mrb arkadaslar öncelikle kendimi tanıtayım buraya yeni üye oldum cok sık girip bakıp cıkıyordum bu sebeple bende aranıza katılmak istedim..
kendimi anlatacak ve sorunuma gelecek olursak..21 yasımdayım bundan 2 sene önce bir birlikteliğe basladım basladığımızda ikimizde bir iliskinin icindeydik buyüzden cok canımız yandı birbirimizi bırakmayı cok denedik ama olmadı..bizde iliskilerimizi bitirdikten bir süre sonra gizli görüsmelerimize son vererek bir iliskiye basladık..ama hersey umduğum giibi gitmedi..bundan 8 yıl önce annemi kaybettim,yani su ki; bir nevi tek basıma büyümüs bir bayanım sükrediyorum ki hicbir zaman salak olmadım hayatta gördüğüm yasadığım herseyi tecrübe olarak aldım almakta zorundaydım bir bakıma..cok lüks bi hayatım olamadı malesef dizlerinde ağlayabileceğim bir anne gibi..tek basıma durmak zorundaydım herzaman..O'nu tanıdıktan sonra hersey değisti ben cok icime kapanık biriydim yani söyleki hayatımda ilkkez yolda yürürken onun elini tuttum ona askım dedim ilk kez..bunlar bana banal gelirdi daha önceki bircok iliskimde de bunlar sorun yarattı ama ben takmadım..
herneyse sizi de sıkmak istemiyorum..1 bucuk senelik bir iliski yasadık ve sanırım bitmek üzereyiz..acıkcası cok acı ve sıkıntı cektim kendi sorunlarımın üzerine birde onun bencillikleri beni bitirdi..sürekli ilgi istemesi bana hicbi an anlayıs göstermemesi..cok cabuk sinirlenmesi..birsürü sey..onunla birseyi daha kesfettim kadın olmak gercekten cok zor..bir erkeği idare etmek hele ki..
2 sene sonra evlenmeyi düsünüyoruz engec..ama son 1 aydır kavga etmeden gecen tek bir günümüz bile yok..birbirimizi cok seviyoruz ililskimizi devam ettirmek icin bukadar cabalamamızın sebebi de bu zaten..aile gibi olduk artık en yakın arkadasımda abimde babamda sevgilimde o.. ya da oydu sanırım bi sürecten geciyor anlamaya calısıyorum ama sabırsızlandığım icin sinirlenp bu merakımı kavgaya cevirebiliyorum sonucunda birbirimizi yaralyor,kırıyoruz..
her aksam ağlar hale geldim artık onu bırakmak istemiyorum onunda beni bırakmak istemediğini en önemlisi de hayatını benle gecirmek istediğini biliyorum.bazen bana 'sana hata yaptığımda sanki anneme yapmısım gibi hissediyorum,kahroluyorum utanıyorum ama dzine yattığımda bana sefkatini vereceğini biliyorum' diyor..
sadece iliskimiz değil onun kisiliğine hayatına da bircok sey katmak istiyorum benimle bir anının bos gecmesini istemiyorum kendi hayatının icinde de mutlu olmasını istiyorum sanırım cok fazla fedakarlık yapıyorum..ama elimde değil
anlatmak istediğim su ki iliskimde cok zor zamanlar geciriyorum benim sinirimin tükenmis olması,onun cok cabuk parlaması aramızdaki siddetli kavgalar birtürlü dialog kuramamamız..yardım ederseniz cok sevinirim cünkü o benim herseyim onu kaybetmek istemiyorum..
kendimi anlatacak ve sorunuma gelecek olursak..21 yasımdayım bundan 2 sene önce bir birlikteliğe basladım basladığımızda ikimizde bir iliskinin icindeydik buyüzden cok canımız yandı birbirimizi bırakmayı cok denedik ama olmadı..bizde iliskilerimizi bitirdikten bir süre sonra gizli görüsmelerimize son vererek bir iliskiye basladık..ama hersey umduğum giibi gitmedi..bundan 8 yıl önce annemi kaybettim,yani su ki; bir nevi tek basıma büyümüs bir bayanım sükrediyorum ki hicbir zaman salak olmadım hayatta gördüğüm yasadığım herseyi tecrübe olarak aldım almakta zorundaydım bir bakıma..cok lüks bi hayatım olamadı malesef dizlerinde ağlayabileceğim bir anne gibi..tek basıma durmak zorundaydım herzaman..O'nu tanıdıktan sonra hersey değisti ben cok icime kapanık biriydim yani söyleki hayatımda ilkkez yolda yürürken onun elini tuttum ona askım dedim ilk kez..bunlar bana banal gelirdi daha önceki bircok iliskimde de bunlar sorun yarattı ama ben takmadım..
herneyse sizi de sıkmak istemiyorum..1 bucuk senelik bir iliski yasadık ve sanırım bitmek üzereyiz..acıkcası cok acı ve sıkıntı cektim kendi sorunlarımın üzerine birde onun bencillikleri beni bitirdi..sürekli ilgi istemesi bana hicbi an anlayıs göstermemesi..cok cabuk sinirlenmesi..birsürü sey..onunla birseyi daha kesfettim kadın olmak gercekten cok zor..bir erkeği idare etmek hele ki..
2 sene sonra evlenmeyi düsünüyoruz engec..ama son 1 aydır kavga etmeden gecen tek bir günümüz bile yok..birbirimizi cok seviyoruz ililskimizi devam ettirmek icin bukadar cabalamamızın sebebi de bu zaten..aile gibi olduk artık en yakın arkadasımda abimde babamda sevgilimde o.. ya da oydu sanırım bi sürecten geciyor anlamaya calısıyorum ama sabırsızlandığım icin sinirlenp bu merakımı kavgaya cevirebiliyorum sonucunda birbirimizi yaralyor,kırıyoruz..
her aksam ağlar hale geldim artık onu bırakmak istemiyorum onunda beni bırakmak istemediğini en önemlisi de hayatını benle gecirmek istediğini biliyorum.bazen bana 'sana hata yaptığımda sanki anneme yapmısım gibi hissediyorum,kahroluyorum utanıyorum ama dzine yattığımda bana sefkatini vereceğini biliyorum' diyor..
sadece iliskimiz değil onun kisiliğine hayatına da bircok sey katmak istiyorum benimle bir anının bos gecmesini istemiyorum kendi hayatının icinde de mutlu olmasını istiyorum sanırım cok fazla fedakarlık yapıyorum..ama elimde değil
anlatmak istediğim su ki iliskimde cok zor zamanlar geciriyorum benim sinirimin tükenmis olması,onun cok cabuk parlaması aramızdaki siddetli kavgalar birtürlü dialog kuramamamız..yardım ederseniz cok sevinirim cünkü o benim herseyim onu kaybetmek istemiyorum..
daha fazla ilgilenmeye calıssan.. bence de onemli bir sorununu yok belliki zamanla cozulebilir seler..bak birbirinizi seviyomussunuz kaybetmeyin birbirnizi sen elinden geleni yap bence
