9 yıllık bir arkadaşım var .. aynı ildeyiz ikimizde gurbetteyiz ancak arkadaşımın ertelemeleri ve sürekli ortaya konan bahaneleri yüzünden 3,5 yıl sonra ilk kez dün görüşebildik.. ikimizinde küçük çocuğu var ..oyun alani olan ikimize eşit sayılan bir mesafede buluştuk ancak...buluşma saatimizden tam 2 saat sonra buluşma yerine geldi bahanesi çok sevdiği bir tanıdıkları gelmiş hayır diyememisler .. Ben cocukla orada ne yapacagimi şaşırdım.. içimden defalarca eve dönmek geldi ancak dönmedim bekledim özrünü diledi hiçbir şey yokmuscasina onunla vakit geçirdim kızım inanılmaz yoruldu ağladı mizmizlandi ona rağmen durdum sohbet ettim vakit geçirdim ben onca yolu yeniden çekip eve döndüm kızım aşırı yoruldu ve ne mi oldu ? Arkadaşım arayıp dün çok durgundun yüzün gülmuyordu yıllar sonra buluştuk arkadaşlık bu mu diye hesap sordu...Ben elimden geldiğince guleryuzle ona sarılarak sırtını sivazlayarak sohbet etmişken kızımın yorgunluğunu göz ardı edip onu mutlu etmeye çalışmışken kalkıp birde fırçalandim bugün..konuşalı 3 saat oldu ve şu 3 saattir kendimi sorguluyorum bu kadar insanlara bu inisiyatifi neden verdim diye ben gercekten şunu anladım fazla tevazu ahmaklıktır gercekten