O kadar güzel ifade ediyorsun ki içinde bulunduğun durumu,aynı durumda olmasam aynı şeyleri yaşadığım için olmasa da biraz da olsa anlayabilirdim belki..uzun zamandır kendimce çözmeye çalışıyorum,paylaşarak azalır dedim ama arkadaşlar da çözüm olmuyor. ilk verilen tavsiyeler hobi bul,dışarı çık vs. hepsini yaptım kendimi heveslendirmeye çalıştım sevdiğim şeyleri yaptım öğrenciydim işe başladım,uzun süre çalıştım bunun yanında hobilerimle,sporla uğraştım,arkadaşlarımı ihmal etmedim ne kadar zor gelse de görüştüm.Küçüklüğümden beri sahip olduğum her şey için her gece şükreder,bazen birine kızdığımda,üzüldüğümde utanırdım kendimden dert ettiklerim için.ama insan öyle dayanamaz bir hale geliyor ki bu kapana sıkışmış,sürekli çaresizlik hissinden..sonra UZAKLAŞ her şeyden yolunu denemeye başlıyorsunuz.işi bırak,seni mutsuz eden arkadaşlardan,haberlerden uzaklaş.evet ama sonunda dönmeniz gereken bir yer var,aileniz var gittiğinizde sizi merak edecek.kaldı ki içinizdeki o boşluğu,sıkıntıyı,kafanızdaki düşüncelerinizi olduğunuz yerde bırakıp artan mesafe ile sizden uzaklaşmıyorlar sadece evet biraz daha rahat oluyor insan belki de.
Belki de birçok insana göre dert sayılmayacak,takma diyerek unutulacak şeyler sebep gibi görünür yaşadıklarını anlatınca..ama o yaşadıkların,belki de yılların birikimiyle ve sonunda patlamasıyla öyle yer ediyor ki insanın ruhunda..işte o zaman olaylardan ibaret olamıyor artık yaşanılanlar.belki bir ayrılık,çok bağlı olduğun birinin ölümü ayrılık olarak değil de korku,yalnızlık korkusu,gelecek kaygısı,içinde kocaman,boğan bir boşluk yaratabilir.ve o somut olaylara artık şu oldu o yüzden üzgünüm,böyleyim diyemezsiniz artık;çünkü bu artık bir duygu,sizmişsiniz, kişiliğinizmiş gibi yerleşiverir içinize.
En çok da beklentiler sebep oluyor belki bu çaresizliğe..Söylediğin gibi içinizde,kafanızda değişmesini istediğiniz bi şey var evet bu olsa belki geçicek bunlar biliyosunuz,derdinizi biliyosunuz ufacık bir umut,bir işaret bekliyosunuz ama bu umudun olması sadece hayal kırıklığına ve yine çaresizliğe sürüklüyor.keşke kimisi gibi para,ev,araba beklentisi olsa..somuttur,yolu bellidir,parayla alınabileceği bellidir.Senin de öğrenmen gereken bu çaresizliği,bu hissi yaşamaktan,bu beklentiden nasıl vazgeçileceğinin yolunu öğrenmen gerekiyor ama sadece bu hissi yaşamaman gerektiğini,şükretmen gerektiğini bilmek yolunu öğretmiyor malesef.
Ben de baya dolmuşum:)Ben de hala içinden çıkamadığım,hayatımı,kararlarımı engelleyen bir durumda olduğumdan yardımcı olamıyorum.ama bu tatilden sonra burda verilmiş tüm tavsiyeleri deniycem tekrar bu sene belki de farklı olucak ve işe yarıycak:)1 günün bile beni çıldırtan bu his olmadan geçmesi güzel.
rica ederi.kusura bakmayın yanlış yere mesaj yazmışım ama okumayı seviyorsanız sizede öneriyorum KESİNLİKLE.diğer arkadaşa önermiştim ihtiyacı var diye ama sanırım o önemsemedi pek,üzüldüm durumuna belki farklı tarzda birşeyler okursa ona iyi gelebilir diye düşünmüştüm.inşallah kısa sürede kendini iyi hissetmey başlar.
normalde herkes aaa ne zor bolum falan der.demekki sorunu kendimiz yaratiyoruz herseyi cok onemseyerek.dusunme fazla herseyi.isi de bes gunde biraktim.dayanamafim ne yalan soyleyim.
