Kimseye anlatamıyorum kızlar içim içimi yiyor dünden beri.
dün tv izlerken liseli bir çocuk çıktı. tamamen annelik içgüdüsüyle "ne tatlı bu" falan dedim. Vay senin nasıl koca adama öyle dersin deyip kolumu büktü. çok kötü hissettim o anda o kadar kötü oldum ki sadece ahlaksız bişey mi söyledim diyebildim.odaya gidip yüzüm gözüm şişene kadar ağladım. Kızımı yanıma yollayıp gelsin benden özür dilesin yoksa kafasını kırarım dedirtti ya!
sonra gittim ben tamamen sanki benim çocuğummuş gibi bir duyguyla söyledim dedim çok gücüme gitti bu yaptığın dedim.
defol gözüm görmesin dedi.
neyse bugün ona o kadar doluyum ki görmek bile istemiyorum. Sinirlendikçe beddua edip duruyorum içimden.haksızlığa uğramak çok kötü bişey.
Birde kızlar daha dertlerimin en beteri var:anlayacağınız üzere ben bu adamla çocuklarım için evli duruyorum.Çok sinirli, kıskanç ve geri kafalı bir insan.
İki kızım var şimdide bir çocuk daha istiyor resmen psikolojik baskı yapıyor.nefret ediyorum ondan ya.
ben istemiyorum çocuk falan diyemez hale geldim.
Her lafı her sözü ayrı keder
Ya inanın internet te olmasa kime derdimi anlatırım bilmiyorum....