- 26 Aralık 2017
- 1.564
- 2.901
- 53
- Konu Sahibi CalmBeforeTheStorm
- #1
Günaydın kızlar. Öğlen oluyor ama.
O kadar bunaldım sıkıldım ki. Her şey güzel olsun diye çaba harcarken işlerin böyle gitmesi canımı çok ama çok sıkıyor.
Evet yine eşim.
Sabah uyandık. Canım patates kızartması istiyor dedi eşim. Tamam onu yapayım madem dedim. Ama bi yandan da başımda felaket bi ağrı var. Neyse hazırladım kahvaltıyı. Geldi oturdu. Normal aileler gibi olmaya çabalıyorum ben bu arada en son konumdan beri.
Bu kızartmadan aldı bikaç. Off bu ne ya dedi noldu dedim tuzsuz bu tuz atmamışsın, kendini vererek yapsan şaşarım şu yemekleri, bi pazarım var onda da şu duruma bak dedi. Başımda felaket bi ağrı var unutmuşum tuzu neyi uzatıyorsun dedim. Neyse kapatalım dedi ama surat 5 karış. Mutsuz böyle. Cık cık lıyor falan. Kalk git nerede yapıyorsan yap kahvaltını bizimde çanımızı sıkma sabah sabah dedim. Kalktı gitti bu dışarı.
Sonra az önce geldi. Özür diliyor. İşte abarttım dengem şaştı benim de vs diyor. Dedim ki bu zaten senin karakterin ama sen son bikaç aydır saklıyordun başkası gibi davranmaya çabalıyordun daha fazla tutamadın kendini dedim. Öyle değil gerçekten özür dilerim vs vs deri. Neyse dedim. Sonra dedi ki ee doğumgünümde bana ne alıyorsun? Şu ayakkabıyı alsana diye bi foto gösterdi, ayakkabı 383 tl. Alamam bunu dedim senin evi Nası döndürmeye çalıştığımdan haberin var mı dedim. İyi tamam dedi çıktı dışarı ama bu ayakkabıyı zaten 100 kez gösterdi bana. Bu ayakkabıyı göstermese 400 tl ilk bi ceket var onu gösterir. Sürekli böyle Yani.
Sinirlerim o kadar bozuk ki. Maaşından eline 200 300 geçiyor o da onun anca harçlığı tamam anlıyorum. Daha geçen ay 350 tl ye bot aldık, 300 tl ye de kaban aldık kendisine. Ne yapacağımı şaşırdım. Benim 300 küsürlğk ayakkabım Yok yani.
Hem sabah bi patates için canımı sıkıyor sonra da 380 tl ilk ayakkabı istiyor. Ki bu ayakkabı olayını kaç kez söyledi.
Hayattan soğudum pazar pazar. Ne yapacağımı şaşırdım artık mideni bulandırıyor bu evlilik
İyi olmaya normal olmaya çabalıyorum. Zaman veriyorum her şeye ama bitmiyor işte. Her yeni gün yeni bi sıkıntı. Ev kira zaten, doğalgaz elektrik su bebeğin ihtiyaçları kendi ihtiyaçlarım psikolog ücretim derken çok zorlanıyorum. Bitmiyor ihtiyaçlar istekler. Evliliğimin sıkıntılı oluşuna mı odaklanayım maddiyata mı odaklanayım ne yapayım.
Sizce ne olacak? Evet sizce ben ne zaman mutlu olacağım??
Not: eşim çalışıyor ama araba aldık kredi ödüyor. Krediden arta kalan 200 300 kadar.
O kadar bunaldım sıkıldım ki. Her şey güzel olsun diye çaba harcarken işlerin böyle gitmesi canımı çok ama çok sıkıyor.
Evet yine eşim.
Sabah uyandık. Canım patates kızartması istiyor dedi eşim. Tamam onu yapayım madem dedim. Ama bi yandan da başımda felaket bi ağrı var. Neyse hazırladım kahvaltıyı. Geldi oturdu. Normal aileler gibi olmaya çabalıyorum ben bu arada en son konumdan beri.
Bu kızartmadan aldı bikaç. Off bu ne ya dedi noldu dedim tuzsuz bu tuz atmamışsın, kendini vererek yapsan şaşarım şu yemekleri, bi pazarım var onda da şu duruma bak dedi. Başımda felaket bi ağrı var unutmuşum tuzu neyi uzatıyorsun dedim. Neyse kapatalım dedi ama surat 5 karış. Mutsuz böyle. Cık cık lıyor falan. Kalk git nerede yapıyorsan yap kahvaltını bizimde çanımızı sıkma sabah sabah dedim. Kalktı gitti bu dışarı.
Sonra az önce geldi. Özür diliyor. İşte abarttım dengem şaştı benim de vs diyor. Dedim ki bu zaten senin karakterin ama sen son bikaç aydır saklıyordun başkası gibi davranmaya çabalıyordun daha fazla tutamadın kendini dedim. Öyle değil gerçekten özür dilerim vs vs deri. Neyse dedim. Sonra dedi ki ee doğumgünümde bana ne alıyorsun? Şu ayakkabıyı alsana diye bi foto gösterdi, ayakkabı 383 tl. Alamam bunu dedim senin evi Nası döndürmeye çalıştığımdan haberin var mı dedim. İyi tamam dedi çıktı dışarı ama bu ayakkabıyı zaten 100 kez gösterdi bana. Bu ayakkabıyı göstermese 400 tl ilk bi ceket var onu gösterir. Sürekli böyle Yani.
Sinirlerim o kadar bozuk ki. Maaşından eline 200 300 geçiyor o da onun anca harçlığı tamam anlıyorum. Daha geçen ay 350 tl ye bot aldık, 300 tl ye de kaban aldık kendisine. Ne yapacağımı şaşırdım. Benim 300 küsürlğk ayakkabım Yok yani.
Hem sabah bi patates için canımı sıkıyor sonra da 380 tl ilk ayakkabı istiyor. Ki bu ayakkabı olayını kaç kez söyledi.
Hayattan soğudum pazar pazar. Ne yapacağımı şaşırdım artık mideni bulandırıyor bu evlilik
İyi olmaya normal olmaya çabalıyorum. Zaman veriyorum her şeye ama bitmiyor işte. Her yeni gün yeni bi sıkıntı. Ev kira zaten, doğalgaz elektrik su bebeğin ihtiyaçları kendi ihtiyaçlarım psikolog ücretim derken çok zorlanıyorum. Bitmiyor ihtiyaçlar istekler. Evliliğimin sıkıntılı oluşuna mı odaklanayım maddiyata mı odaklanayım ne yapayım.
Sizce ne olacak? Evet sizce ben ne zaman mutlu olacağım??
Not: eşim çalışıyor ama araba aldık kredi ödüyor. Krediden arta kalan 200 300 kadar.
Son düzenleme:
