kendime olan inancım vs.. hiç bişey kalmadı. Ne olur bana destek olun. Kendi hayatımla napacağımı bilmiyorum artık.
ALLAH rahmet eylesin anneciğinizeMerhabalar, 25 yasında un. mezunuyum.Ama o kadar yalnız kaldım ki şu hayatta, artık tutunmak için sebepler arar oldum kendime. Hayatım nasıl bu hale geldi buraya nasıl savurdu beni anlayamıyorum.
3 yıl önce annemi kaybettim ani bir sekilde. 3 yıldır tek basıma yasıyorum. Calısmıyorum suan gönlüme göre bir is bulamadığım için. Annemin maasını alıyorum. Kendime ait evim ve aracım var. Maddi konuda bir düşkünlüğüm yok kimseye çok şükür.. annem ile babam ben cok kücükken bosandıkları ve uzak bir sehirde yasadıgı için görüşmüyorum babam ile. ayda bir kere falan arar konusur kapatırız o kadar, onun kendi ailesi var..
Bense o kadar bosluktayım ki, hiç bir şeyden korkmayan cesur ben artık her şeyden korkar oldum. ya evde basıma bisey gelir de ölürsem kimsenin haberi olmayacak mı? hırsız girerse napacağım? kötü bi hastalığa yakalanırsam nolucak? bu düşünceler beni bir yıldır sürekli kemiriyor. Tüm bu süreçte yanımda olan erkek arkadasım ile de 1 yıl önce ayrılmıstık, ihanet nedeni ile. Beni bu hayatta annemden sonra hiç bişey acıtamaz ama bu da son damla olmuştu.
Arkadaslar benim gibi olan var mı? ben artık bu hayata nasıl ve neresinden tutunacağımı bilmiyorum. Sabah kalktığımda bazen keşke uyanmasaydım dediğim oluyor. Kendime olan inancım vs.. hiç bişey kalmadı. Ne olur bana destek olun. Kendi hayatımla napacağımı bilmiyorum artık.
Ben de şu hayatta hiç bir kimsesi kalmamış bir insanım. Üstelik neredeyse teyzeniz olabilecek yaştayım. Üstüne üstlük yaşadığım bazı beklenmedik olağan üstü durumlar nedeniyle maddi imkanlarım da sizinki kadar iyi değil. Yine de sizin gibi umutsuz ve yılgın bir durumda değilim. Siz de bu psikolojiden bir an önce kurtulmaya bakın. Yanlış insanlarla bir arada olmak ve gereksiz, rahatsız edici bir kalabalığa sahip olmak emin olun ki sakin ve huzurlu bir yalnızlıktan çok daha tatsız ve mutsuz edicidir. Bunun bilincinde olun her şeyden önce. Öyle gerilim dolu düşünceleri atın aklınızdan, yapamıyorsanız yardım alın. Çünkü başa gelen kötü şeyler sadece yalnızken başa gelmiyor. Kocası olanların da evine hırsız giriyor, hatta eşi, kardeşi, evladı tarafından tacize ve şiddete cinayete maruz kalan insanlar var Allah korusun. Böyle uç konular, korkunç olaylar yanlızları filan hedef almıyor sandığınız gibiMerhabalar, 25 yasında un. mezunuyum.Ama o kadar yalnız kaldım ki şu hayatta, artık tutunmak için sebepler arar oldum kendime. Hayatım nasıl bu hale geldi buraya nasıl savurdu beni anlayamıyorum.
3 yıl önce annemi kaybettim ani bir sekilde. 3 yıldır tek basıma yasıyorum. Calısmıyorum suan gönlüme göre bir is bulamadığım için. Annemin maasını alıyorum. Kendime ait evim ve aracım var. Maddi konuda bir düşkünlüğüm yok kimseye çok şükür.. annem ile babam ben cok kücükken bosandıkları ve uzak bir sehirde yasadıgı için görüşmüyorum babam ile. ayda bir kere falan arar konusur kapatırız o kadar, onun kendi ailesi var..
Bense o kadar bosluktayım ki, hiç bir şeyden korkmayan cesur ben artık her şeyden korkar oldum. ya evde basıma bisey gelir de ölürsem kimsenin haberi olmayacak mı? hırsız girerse napacağım? kötü bi hastalığa yakalanırsam nolucak? bu düşünceler beni bir yıldır sürekli kemiriyor. Tüm bu süreçte yanımda olan erkek arkadasım ile de 1 yıl önce ayrılmıstık, ihanet nedeni ile. Beni bu hayatta annemden sonra hiç bişey acıtamaz ama bu da son damla olmuştu.
Arkadaslar benim gibi olan var mı? ben artık bu hayata nasıl ve neresinden tutunacağımı bilmiyorum. Sabah kalktığımda bazen keşke uyanmasaydım dediğim oluyor. Kendime olan inancım vs.. hiç bişey kalmadı
Hayırlısıyla bi iş bulursanız inşallah bütün sıkıntılarınız biterMerhabalar, 25 yasında un. mezunuyum.Ama o kadar yalnız kaldım ki şu hayatta, artık tutunmak için sebepler arar oldum kendime. Hayatım nasıl bu hale geldi buraya nasıl savurdu beni anlayamıyorum.
3 yıl önce annemi kaybettim ani bir sekilde. 3 yıldır tek basıma yasıyorum. Calısmıyorum suan gönlüme göre bir is bulamadığım için. Annemin maasını alıyorum. Kendime ait evim ve aracım var. Maddi konuda bir düşkünlüğüm yok kimseye çok şükür.. annem ile babam ben cok kücükken bosandıkları ve uzak bir sehirde yasadıgı için görüşmüyorum babam ile. ayda bir kere falan arar konusur kapatırız o kadar, onun kendi ailesi var..
Bense o kadar bosluktayım ki, hiç bir şeyden korkmayan cesur ben artık her şeyden korkar oldum. ya evde basıma bisey gelir de ölürsem kimsenin haberi olmayacak mı? hırsız girerse napacağım? kötü bi hastalığa yakalanırsam nolucak? bu düşünceler beni bir yıldır sürekli kemiriyor. Tüm bu süreçte yanımda olan erkek arkadasım ile de 1 yıl önce ayrılmıstık, ihanet nedeni ile. Beni bu hayatta annemden sonra hiç bişey acıtamaz ama bu da son damla olmuştu.
Arkadaslar benim gibi olan var mı? ben artık bu hayata nasıl ve neresinden tutunacağımı bilmiyorum. Sabah kalktığımda bazen keşke uyanmasaydım dediğim oluyor. Kendime olan inancım vs.. hiç bişey kalmadı. Ne olur bana destek olun. Kendi hayatımla napacağımı bilmiyorum artık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?