kendi hayatımdan nefret ediyorum bir insanın hiç mi hayalleri gerçek olmaz..tatile giden insanları görünce keşke bende şuan denizn kenarında olsam diyorum el ele tutaşan birlikte zaman geçiren sevgilileri görünce keşke bnmde yanında mutlu olacağım bir sevgilim olsa diyorum istediğim üniversitede gelmedi...yani hayatımda sevgi yok başarı yok eğlence yok ee bu nasıl hayat sorarım size
hemen hepimizin geçtiği
yaşamın tamda kendisi olan bir hayat.
olumsuza kanalize olmuşsun,
olabilir
insan zaman zaman en acı çeken benim mantığında olabiliyor.
bu sorunlarla başa çıkma yöntemi geliştirmelisin
olanı değiştiremeyeceğine göre bakışını kendini değiştirmeye çalışmalısın.
3 /4 satır yazmışsın
mesela sevgilin olması niye önemli
üniversiteyi başarı olarak görüp gitmemeyi başarısızlıkla eşleştirip kendini değersiz mi hissediyorsun,
tatile giden insanları görüp kendi gitmediğini hatırlayınca da
sevgisiz başarısız eğlencesiz bir hayatım var demen
kendine acımasız baktığını düşündürüyor. diğer zamanlarda da katı mısın kendine karşı?
konuşulacak çok şeyin olmalı bu memnuniyetsizliğinin üzerine.
tabi buradan böyle yapmalısın şöyle yapma böyle yap demek kolay geliyor bize
belkide yapamadığımız için kendimizi eksik hissediyoruz
birisine yap demek kendimizi iyi hissettiriyor
iyi hissetmeyeyse hepimizin ihtiyacı var.
bildiğimizi sandıklarımızı kendi hayatımıza geçirebiliyor muyuz? ne kadar uygulayabiliyoruz?
