BUHRAN , DEPRESYON

Arkadaşlar ben şuan bi müşavirlik firmasında sekreterlik yapıyorum. 24 yaşındayım ve kendimi bildim bileli hayvan aşığıyım. Bazı ailevi meselelerden dolayı okul okumak için değilde oldugum şehirden kaçmak için saçma sapan bi bölüm okudum şimdiyse açıktan veteriner teknikerliği okuyorum ve umuyorum ki DGS ile kalanını tamamlayacağım. 5 yıldır ilişkim var , geçtiğimiz günlerde nişanlandık. Aramız çok iyidir sevgilimle herhangi bir sorunum tartışmam mutsuzlugum yok. Hatta ilgi konusunda baya üst düzeydedir ben de ona karşı öyleyim tabii. Tek sorun 2 yıldır farklı şehirlerde oldugumuz için özlem oluyor arada. Asıl sorun şu ki çalıştıgım şirketteki insanları hiç sevmiyorum bazıları dışında.. Sanki böyle bi zamanın bi dünyanın içine hapsolmuşumda çıkamıyormuşum gibi hissediyorum. Sabah 8 akşam 5. Kimi için bu mukemmel bişey. İşsizler , ekmek bulamayanlar varken bu şımarıklık diyorum bazen ama düşünüyorum ki 24 yaşındayım ve hiç istemediğim bir işi yapıyorum. Köle gibi gidip geliyorum. Zamda yapmadılar bu sene. Yani şuan burda zamanımı kaybetmek yerıne bır suru kıtap okuyabılırdım , bir yerler keşfedebilirdim. Ama para lazım değil mi ? Kafamda çok farklı sorunlar var gibi. Zaman geçiyor ve bir çok şeyi kaçırıyormuşum gibi hissediyorum. 1 sene sonra tekniker olarak işe başlayabiliyorum o zamana kadar dayanırım diyorum ama sanki işkence gibi her gün uyanıp hiç istemediğin bir yere gidip çalışmak. Biliyorum ki evde olsam parasızlık zorlayacak. Evlilik öncesindeyim bide. Ne yapacağım bilmiyorum istediğim tek şey şuanda bulundugum ruh halınden çıkmak....

Şu anda bulunduğunuz ruh halinden nasıl çıkacağınızı bilemiyorum ama siz biraz da yanlızlık çekiyor gibisiniz arkadaşlarınızla dışarı çıkın dertlerinizi dökün siz bir yerden başlamışsınız istediğiniz şeyi yapmaya aslında hemen kimsesin istediği olmuyor bu devirde, herkesin işyerinde hoşlanmadıkları katlanmak zorunda olduğu insanlar var ama mecbur ekmek parası öyle düşünün önünüz açık zaten belli biraz daha dayanın bence

cherryie .!.:

Şu anda bulunduğunuz ruh halinden nasıl çıkacağınızı bilemiyorum ama siz biraz da yanlızlık çekiyor gibisiniz arkadaşlarınızla dışarı çıkın dertlerinizi dökün siz bir yerden başlamışsınız istediğiniz şeyi yapmaya aslında hemen kimsesin istediği olmuyor bu devirde, herkesin işyerinde hoşlanmadıkları katlanmak zorunda olduğu insanlar var ama mecbur ekmek parası öyle düşünün önünüz açık zaten belli biraz daha dayanın bence

Genişletmek için tıkla...

Yalnızlık olabilir çok doğru söylediniz ama ben kendimle vakit geçirmeye çok fazla alışmışım sanki. Yani insan istemiyorum artık çevremde. Akşam olsun eve gıdeyım ışığı kapatayım günlük yazayım , kitap okiyim , müzik dinliyim istiyorum sadece.

Pafulimoon .!.:

Yalnızlık olabilir çok doğru söylediniz ama ben kendimle vakit geçirmeye çok fazla alışmışım sanki. Yani insan istemiyorum artık çevremde. Akşam olsun eve gıdeyım ışığı kapatayım günlük yazayım , kitap okiyim , müzik dinliyim istiyorum sadece.

Genişletmek için tıkla...

Gün içinde işin yorgunluğundan olabilir bence bu etrafınızda vakit geçirebileceğiniz bi insan var mı? Ya da kitap okuyup müzik dinlicekseniz size yakın olan yerlerde vakit geçirin park olsun sahil olsun mümkün olduğunca dikkat ederek tabiki bu bu devirde korona yüzünden herkes böyle ama yapıcak bişey yok

cherryie .!.:

Gün içinde işin yorgunluğundan olabilir bence bu etrafınızda vakit geçirebileceğiniz bi insan var mı? Ya da kitap okuyup müzik dinlicekseniz size yakın olan yerlerde vakit geçirin park olsun sahil olsun mümkün olduğunca dikkat ederek tabiki bu bu devirde korona yüzünden herkes böyle ama yapıcak bişey yok

Genişletmek için tıkla...

Etrafımda insan var ama bu ruh halınden dolayı vakıt geçireceğim insanlar olarak göremiyorum onları da maalesef. Çok teşekkür ederim yorumlarınız için :)

İş yerinde kimseyi sevmek zorunda değilsiniz.
İşinizi yapın, gerisini önemsemeyin.