Bu Yaştan Sonra Oluru Var Mı ?

önce şu olumsuz kafadan hemen çık.benden 4-5 yaş küçüklerle okuyacağım,kendimi ne hallere düşürdüm falan.yani dünyanın sonu gelmedi.22 yaşındasın ben o yaşta ikinci üniversiteye başladım.okula gittiğimde benim gibi insanlarda vardı,benden büyük insanlarda vardı,küçüklerde vardı.bunların hiçbir önemi yok üniversite hayatını şanslıysan,güzel arkadaşlıklar kurarsan yine yaşarsın.benim iki okul hayatımda güzel geçti.pişmanlığım yok.senin isteyipte yaşayamadığın şeyler varsa okuma şansın var gidip bu hayallerini gerçekleştir.okumak isteyip maddi durum yüzünden üniversiteye gidemeyen insan çok var.4 yıl su gibi gelip geçiyor zaten ne zaman bitti ne zaman başladı anlamıyorsun.bu kadar kafaya takma.mühendislik bırakıp başka bölüm okuyan 5 arkadaşım var yani çok nadir bir insan değilsin merak etme:KK53:benim istediğim bölüm ilk yılımda geldi ve çok yüksek bir bölüm.ben aptallık edip gitmedim.ikinci yılda tekrar o puanı alamayınca seveceğimi düşüneceğim güzel bir mühendislik bölümü yazdım.orayı sevmeyince tekrar sınava girip bu sefer hukuk yazdım.ilk başta istediğim bölümü kazanıp şehri beğenmediğim için gitmediğime çok pişmandım ama sonra en son okuduğum bölümü çok sevdim şimdi içimde hiç pişmanlık yok.bazen mutsuz olduğumuz bir durumun sonu daha mutlu olduğumuz bir kapıya çıkabiliyor.şimdi veterinerlik okuyasım var ama gözüm kesmiyor:KK42:
çok teşekkür ederim çok motive etti mesajınız beni
 
Ben ünv de ilken sınıfımda 33 yaşında biri vardı. Atandı öğretmen şu an. Ben de şu an 33 yaşımdayım KPSS çalışıp alan değiştirmek istedim öçalışmaya başladım vs ama yapamadım. Yağabilseydim hiç de geç olmuş olmayacaktı. Daha çoookk gençsin. Sen çabala
 
ben de eskiden 22 yaşında iken DGS yi kazanmıştım. Gittim okula başladım. O zamanlar senin gibi düşünüyor insan, sınıftakilerin hepsi benden 4-5 yaş küçüktü. Tabi aynı yıl 2 yıllık mezuniyet ile kpss kazanınca bıraktım okulu. kazanmasaydım devam ederdim herhalde. Sonra aynı bölümü açık öğretimden tamamladım ve 4 yıllık bölümü
 
Ben ünv okurken sınıfta 30 yaşında insanlar vardı.Hatta bazı kadınlar hamileydi bile.Ve hepsi gayet mutlu bir şekilde okula devam ediyordu.Bence siz abartıyorsunuz.Lise deseniz anlarım ancak ünv için bu gayet normal.Biraz sosyalleşmeye çalışın bence.Olayı fazla abartmayın.
 
Bence tam yaşı. 18-19 yaslarinda yaptigin ergenlikleri yapmazsın üniversitede bir seyleri tecrübe ettiğin için saçma salak insanlarla uğraşmazsın. Daha güzel yaşantıların olur. Ayrıca zaten siniftakilerin cogu 30 yasina yakın oluyor :) yaş bir faktör değil yani
 
ben de eskiden 22 yaşında iken DGS yi kazanmıştım. Gittim okula başladım. O zamanlar senin gibi düşünüyor insan, sınıftakilerin hepsi benden 4-5 yaş küçüktü. Tabi aynı yıl 2 yıllık mezuniyet ile kpss kazanınca bıraktım okulu. kazanmasaydım devam ederdim herhalde. Sonra aynı bölümü açık öğretimden tamamladım ve 4 yıllık bölümü
evet beni en iyi siz anlarsınız şimdi okuduğum 2 yıllıkta geneli 4 5 yaş küçük benden ve çok ergenler anlaşamıyorum hareketler çocuksu falan
 
Bence tam yaşı. 18-19 yaslarinda yaptigin ergenlikleri yapmazsın üniversitede bir seyleri tecrübe ettiğin için saçma salak insanlarla uğraşmazsın. Daha güzel yaşantıların olur. Ayrıca zaten siniftakilerin cogu 30 yasina yakın oluyor :) yaş bir faktör değil yani
teşekkür ederim ama zamanında yaşamak isterdim zamanında mzun olmak 26 27 değilde 22 :)
 
hepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdım:KK43: ahmaklığım yüzünden
Bak kardeşim bunlar o kadar ama o kadar önemsiz ki . Sen hemşire olduktan sonra asıl arkadaşlıklar dostluklar başlıycak. Cebinde baba parasıyla öğrenci halinle ne kadar sosyallesebilirsin ki. Sen bi parani kazan zaten etrafin meslektaşlarınla dolacak . Daha saglam akilli iliskilerin olacak . Sen simdi derslerine simsiki saril . Geçmişe hiç bakma. Asla ama asla kendin hakkında ve hayatın hakkında kötü ve olumsuz konuşma. Herzaman olumlu düşün. Acilar senin odak noktan olmasın. Hayallerin odak noktan olsun. Hayal kur hepsi çok güzel olsun . Olanda hayır vardır belkide mühendis olmak hayırlı değildi. Senin şuan seçtiğin meslek çok kutsal . Topluma faydan olucak
 
22 yaş, yaş mı demeye geldim. Kırk kere yapılabilir istenen, hiç geç değil. Çok da güzel yaparsınız, yeter ki isteyin. Ben 40 yaşında istediğim bir bölümü okuyabilir miyim diye düşünüyorum ileride. Dün konuştuğum bir teyzem, 54 yaşında doktoraya başladı. 57 yaşında öğretim görevlisi oldu.
 
hepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdım:KK43: ahmaklığım yüzünden

22 yaş geç mi diye düşünüyorsun ama anlamadım neden geç olsun? Kendi çevrenle kıyaslama. Bırak geç. İleriye dönük yaşa. Hiç bir şey için geç değil. 30 yaş veya 40 bile geç değil ama erteleme. Hayatının başındasın. Bir çok ülkede ve Avrupa’da özellikle yirmili yaşların orta ve sonlarında genelde oluyorlar. Bir çok kişi bir süre çalışıyor ve sonra okula dönüyor. Amerika’da para biriktirip okula giden de çok.
 
Back
X