Kızlar 1.5 ay sonra ilk defa biriyle görüşeyim belki kafam dağılır diye düşündüm ve lisedeki sevgilimin -ilk aşkımdı- çağırması, ısrarları üzerine yanına gittim. (Yaşadığımız yerler çok yakın.)
Başta biraz tuhaflık oldu tabii ne konuşacağımızı bilemedik falan ama sonra eğlendik, güldük, muhabbet ettik. Bana neden ayrıldığımızı sordu. Geçiştirdim. Sonra sahilde otururken sarıldı bana öylece oturduk. Yanağını yanağıma yasladı, öpeceğini hissettim ama o an suçluluk hissettim nedense daha 1.5 ay olmuşken böyle bir şeye kalkışmaktan ve pat diye söyleyiverdim neden ayrıldığımızı, üzüldüğümü. Birden ondan bahsedince uzaklaştı tabii. "Sen suçlu değilsin, yerinde olsam çok iyi bir tecrübe oldu der hiç takmazdım bile, zaten imkansız bir şey taksan da olması. Çok sevmiştin galiba sen onu?" dedi ben de "Hayır, sevmek öyle olmuyor, saplantı bu." dedim bir şey demedi.
Sonra zaten yağmur bastırdı, kalkmak zorunda kaldık. Otobüsümü beklerken de sürekli saçlarımla oynadı, yanaklarımı okşadı, dudağıma bile dokundu :26: Yere eğildi, dizlerime yasladı kafasını, ben saçlarıyla oynadım. Çok ufak bir öpücük de oldu :26: Ve giderken iki yanağımı avuçları içine alıp yanaklarımdan öptü "Teşekkür ederim bana zaman ayırdığın için sakın canını sıkma o adam için de kimse için de ve sen çok iyi birini bulacaksın bir gün buna inanıyorum." dedi "Tamam." dedim gittim.
Bu kadar rahat olduğuna da bakmayın aslında tüm gün çekindi, uzak durdu ama ben sesimi çıkarmayınca yaklaştı. Normalde böyle çekingen biri de değildir kızlara karşı rahattır ama biz çok severek ve acı çekerek mesafeler yüzünden ayrılmıştık. Şimdi şehirler olarak yakınız. Ama o çalışıyor ve izni yok. Ben bundan da dert yanmıştım "O çalışıyordu ben okuyordum ve bu problem yaratıyordu, çok görüşemiyorduk." dediğimde bozuldu "Bende de böyle bir sorun var yalnız." dedi. Gelip bulunduğum şehirde çalışmak için fırsatı olduğunu söyledi. Bir şey demedim.
Hatta annesini hastaneye kaldırmasalar annesiyle tanıştıracaktı beni.
Ben de sonraki gün içimde bazı hislerin canlandığını hissettim (ya da öyle zannettim boşluktan) ve onu hala istediğimi söyledim. Cevabı da şu oldu "Ama ben hayatımda şu an herhangi birini istemiyorum."
Hakikaten de iyi geldi başka bir erkekle görüşmek yani sadece ilginç ve eğlenceli şeylerden bahsedebilecek olanın, bana destek olabilecek olanın o pislik olmadığını görmemi sağladı ama şimdi bu kadar şeyden sonra bu ne demek? Ben umut bağlamıştım, yeniden mutlu olurum/oluruz, son olanları da hepten unutturur bana diye düşünmüştüm ama... :26:
Başta biraz tuhaflık oldu tabii ne konuşacağımızı bilemedik falan ama sonra eğlendik, güldük, muhabbet ettik. Bana neden ayrıldığımızı sordu. Geçiştirdim. Sonra sahilde otururken sarıldı bana öylece oturduk. Yanağını yanağıma yasladı, öpeceğini hissettim ama o an suçluluk hissettim nedense daha 1.5 ay olmuşken böyle bir şeye kalkışmaktan ve pat diye söyleyiverdim neden ayrıldığımızı, üzüldüğümü. Birden ondan bahsedince uzaklaştı tabii. "Sen suçlu değilsin, yerinde olsam çok iyi bir tecrübe oldu der hiç takmazdım bile, zaten imkansız bir şey taksan da olması. Çok sevmiştin galiba sen onu?" dedi ben de "Hayır, sevmek öyle olmuyor, saplantı bu." dedim bir şey demedi.
Sonra zaten yağmur bastırdı, kalkmak zorunda kaldık. Otobüsümü beklerken de sürekli saçlarımla oynadı, yanaklarımı okşadı, dudağıma bile dokundu :26: Yere eğildi, dizlerime yasladı kafasını, ben saçlarıyla oynadım. Çok ufak bir öpücük de oldu :26: Ve giderken iki yanağımı avuçları içine alıp yanaklarımdan öptü "Teşekkür ederim bana zaman ayırdığın için sakın canını sıkma o adam için de kimse için de ve sen çok iyi birini bulacaksın bir gün buna inanıyorum." dedi "Tamam." dedim gittim.
Bu kadar rahat olduğuna da bakmayın aslında tüm gün çekindi, uzak durdu ama ben sesimi çıkarmayınca yaklaştı. Normalde böyle çekingen biri de değildir kızlara karşı rahattır ama biz çok severek ve acı çekerek mesafeler yüzünden ayrılmıştık. Şimdi şehirler olarak yakınız. Ama o çalışıyor ve izni yok. Ben bundan da dert yanmıştım "O çalışıyordu ben okuyordum ve bu problem yaratıyordu, çok görüşemiyorduk." dediğimde bozuldu "Bende de böyle bir sorun var yalnız." dedi. Gelip bulunduğum şehirde çalışmak için fırsatı olduğunu söyledi. Bir şey demedim.
Hatta annesini hastaneye kaldırmasalar annesiyle tanıştıracaktı beni.
Ben de sonraki gün içimde bazı hislerin canlandığını hissettim (ya da öyle zannettim boşluktan) ve onu hala istediğimi söyledim. Cevabı da şu oldu "Ama ben hayatımda şu an herhangi birini istemiyorum."
Hakikaten de iyi geldi başka bir erkekle görüşmek yani sadece ilginç ve eğlenceli şeylerden bahsedebilecek olanın, bana destek olabilecek olanın o pislik olmadığını görmemi sağladı ama şimdi bu kadar şeyden sonra bu ne demek? Ben umut bağlamıştım, yeniden mutlu olurum/oluruz, son olanları da hepten unutturur bana diye düşünmüştüm ama... :26:
Son düzenleme: