Aynı acıyı sizlerle paylaşan biri olarak ben de hikayemi anlatmak isterim:10 senelik bir ilişkiydi,4 sene boyunca telefonla görüşmelerle arada bir görmeye gelip gitmelerle sürmüştü,sonrasında üniversiteyi kazandı 1 sene sonra da ben kazandım ve aynı okulda okuduk,sonrasında sözlendik,çok istedi,ailemin tüm isteksizliğine rağmen onlara baş kaldırıp da onunla sözlendim,3.sınıfa geçince ben,sıkıldığını söyledi,yıkıldım,halbuki ben ne fedakarlıklar göstererek neler atlatarak getirmiştim sevdamı o raddelere kadar,sonra ayrılmaktan vazgeçti,barıştık,sonrasında her şeyin güzel olacağını bekledim,sabrettim ama o çok değişti,eskisi gibi değildi,güvenimi çok sarstı,bunlara da sabrettim,ne de olsa evlenecektik,birbirimizi seviyorduk ama onun umarsızca bildiğini okumasına anlam veremedi,sonrasında sık sık arkadaşlarıyla zaman geçirmeye beni boşlamaya başladı,uyardım,ayrılmayı teklif ettim,ama istemedi,seviyorum seni dedi,inandım yine,aptalım ya hani!H er şey düzelecekti ya!Okul bitti ,askerliği geldi ve koca Türkiye de benim bulunduğum,yaşadığım yere çıktı askerliği,bu inanılmazdı,çok mutluyduk ikimiz de artık sadece ikimiz vardık,kimse yoktu çevremizde,askerde bana karşı yaptığı bütün hatalarından dolayı özür diledi,ağladı kendine beddualar etti,tamam dedim beni üzmez daha,askerlik bitti her şey eskisine döndü,yine arkadaşları,umarsızlığı,artık yavaş yavaş yılmaya başladım,derken iş sorunu çıktı,elinden geleni yaptığını söylese de beni tatmin etmedi,ben onun ışığıydım,sevdiğiydim,öyle diyordu,sonunda 2008 yılbaşı akşamını birlikte geçirdiğimiz hafta ayrılma kararı aldım,yıkıldı,olmayacak dedim sevdiğim halde,çevremdeki kimse üzülmedi bu olaya,herkes beni kurtarmak istiyordu,Bu kez de mantığım ön plandaydı,seviyordum hala deli gibi onca hatasına rağmen,duyarsızlığına,bencilliğine rağmen,yalvardı yakardı,intihar bile etti,yine de affetmedim onu,yalanım yok çok okoştu peşimden ama yılmamalıydım çünkü artık ne güvenim ne sabrım kalmıştı ona dair sevsem de hala onu köpek gibi derken 10 gün sonra biri çıkageldi hayatıma,etkilendim ondan,hoşlandım,hem mantığa hem de kriterlerime uygun biriydi çünkü,sevdim (ya da öyle sandım),onunla beraberken de çıkageldi,yine yalvardı yakardı,olmayacak dedim ve anladı o an,sevmiyorum dedim,alaksı yokmuş,seviyormuşum hala oysaki,sonrasında şu an hayatımdaki insanla sözlendim 2 ay önce,her şey iyi gidiyordu,sonra bir gün onun başkasıyla berbaer olduğunu duydum,o an yıkıldım,ne olduğunu anlayamıyordum,hem istemeyen bendim,terkeden bendim hem de yıkılan...O halde neydi birdenbire bu haberi duymamla gelen acı,şu an hala ağlıyorum,sözlümü sevip sevmediğimi bile anlayamıyorum,bir anda her şey sıfırlandı gönlümde,oysaki sözlendiğim insanın ne suçu vardı,ona yansıtmayı istemezdim ama biliyor,anlıyor,şaşkın!Buna rağmen hala inanıyor bir şeylere,bilemiyorum ne yapacağım hala ötekinin acısını çekiyorum...