Bu psikolojik bir hastalık mı?

Öncelikle benim derdim öyle büyük değil bunun farkındayım. Sadece acaba benim gibi olanlar var mı ya da benim durumum anormal mi merak ediyorum. Şöyle ki; benim insanlara hiç tahammülüm yok evet sosyal çevrem arkadaşlarım var onlarla vakit geçirmeyi eğlenmeyi seviyorum. Ama gel gör ki bir yere kadar kendi aileme bile en fazla 1 hafta tahammül edebiliyorum hemen yalnız kalmak istiyorum. Bazen bütün insanlara sebepsiz sinir olabiliyorum. Mesela bi arkadaş grubuz var sürekli görüşüyorlar kötü insanlar da değiller ama 1 hafta içinde 2 kere görüşsek boğuluyor gibi oluyorum.
Beni yargılayanlar, yadırgayanlar olabilir saygı duyarım. Ya da soğuk nevale kibirli görenler de olabilir öyle biri değilim genelde elimden geldiğince çevremde yardım sever ve sıcak kanlı hatta misafir ağırlamayı seven biriyim. Ama bazen kocam bile (çok severim bi sorunum yok) batıyor bana.
Bende misal çok konuşurum , yabancı bi ortama gireyim kaç kişi olursak olsun hiç fark etmez hiç yabancılık çekmem illaki konuşulacak bi konu , anlatacak bi konu bulurum ( susamıyorum 🙈) eşim ve ailem de bundan şikayetçidir sen bayansın az sus elin tanımadığın yabancısıyla nasıl bu kadar konuşacak konu buluyon diye ( özellikle yaşlılar buldum mu ortamda bayılırım) çoğu arkadaşımızın dediği gibi karakter meselesi bu değişmez ☺️☺️
 
Bende aynen sizin gibiyim.
Ama hiç pskolojk rahatsızmıyım die düşünmedim:)
Yalnız kalmayı sessizliği çok seviyorum.
Ruhuma en iyi gelen şey sessizlik sakinlik.
Tek batmayan şey çocugum tabiki.
Sessiz sakinliği şuan için rafa kaldırdım 2.5yaşında miniğim çünkü.
Ama kocamı çok sevsemde o bile batar bana arada:) Allah eksikliklerini göstermesin tabi o ayrı.
 
Evet dışa dönük biriyim muhabbet etmeyi falan severim dışarda çekingen bi yapım yok. Sadece en ufak şeyle insanlardan soğuyabilirim bazen hiç sebep olmadan da soğuduğum olur 🙈 ben muhabbet etmeyi seviyorum espriliyim diye insanların haddini aşmasına ya da gereksiz samimi olmasına gelemiyorum sanırım
 
Bende aynen sizin gibiyim.
Ama hiç pskolojk rahatsızmıyım die düşünmedim:)
Yalnız kalmayı sessizliği çok seviyorum.
Ruhuma en iyi gelen şey sessizlik sakinlik.
Tek batmayan şey çocugum tabiki.
Sessiz sakinliği şuan için rafa kaldırdım 2.5yaşında miniğim çünkü.
Ama kocamı çok sevsemde o bile batar bana arada:) Allah eksikliklerini göstermesin tabi o ayrı.
Amin. Evet kocam bile batıyor arada ama batar matar kocadır yani yanımda dursun 😁
 
Ben çalışmıyorum haliyle de her gün mecburen görmek zorunda olduğum kimse yok. Sadece eşimin iş arkadaşlarının eşleri var kötü insanlar mı hayır bana zararları var mı hayır arada görüşüyoruz eğleniyorum da ama taviz verirsem hergün ayrı birinde toplanmaya kalkıp işi abartıyorlar ve ben aşırı daralıyorum
Amin. Evet kocam bile batıyor arada ama batar matar kocadır yani yanımda dursun 😁
Bekarım. Hayatta en çok sevdiğim kişi annemdir derdim sanırım bu gidişle annemden de uzaklaşacağım🙈
 
Bekarım. Hayatta en çok sevdiğim kişi annemdir derdim sanırım bu gidişle annemden de uzaklaşacağım🙈
Ben uzaklaştım maalesef uzun zaman oldu karşılıklı bu hale getirdik tabi bu durumu. Biraz da annemle ilişkimin sağlıklı olmayışından kaynaklanıyor sanırım bazı şeyler
 
Yooo hiç anormal degilsin gayet normalden tuhaf bişey yok bunda. Seni değil kendimi okudum sanki yazdiklarinda çünkü tıpa tıp ayniyiz. Bende yardimlasmayi paylaşmayi sevdiklerime zaman ayırmayı vakit gecirmeyi seviyorum. Ancak herşeyin bir sınırı var merhamet duygum hariç hiçbir şeyin fazlasına tahammül edemiyorum sıkılıyorum ve ordan uzaklaşmak istiyorum. Biz seninle iyi bir ikili olabilirdik bacim 😉 Herkesten sıkılirdik sonra döner birbirimizden de sıkılır bir sure gorusmezdik ve en güzel yanı birbirimize hiç gucenmez aksine anlardik 😀
 
Ben uzaklaştım maalesef uzun zaman oldu karşılıklı bu hale getirdik tabi bu durumu. Biraz da annemle ilişkimin sağlıklı olmayışından kaynaklanıyor sanırım bazı şeyler
Herşey karşılıklıdır zaten. Ben de annemle arkadaş gibi olduğumuzu sanıyordum. Bir yerden sonra sarsıntı başlıyor demekki.Birbirimize laf sokar hale geldik. Belli yaştan sonra aileyle yaşamak zor zaten. Neyseki geçici bir süre daha beraberiz. Uzaktan daha iyi oluyor her şey. Araya özlem giriyor hem.
 
Yooo hiç anormal degilsin gayet normalden tuhaf bişey yok bunda. Seni değil kendimi okudum sanki yazdiklarinda çünkü tıpa tıp ayniyiz. Bende yardimlasmayi paylaşmayi sevdiklerime zaman ayırmayı vakit gecirmeyi seviyorum. Ancak herşeyin bir sınırı var merhamet duygum hariç hiçbir şeyin fazlasına tahammül edemiyorum sıkılıyorum ve ordan uzaklaşmak istiyorum. Biz seninle iyi bir ikili olabilirdik bacim 😉 Herkesten sıkılirdik sonra döner birbirimizden de sıkılır bir sure gorusmezdik ve en güzel yanı birbirimize hiç gucenmez aksine anlardik 😀
[/QUOTEgerçekten iç aleminde benim gibi düşünen insanlar olduğunu bilmek çok iyi
 
Aynı ben. Tahammülsüzlüğün zirvesindeyim aynı şekilde her şey batıyor artık ama hayattanda fazla kopmuyorum bir öyle bir böyle geçip gidiyor zaman... Sizde boşverin hastalıksa hastalık amannn sanki karşındaki senin kadar düşünüyor mu kim bilir onların ne hastalıkları varr
 
Öncelikle benim derdim öyle büyük değil bunun farkındayım. Sadece acaba benim gibi olanlar var mı ya da benim durumum anormal mi merak ediyorum. Şöyle ki; benim insanlara hiç tahammülüm yok evet sosyal çevrem arkadaşlarım var onlarla vakit geçirmeyi eğlenmeyi seviyorum. Ama gel gör ki bir yere kadar kendi aileme bile en fazla 1 hafta tahammül edebiliyorum hemen yalnız kalmak istiyorum. Bazen bütün insanlara sebepsiz sinir olabiliyorum. Mesela bi arkadaş grubuz var sürekli görüşüyorlar kötü insanlar da değiller ama 1 hafta içinde 2 kere görüşsek boğuluyor gibi oluyorum.
Beni yargılayanlar, yadırgayanlar olabilir saygı duyarım. Ya da soğuk nevale kibirli görenler de olabilir öyle biri değilim genelde elimden geldiğince çevremde yardım sever ve sıcak kanlı hatta misafir ağırlamayı seven biriyim. Ama bazen kocam bile (çok severim bi sorunum yok) batıyor bana.
ay sizin gibi bir yakın arkadaşımız var, arkadaş gurubu olarak çok yoruyor bizi. Mesela otururken birdenbire "hofffffffff" falan gibi şeyler yapıyor. Birden kalkıp gidiyor. Tv açıyorsun istemiyor,müzik açıyorsun bunu mu dinliycez diyor (halbuki dün evinde onu çalıyordu diye açmışsın mesela), oyun oynuyorsun beğenmiyor, sürekli bi memnuniyetsiz mutsuz, ve her şeyden önemlisi dengesiz davranıyor. Aramıyorsun niye aramıyorsun diyor, arıyorsun telefonda küfür edecek nerdeyse kapat diye, bilemedik yani biz çözemedik. Dün akşam bize geldi, nerelerdesin kaç gündür dedim (bunaltmamak için aramıyoruz yine öyle bir dönemde çünkü) tam tamına 17 gündür görüşmedik diyor (bi de gün saymış), bu kadar uzun geldiyse niye aramadın dedim, birden bire çok mutsuzum çünkü sizi de bunaltmak istemiyorum dedi. Niye mutsuzsun dedim (hayatında herşey yolunda gibi çünkü bizden farklı değil durumu) bilmiyorum dedi. Yine hoffladı puffladı 1 saat sonra da yine birdenbire çok sıkıldım deyip kalkıp gitti :KK57: Biz artık alıştık gibi bu duruma yani seviyoruz, iyi bir insan, her derdimize koşar falan, ama genel durumu böyle. Kabullenmek lazım.
 
ay sizin gibi bir yakın arkadaşımız var, arkadaş gurubu olarak çok yoruyor bizi. Mesela otururken birdenbire "hofffffffff" falan gibi şeyler yapıyor. Birden kalkıp gidiyor. Tv açıyorsun istemiyor,müzik açıyorsun bunu mu dinliycez diyor (halbuki dün evinde onu çalıyordu diye açmışsın mesela), oyun oynuyorsun beğenmiyor, sürekli bi memnuniyetsiz mutsuz, ve her şeyden önemlisi dengesiz davranıyor. Aramıyorsun niye aramıyorsun diyor, arıyorsun telefonda küfür edecek nerdeyse kapat diye, bilemedik yani biz çözemedik. Dün akşam bize geldi, nerelerdesin kaç gündür dedim (bunaltmamak için aramıyoruz yine öyle bir dönemde çünkü) tam tamına 17 gündür görüşmedik diyor (bi de gün saymış), bu kadar uzun geldiyse niye aramadın dedim, birden bire çok mutsuzum çünkü sizi de bunaltmak istemiyorum dedi. Niye mutsuzsun dedim (hayatında herşey yolunda gibi çünkü bizden farklı değil durumu) bilmiyorum dedi. Yine hoffladı puffladı 1 saat sonra da yine birdenbire çok sıkıldım deyip kalkıp gitti :KK57: Biz artık alıştık gibi bu duruma yani seviyoruz, iyi bir insan, her derdimize koşar falan, ama genel durumu böyle. Kabullenmek lazım.
Hahahha ay bu ne be ben asla böyle biri değilim. Keyif kaçırmam durup dururken hofffflamam. Mesela sevmediğim müzik açılsa sabrederim çünkü sevenler var. Arkadaşlarıma mesafeli davrandığım için onlar da bilirler sürekli aramazlar ya da aramıyolarsa ve benim için değerlilerse ben ararım. Sizin o arkadaş şımarık bence Allah korusun benim alakam yok anlattığınız hareketlerle
 
Ben de sizdenim gençler. Eskiden sosyal olmaya zorlardım kendimi, arkadaş çevrem olmazsa "sağlıksız" sayardım kendimi nedense. Şimdi saldım artık. :) Zaten birini evime çağırsam ya da gitsem 1-2 saat sonra gitse diye gözüne bakıyorum. :))) Zevk almıyorum ki muhabbetlerden ya da kısa sürüyor diyeyim.

Bir de arkadaşın yazdığı bunlara yedircen içircen sonra gidip üstüne dedikodunu yapacaklar. Ne hayrı var ki bana görüşmenin. Onlara vereceğim zamanı evime, çocuğuma harcarım.

Bence bizdeki lütuf, diğer insanlar sırf yalnız kalmayayım ya da can sıkıntısından birbirine katlanmak zorundayken biz mis gibi dertsiz tasasız keyfimize bakıyoruz.
 
Hahahha ay bu ne be ben asla böyle biri değilim. Keyif kaçırmam durup dururken hofffflamam. Mesela sevmediğim müzik açılsa sabrederim çünkü sevenler var. Arkadaşlarıma mesafeli davrandığım için onlar da bilirler sürekli aramazlar ya da aramıyolarsa ve benim için değerlilerse ben ararım. Sizin o arkadaş şımarık bence Allah korusun benim alakam yok anlattığınız hareketlerle
aman iyi bari :dua: o zaman psikiyatrik bi durum değil bence ;)
 
Öncelikle benim derdim öyle büyük değil bunun farkındayım. Sadece acaba benim gibi olanlar var mı ya da benim durumum anormal mi merak ediyorum. Şöyle ki; benim insanlara hiç tahammülüm yok evet sosyal çevrem arkadaşlarım var onlarla vakit geçirmeyi eğlenmeyi seviyorum. Ama gel gör ki bir yere kadar kendi aileme bile en fazla 1 hafta tahammül edebiliyorum hemen yalnız kalmak istiyorum. Bazen bütün insanlara sebepsiz sinir olabiliyorum. Mesela bi arkadaş grubuz var sürekli görüşüyorlar kötü insanlar da değiller ama 1 hafta içinde 2 kere görüşsek boğuluyor gibi oluyorum.
Beni yargılayanlar, yadırgayanlar olabilir saygı duyarım. Ya da soğuk nevale kibirli görenler de olabilir öyle biri değilim genelde elimden geldiğince çevremde yardım sever ve sıcak kanlı hatta misafir ağırlamayı seven biriyim. Ama bazen kocam bile (çok severim bi sorunum yok) batıyor bana.

Ben de sizin gibiyim
Karakter meselesi tamamen...
Ben insan sevmiyorum mesela...
Çok sevdiğim insanlarla bile surekli surekli.gorusmek beni bunaltıyor hemen kabuğuna çekiliyorum.
 
Back
X