Buraya ilk actigim konu onunla ilgiliydi. O zaman beraberdik ve ayrilmayi dusunuyordum. Buldugumuz isler evet iyi degildi ama bir yerden baslamasi gerekiyordu. Sanki calismak istemiyor gibiydi. Ya da calisayim ama rahat da edeyim, cok para da kazanayim kafasindaydi. Benim aileden durumum iyi ama universite bittiginde hemen calismaya basladim. azar da isittim, canim cikana kadar da yoruldum. Evde oturmayi da her gun gezmeyi de bilirdim. Umudu kesmistim ondan. Hep tembel ve parasiz olacak diye dusunuyordum. Evi ben mi gecindirecegim diyordum. Burada okuyoruz oyle konular. Aski bosver mantigini kullanip evlen dedim kendime. Esimin kendi isi. Cok basarili gercekten. Guvenebilirim dedim, aile babasi olur, isinde bu kadar sorumluluk sahibiyse ailesine de sahip cikar dedim. Cikar icin de evlenmedim, tabi ki biseyler hissettim. Ama onu da oldurdu zamanla. Ve o kadar cimri ve sorumsuz ki. Beni hic benimseyemedi. Neden bilmiyorum. Simdi sevgi, saygi, huzur olsun, para olmasa da olur diyorum. Kopek gibi pisman oldum. Eskisi simdi ne is yapiyor ne yapti bilmiyorum. Hala ayniysa demek ki cidden tembelmis. Bilemiyorum.