Bazen ben de kendime diyorum sanki herkes kötü b
Ben de bazen kendime bile katlanamıyorum. Sanki herkes kötü bir iyi sen misim diyorum. Ama çevreme baktığımda da insanlara şaşırıyorum bazen. Birbirlerine karşı güler yüzlü ve sevgi dolu görünüyorlar. Acaba gerçekten öyleler mi yoksa rol mü yapıyorlar anlam veremiyorum. Ya da insanlar yalnız kalmaktan korktukları için mi birbirlerine katlanıyorlar?
Ses, gürültü sevmiyorsunuz.Sakin olduğumu nerden biliyorsunuz
Yalnız kalmaktan korktukları için tabiki. Ben de çevreme karşı güler yüzlü hatta samimiyim ama sırf görüşmek için de birileriyle görüşmem ya da ne bileyim birinden soğuduysam bişey olmamış gibi ilişkime devam edemem
Enerjiklik anlamında düşünmemiştim. Evet enerjik.değilim.sadece dilim enerjikSes, gürültü sevmiyorsunuz.
E dingin olduğunuz anlamina gelmiyor mu bu
Hafta da bir dışarı çıkan çocuk var desek sakin mi dersiniz enerjik mi
Bu saatten sonra ne desek boş diyorsunuz yani
Zaten insanlarla iyi anlaşanlar ya iki yüzlüdür (biraz ağır oldu ama) ya da taraflardan biri kendinden taviz veriyordur. Belki de kendimize saygımız olduğu için fazla samimiyetten rahatsızlık duyuyoruzdur. Beni eleştirenler mutlaka yanıma gelip şöyle derler. En iyisini sen yapıyorsun. Keşke biz de senin gibi olabilsek, yalnızlığı sevsek, insanlara hayır diyebilsek.
Evet aynen öyle ne onlardan geçiyorum ne onları tam olarak hayatıma dahil edebiliyorum. Bazıları olmasa da olur tabi mecbur katlandıklarım da var.
Bizde de ev gezmeleri olur hep. Ama ben hiç birine katılmam. Sanki gittiğimde bir anda samimiyet kurcaz ve iş ortamına yansıyacak gibi hissediyorum. Böyle olunca da insanların gözünde asosyal sıkıcı biri görünüyorum. Ama umrumda değil tabi. En azından bu sayede kimseyle sorun da yaşamıyorum. Herkes yerini ve haddini biliyor saygı duyuyor.
Yaniii.
Öyle derler ama asla o moddan çıkmazlar. İlk evlendiğimde oturduğum.apartmanda bi komşu vardı sağ olsun apartmandakileri çaya çağırdı o da yeni evli.sayılır neyse güzel ikramlar yapmış ağırladı yedik içtik tanıştık. Ertesi gün apartmandan başka birine kahveye gittim evine çağıran komşu o.ortamda yoktu bunlar başladılar yok evi pisti yaptığını yiyemedim benim çayım soğuktu. Ben bunları duyunca deliye döndüm açtım ağzımı yumdum gözümü o saaten.sonra ne evlerine gittim ne evime aldım. E gel de şimdi bu insanlarla samimi ol
Ay ben çok severim ama sevmeyen de olabilir tabi tercih meselesiYaniii.
Ne bılıyım bu benım mesela hayatımda hiç yaprak sarması yememem gibi birsey, millet bayılıyor.
Bunu degıstıremem.
Ben acıktım galiba nerden geldım buraya. Üstelik yaprak sarması
Ben yeteri kadar samimiyim zaten is arkadaslarimla. Herkes benim minnos-alttan alan-cok kafaya takmayan biri oldugumu bilir. Oyle ekstra saygi duyulan,sizli bizli konusulan biri degilim:) ama zaten is yerinde paylaşıyoruz tüm hayatımızı.
Demekki siz onları çağırsanız sizin olmadığınız bir ortamda da sizin hakkınızda olumsuz şeyler konuşcaklar. Zaten bir insanı tanımak için onların başkalarına nasıl davrandığına bakmak lazımmış. Ben de bu sebepten dolayı ev gezmelerine hiç gitmiyorum. İnsanlarının sahteliklerine tahammül edemiyorum. Ama kimse bizim kadar ince düşünmüyor. Yalnız kalmayayım ortamım olsun diye birbirlerine katlanıyorlar
Ben daha önce çok hayal kırıklığı yaşadığım için artık daha tedbirli davranmaya çalışıyorum. Samimiyet oldukça mecbur kendimizden bahsediyoruz. Sonra en ufak bir sorunda karşı taraf bu durumu kullanabiliyor. Bu yüzden özellikle de iş ortamında mesafeyi seviyorum. Kimse benim hayatımı özelimi bilmesin. Bir şey derken çekinsinler.
Maalesef öyle
