Eski konularımı okuyanlar bilir...Ailemle olan sorunlarım bende büyük yaralar açtı...bir türlü mutlu olamıyorum...
hep aklımda acaba şöyle derlerse ne yaparım böyle derlerse yine filan diye her an bir senaryo kurup kendimi nasıl savunacağımı hayal ediyorum..
bundan kendimi alamıyorum bir bakıyorum öfke dolmuşum buda beni yoruyor yaşadığım andan zevk alamaz oldum neşeli mutlu güvende huzurlu değilim halbuki evimde mutluyum
.
geçen yeğenimin resmini face de gördüm özledim aradım kız kardeşimi, kız kardeşim ailemin yanındaydı bu hafta babamın para istediğini biliyor onun eşinden de istemiş bu duruma karşı çok kızgın olduğumu biliyor kız kardeşim
kaç gündür aramıyordum babamı annemi mesafe koymuştum araya
kız kardeşim babam aramış açmamışsın dedi evet kontörüm yoktu diye yalan söyledim
kız kardeşim gülerek dur babanı veriyom telefona dedi verdi konuştum gönülsüzce derken yine para istedi benden
eeehhh yeter be bıktım ilgilenmiyorum dedim kapattım suratına telefonu..
kız kardeşim çok eğlendi güldüğünü duydum..
kız kardeşim doğumuma gelecekmiş kim bilir ne hinlikler düşünüyor düğünümde yaptıklarını hatırlayınca iyice işkillendim kesin bir planı var diye mesaj attım gelme doğumuma dedim inanamadı gelme istemiyorum dedim küstü..
en azından kız kardeşim gelmeyecek gelmesinde zaten...yani düşünmekte haksız değilim hep bana zarar verecekler diye korkuyorum..
sizce ne yapayım zihnimi temizlemek için???
nasıl relx ve sakin olabilirim ki???
ben abartıyormuyum sizce??
size anlattıklarım tümüyle gerçek yalan abartı yok..
nasıl kurtulucam onları düşünmekten tedirgin olmaktan??
hep savunmadayım hep bir hazır olda
ama haksız da değilim para vermem yok dedim gene istiyor isteyecek de biliyorum..
eşim de ister ister sıkılırlar diyor...
ben zihnimden onları silmek umursamamak hiçç takmamak istiyorum bu nasıl olur???