Bu Yaştan Sonra Oluru Var Mı ?

mavihayall .!.:
hepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdım:KK43: ahmaklığım yüzünden
Genişletmek için tıkla...
lisans öğrencisiyim
sınıfımda 3 çocuk annesi de var
yaza evlenecek bi abi de var
alt sınıfımda 25inde bi hamile var karnı burnunda. belki doğurdu bilmiyorum
insanlar evli barklı, çoluk çocuğa karışmış hala okuyorlar.
22 yaşındasın ne ki?

ben 97 liyim, mezuna kalma, hazırlık, alttan dersler derken şuan 2000lilerle okuyorum
 
manikkk .!.:
lisans öğrencisiyim
sınıfımda 3 çocuk annesi de var
yaza evlenecek bi abi de var
alt sınıfımda 25inde bi hamile var karnı burnunda. belki doğurdu bilmiyorum
insanlar evli barklı, çoluk çocuğa karışmış hala okuyorlar.
22 yaşındasın ne ki?

ben 97 liyim, mezuna kalma, hazırlık, alttan dersler derken şuan 2000lilerle okuyorum
Genişletmek için tıkla...
bende 97 liyim çok hata yaptım çok da yıl kaybettim 2000 lilerle kardeşimle kuzenimle okuyacak seviyeye geldim
 
llylzll .!.:
22 yaşında başlamıştım bende üniversiteye .hÇoğunluk benden küçüktü evet ama hala görüştüğüm cok iyi arkadaşlarim var..üstelik biri de eşim..eşimde benden 3 yaş küçük ..hem mesleğini eline al hem bellimi olur hayatının aşķına bulursun bu buhrandan çıkarsın ..daha hersey icin yolun başindasın

Buarada gerçekten mühendisliği bırakıp hemsirelige mi geçmek.istiyorsun kaldigin yerden devam etsene af maf oluyor
Genişletmek için tıkla...
bırakmak istemiyorum tabi de şartlar öyle gelişti geçen yıl 2.dönemde yalvardım okula döneyim diye ailem izin vermedi bende bu yolu seçtim 22 yaşındayım 2 yıl sonra 24 olucam benden daha da küçükler olacak herşey zamanında güzel diye düşünüyorum
 
Her şey zamanında daha kolay evet ama şu an erteleyip kaçarsan 5yil sonra yine içine dert olacak. Şimdi her şey için tam zamanı ve hiçbir şey için geç değil bacım. Dünyadaki bir çok başarılı insan yaşadıkları zorluklara rağmen pes etmemişler. Onlar yaptıysa sende yaparsın bu bütün konular için böyle yeter ki pes etme azmin devamlı olsun. :KK50:Sana yazdıklarım kendime de nottur:)
 
mavihayall .!.:
teşekkür ederim dgs çalışıyorum çok istiyorum hemşireliğe geçmeyi ama işte 2 yıl sonra dahada küçükler olacak yaşım daha da büyüyecek şimdki sınıfımda da bakıyorum hepsi benden küçük bir kaç kişi dışında muhabbetleri ilgiimi çekmiyor çok çocuksu hareketleri var herşey zamanında güzel diye düşünüyorum
Genişletmek için tıkla...
bos dusunuyosun kanka soyliyim
 
mavihayall .!.:
hepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdım:KK43: ahmaklığım yüzünden
Genişletmek için tıkla...
22 mi? 22 yas dedigin nedirki 25 yasinda unv baslayan cok kisi vardo sinifta 30 a kadae yolu war ve yasin cidden cok genc
 
Benim komşum 75 yasında ünv ye gidiyor.
Çok hayat dolu bir Kadın.
22 yaşındasın daha hayat senin için yeni başlıyor.
Bu soruyu sormamış ol :)
 
Bundan 10 sene sonra 22 yaşın ne kadar genç bir yaş olduğunu anlayıp kafanızı duvarlara vuracaksınız okumazsanız. Hatta 25 yaşına gelince bile okusaydım şimdiye kaçıncı sınıftım vs diyeceksiniz, geç olduğunu sanıp yine okumayacaksınız sonra 27 olduğunuzda şimdiye çoktan işe girmiştim diyeceksiniz, sonra 30 olacaksınız şimdiye iki kere okuyup bitirmiştim, 27 de başlasam bile bitmişti diye düşüneceksiniz, sonuç olarak sırf 18 yaşında üniye başlamadınız diye 30 yaşınıza geldiğinizde elinizde koca bir sıfır olacak. He 30 da başlasanız 35te bitmiş olur mesela okul 35 e gelince de 30 da başlayaydım keşke diyeceksiniz. Yani zaman ilerledikçe geç kaldığınızı sandığınız 4 senenin önemsizliğini görüp pişmanlıkla kendinizi yiyip bitireceksiniz. Ne için sizden 4 yaş küçüklerle okumamak için. Yaşınızı söylemediğiniz sürece sizin büyük olduğunuzu bile anlamayacak çoğu. Benim bi arkadaş vardı 2 yaş küçük benden. Benle yaşıtlara abla diyordu bana ismimle hitap ediyordu. Bi gün sordum niye bana abla demiyorsun diye sjjsjs dediki sen ciddi misin ben seni kendimden küçük sanıyordum dedi. Ben yaş mevzusunun birazda psikolojik olduğunu düşünüyorum. Aynı sınıfta olduğunuz insanlarla arada ciddi bi fark yoksa 10 yaş gibi sizle yaşıt sanacaksınız. Kardeşim bu sene hazırlıkta sınıflarında bi çocuk varmış 26 yaşında. Düşünün 8 yaş büyük ordakilerden. Diyoki yaşını öğrendiğimde şok geçirdim ben sınıfın en küçüğü felan zannediyordum herkes şaşırdı diyo. Yani yaşı geçiniz lütfen, sonra pişman olursunuz.
 
Bence sen depresif olmak için bahane arıyor gibisin k.bakmada. bende 22 yaşındaydım üniye başladığımda. Ve hemen hemen bu yaş ve üstü bir çok insan oluyor ünide. Bu kadar büyütecek ne var anlamadım. Allah başka dert vermesin.
 
Sınıf arkadaslarınzın yaşı için kendinizi asla üzmeyin 3.üniv okuyorum açıktan... 30yasındayım.. Benim sınıfımda bir abi var 50li li yaslarda... Vize final de karsılaşıyoruz ve abi bize hayat tecrübelerinden bahsediyor, iyi vakit geçiriyor ders çalışıyoruz. Ayrıca benimde 3yasında kızım var ve öğretmenim ama yinede okuyorum. Seviyorum. Sende o açıdan bak. İleride belki yetmeyecek işin dahi olsa başka başka bölümler okumak istemez misin o zamanda mı yaşı takacaksın?
Bir şeylere takılma öğrenmeye bak. Etrafa kendini kıyaslama... Kendini sev 🙏🏿 öğrenmeyi sev 🌼 yaşını sev.. Ne güzel daha 22❤️
 
Her yaştan üniversitede sınıf arkadaşı olan biri olarak yazıyorum. Ben ilk başladığımda da benden 4_5 yaş büyük sınıf arkadaşım vardı. Şuan aynı iş yerinde beraber çalışıyoruz. Yıllar sonra lisans okumaya karar verdim. Bu sefer benden küçük sınıf arkadaşlarım oldu. Gerçekten çok güzel bir şey her yaş grubundan insanlarla beraber okumak. Bence okumanın kendisi bizzat çok güzel zaten. Hiç moralinizi bozmanıza gerek yok. Keyif almaya bakın.Bölümünüz çok güzel. Severek seçtiyseniz, çok başarılı olursunuz. Güzel bir işiniz olacak inşallah. Bu arada yaşınız çok genç daha. Ben 35 - 36 yaşımda lisansı okudum ve çok keyifliydi.
 
mavihayall .!.:
hepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdım:KK43: ahmaklığım yüzünden
Genişletmek için tıkla...
Lise deyken kimya hocamızın bir sözünü hiç unutmam "Hiçbirşey için geç değil"
 
mavihayall .!.:
hepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdım:KK43: ahmaklığım yüzünden
Genişletmek için tıkla...
Bunun nesine takiliyosun? Okumanın yaşı yok. Ayrica bazı insanin fitratinda okul yok yani belki de genç yasta hayata atilip ise baslasan kendine geleceksin.. Deneyimlemeden bilemezsin.. Bir ise gir calismaya basla ufak ufak ileride okumak hevesin olursa bu takintindan da kurtulursan yine sinava girer okursun. 22 yas nedir yahu yolun basi bile değil sacmalama pls...
 
22 mi gerçekten çok büyük 😂 Yaşlanmışsın.aşırı saçma geldi yani takıldığın şeye bak ki 22yaş şuan benim gözümde çocuk gibi geliyor ben 32yim .ve siyasal bilimler fakültesinde okudum 20de girdim en küçükleri bendim .
 
Birde başlıgı okuyunca dedim zeyno hiç bakma kesin 85 yaşındadır başlıgın bile özgüvensiz kendine güven daha ağzın süt kokuyor bende üniversite kaydımı sildirmiştim tekrardan devam etmek istiyorum 👏
 
Olan olmuş geçen geçmiş geçti diye üzülmek yerine bence önünüze bakin . 22 yaş daha çok küçük . Lütfen kendinizi toparlayın böyle omur geçmez
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Melike__93
Bütün Hayatımızı Etkileyecek Bir Kararı Veremiyorum Siz Olsanız Ne Yapardınız ?
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
2K
akrephanim
akrephanim
Melike__93
Kayınvalidem Hastalığını Kullanarak Baskı Kuruyor Hiç Huzurumuz Kalmadı Böyle Nereye Kadar ?
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
5K
Nameless29
Nameless29
Maariftakvimi
Böyle Arkadaşlıklar Sadece Dizi ve Filmlerde mi Var
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
929
gaffounette
G
C
Annem ile aramızdaki sorunlar
Yorumlar
3
Görüntüleme
495
NilMeSeKer
NilMeSeKer
Kyoshi
Erkeklere güvenememek
Yorumlar
4
Görüntüleme
755
life without anxiety
life without anxiety
Back
X