- Konu Sahibi Bugday Paresi
-
- #121
Bu akşam içi boşalmış değnek gibi hissediyorum. Bir şeyler beni yere doğru bastırıyor, çatırdıyorum.
Beni aldattı.
Ölmedim. Yaşamıyorum. Arada bir yerdeyim. Bir kurtulmuşluk var aynı zamanda içimde. ''Ya daha geç fark etseydim'' diye düşündüm uzunca. Hakikaten belki bu, hayatımın en yaralayıcı bu günü ve hatta sırf bu yüzden, şimdi, bu gece benden yepyeni bir ''ben'' yaratacak.
Üşüyorum.Bunu ilk yaşayan ben değilim biliyorum.İçimdeki güçlü kadını bulmaya ihtiyacım var. Bana en mutsuz günlerinizde, en dayanılmaz gecelerinizde nasıl mutlu olabildiğinizi anlatmanıza ihtiyacım var.
Lütfen.
*Yukarıda yazdıklarım bu duygularla yazabildiğim en iyisiydi. Daha açık yazmaya ve içimde ne varsa atmaya çalışmaya karar verdim.Bu yüzden konumu güncelliyorum.Uzun metinleri okumak istemeyenler burada bırakabilir.
''O'' diye hitap edeceğim, eski sevgilime. 2.5 yıldan fazladır birlikteyiz. Toplamda 1.5 yılı aynı şehirde 1 yılı ayrı şehirlerde geçirdik. Tüm zorluklara, mesafelere, benim soğuk ve utangaç biri olmama, ona zamanla uyum sağlamak için göstermek zorunda kaldığım gayretlere ve onlarcasına rağmen ben ona sarılmıştım. O da ilk zamanlar öyleydi. Bana aşıktı.Gözleri parlıyordu. Bana sarıldığında heyecandan ölüyordum. Ve ama fakat beni hiç anlamıyordu, düşünce dünyamı, hislerimi... benden çok başkaydı. Ama zaman çözer dedim.Bu güvenilir adam, bu güzel koku vazgeçilmezdi.
Zamanla benden sıkılmaya başladı.Kaba birine dönüştü, benden sevgimi belli etmemi isterdi hep, elimden geleni yaptım.Tam başardım derken ilgimden bıktı.Seviyorum dedi. Ama bir şeyler vardı.Olumsuz bir his.
Yurt dışına taşınma kararı aldım.Zorunluluktan.Uzakta yapamayız dedi, sen çok üzülürsün, unut beni dedi.Unut ne demek! Beni sevmiyor musun ?, dedim, seviyorum, dedi.Ben ağladım o sarıldı.Ben sordum, seviyorum dedi.
Üzerinden 2 hafta geçti geçmedi. Benim yakın dostlarım ve ''O'' kamp yapılan bir festivale gittiler. Çok önceden planlanmıştı. Elbette gezmeye, eğlenmeye hakkı vardı erkek erkeğe kalmaya da ihtiyacı.
Yolda aradı hep. Hemen ''seni özledim bile'' lafını da işittim.Sevindim.
Sonra bir kez ben aradım gece.İçime doğdu işte. Aradım kapalı. Sonra açıldı meşgule atıldım.Saatler sonra aradı. Berbat davrandı.
Arkadaşlarım şehre geri döndüğünde o gelmedi. Neredesin dedim, yalan söyledi.
Bir kızla tanışmış. Benle konuştuğu günlerde kızla defalarca birlikte olmuş. Yakın arkadaşım sabah onları birlikte uyurken bile görmüş.Öylesine biriyle.Benim sevgilim.Benim canım, başka birine sarılıp uyumuş.Saatlerce sevişmiş.
Daha fazla yazamacağım.
Nasıl atlatırım?
Size kesinlikle katiliyorum ne guzel ifade etmissiniz..Canım benim malesef bu duyguyu bir çoğumuz yaşadı. Tepkin çok normal. Bende senin gibi kalakalmistim. Zamanla iyileşiyorsun. Güzel bir tecrübe olmasa da artık daha güçlü olacaksın ve doğru insan hayatına girdiğinde bu tip insanları hatırlayıp mutluluğuna daha çok sarılacaksın
Birçok kez hem de.Tek tesellim evet, evli değilim, çocuğum yok. Ama hayatımdan günler çaldı, benden ben çaldı.
Umarım şu an çok mutlu bir hayatınız vardır. Şu 3 günün klişesi haline geldi ama benim şu an mutsuz olduğumdan daha fazla mutlu olursunuz umarım :)
Onu hala üzmeyi isteyemiyorum. Hak etse de. Bilmiyorum.
Sen pisman olmasini isterdin dimi..Affedemem. Her hatırladığımda midem bulanıyor.Ama o da affetmemi istemiyor doğrusu. Benden özür diledi ağlayarak.Ama sevseydi beni günlerce onlarca kez aldatamazdı. Affetmemi istemiyor olmalı.Başka bir seçenek yok.
Zaman en iyi ilaç. Bir de ben hatırladığım kadarıyla acıyı dibine kadar yaşayıp öyle unutmuştum.Yani günlerce,gecelerce ağlamıştım sonra birden geçmişti. Tabi benim biraz melankolik bir yanımda var. Severim acı çekmeyi. Acı çekmenin tadını çıkarmıştım denebilirYo, objektif düşüncelerinizi söylediğiniz için çok daha teşekkür ederim. Bilmiyorum ama gerçekten çok acı çekiyorum. Siz atlatma sürecinde neler yaptınız? Neler size iyi geldi mesela ?
İki kez buluştuk. Açıklama '' neden yaptığımı bilmiyorum, seni seviyorum''Çocuk bi açıklama yaptı mı
Evet, şu an pişmanım diyor, affet, diyor. Kime diyor ki artık ?Sen pisman olmasini isterdin dimi..
Çok üzüldüm gerçekten, çok kötü bir durum ve benim şu hayatta yaşamaktan çok korktuğum bir şey bu anlattıların, keşke yanında olup sana teselli, bir dost olabilseydim, inan çok isterdim sana yardımcı olmak.
Canim yasadigin zor vir durum allah daha beterinden saklasin.malesef olum gercegi varken cokta takilmamak lazim bazi seylere lutfen kendine iyi davranBu akşam içi boşalmış değnek gibi hissediyorum. Bir şeyler beni yere doğru bastırıyor, çatırdıyorum.
Beni aldattı.
Ölmedim. Yaşamıyorum. Arada bir yerdeyim. Bir kurtulmuşluk var aynı zamanda içimde. ''Ya daha geç fark etseydim'' diye düşündüm uzunca. Hakikaten belki bu, hayatımın en yaralayıcı bu günü ve hatta sırf bu yüzden, şimdi, bu gece benden yepyeni bir ''ben'' yaratacak.
Üşüyorum.Bunu ilk yaşayan ben değilim biliyorum.İçimdeki güçlü kadını bulmaya ihtiyacım var. Bana en mutsuz günlerinizde, en dayanılmaz gecelerinizde nasıl mutlu olabildiğinizi anlatmanıza ihtiyacım var.
Lütfen.
*Yukarıda yazdıklarım bu duygularla yazabildiğim en iyisiydi. Daha açık yazmaya ve içimde ne varsa atmaya çalışmaya karar verdim.Bu yüzden konumu güncelliyorum.Uzun metinleri okumak istemeyenler burada bırakabilir.
''O'' diye hitap edeceğim, eski sevgilime. 2.5 yıldan fazladır birlikteyiz. Toplamda 1.5 yılı aynı şehirde 1 yılı ayrı şehirlerde geçirdik. Tüm zorluklara, mesafelere, benim soğuk ve utangaç biri olmama, ona zamanla uyum sağlamak için göstermek zorunda kaldığım gayretlere ve onlarcasına rağmen ben ona sarılmıştım. O da ilk zamanlar öyleydi. Bana aşıktı.Gözleri parlıyordu. Bana sarıldığında heyecandan ölüyordum. Ve ama fakat beni hiç anlamıyordu, düşünce dünyamı, hislerimi... benden çok başkaydı. Ama zaman çözer dedim.Bu güvenilir adam, bu güzel koku vazgeçilmezdi.
Zamanla benden sıkılmaya başladı.Kaba birine dönüştü, benden sevgimi belli etmemi isterdi hep, elimden geleni yaptım.Tam başardım derken ilgimden bıktı.Seviyorum dedi. Ama bir şeyler vardı.Olumsuz bir his.
Yurt dışına taşınma kararı aldım.Zorunluluktan.Uzakta yapamayız dedi, sen çok üzülürsün, unut beni dedi.Unut ne demek! Beni sevmiyor musun ?, dedim, seviyorum, dedi.Ben ağladım o sarıldı.Ben sordum, seviyorum dedi.
Üzerinden 2 hafta geçti geçmedi. Benim yakın dostlarım ve ''O'' kamp yapılan bir festivale gittiler. Çok önceden planlanmıştı. Elbette gezmeye, eğlenmeye hakkı vardı erkek erkeğe kalmaya da ihtiyacı.
Yolda aradı hep. Hemen ''seni özledim bile'' lafını da işittim.Sevindim.
Sonra bir kez ben aradım gece.İçime doğdu işte. Aradım kapalı. Sonra açıldı meşgule atıldım.Saatler sonra aradı. Berbat davrandı.
Arkadaşlarım şehre geri döndüğünde o gelmedi. Neredesin dedim, yalan söyledi.
Bir kızla tanışmış. Benle konuştuğu günlerde kızla defalarca birlikte olmuş. Yakın arkadaşım sabah onları birlikte uyurken bile görmüş.Öylesine biriyle.Benim sevgilim.Benim canım, başka birine sarılıp uyumuş.Saatlerce sevişmiş.
Daha fazla yazamacağım.
Nasıl atlatırım?
Teşekkür ederim, yanımdaymışsınız gibi hissettim :) Sizden ricam asla sırtınızı birine yaslamayın. Artık hep ''acaba'' kafasıyla yaşanması gerektiğinden eminim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?