- 10 Ekim 2014
- 33.373
- 150.639
- 798
Diyelim ki elinizde olmayan birseyi cooook istiyorsunuz. "Şu kadarcık bile yeter, boyle olsa bile idare eder. O istedigim olsun çok mutlu olurum, başka derdim kalmaz" dediginiz şey, o cok istediginiz şey gercekten oluyor veya sahip oluyorsunuz.
Bir sure mutlusunuz ve şukrediyorsunuz ama gozunuz o şeyin daha iyisine takiliyor bu sefer ve kafaniz habire onunla mesgul o sey olana kadar yine bir hafif mutsuzluk seruveni yada farkli birsey icin ayni seviyede deli bir istek doguyor. Elinizdekine şükrediyorsunuz ama yinede istiyorsunuz.
Bunun sonu gelmeyecek mi ? Her sahip olustan sonra yeni bir istek ve burukluk... Sizde de oluyor mu napiyorsunuz?
Not: Hayatinda yokluk gormemis biri degilim.
Bir sure mutlusunuz ve şukrediyorsunuz ama gozunuz o şeyin daha iyisine takiliyor bu sefer ve kafaniz habire onunla mesgul o sey olana kadar yine bir hafif mutsuzluk seruveni yada farkli birsey icin ayni seviyede deli bir istek doguyor. Elinizdekine şükrediyorsunuz ama yinede istiyorsunuz.
Bunun sonu gelmeyecek mi ? Her sahip olustan sonra yeni bir istek ve burukluk... Sizde de oluyor mu napiyorsunuz?
Not: Hayatinda yokluk gormemis biri degilim.
. İlk başlarda çok mutluydum sonra Allah'ım çocuklarımın bir odası olsun 2oda 1salon olsun sobalı olsun bana yeter dedim 1yil sonra 2+1 sobalı bir eve taşındım
insanoğlu doyumsuz. Nefis dediğimiz şey tam olarak bu. Hep daha fazla daha fazla diyoruz. Yapacak birşey yok