Başınız sağolsun,mekanı cennet olsun babanızın.
Bende 2004 yılında babamı kaybettim.
Üzerinden yıllar geçti ama hala en ufak olumsuzlukta yada mutluluk anımda bir yanım buruktur.
Kızıma bakarken bile babam görseydi ne çok severdi kızımı,torununu,evlendiğimi bile görmedi diye içim acır.
Unutulmuyor özetle,hafifliyor zamanla ama kalbinin bir köşesinde öyle her an açığa çıkmaya hazır bekliyor o duygu,özlem,acı,artık ne derseniz adına.
Doğumgünü konusuna birşey diyemiyorum kendi adıma önem vermiyorum artık ki babam hayattayken benim doğum günüm dışında evin en küçüğü olduğum için hep ikinci bir pasta da bana alınırdı. Annemin doğumgününde ,abimin doğumgününde vs hep banada bir pasta olurdu. Çocukken yaşadığım o tadı damağımda kalan doğumgünlerine sayıyorum şimdi kutlamadıklarımı.