- 1 Şubat 2015
- 3.730
- 9.652
- 358
- Konu Sahibi siyah bende huydur
-
- #21
Parası yoksa sevgilisi olmasin arkadaş. Ne biçim erkek.Cebinde parası yoktur canım öğrenci adam.harcamayız demişsin ama bi yemek yeniyor bi çay içilir vs.
Sevmiyor işte gayet açık ve net
Parası yoksa sevgilisi olmasin arkadaş. Ne biçim erkek.
Hem 2500 liralik telefonla gezer bu tip Apaçiler..
Tesekkur ederim bi siz anladiniz halibaValla konu sahibinin sevgilisinde kendimi gördüm. Çok üşengeç biri oldum son zamanlarda. Hele ki havalar ısınınca. Evden beni silah zoruyla çıkaracaklar nerdeyse. Nişanlımla buluşmaya bile üşeniyorum. Uyku düzenim yok, yeme düzenim yok, aktivitem yok, varsa yoksa evde pijama kahve bilgisayar ve kadınlar kulübü.
Biliyorum çok kötü bi düzen bu. Çok kötü bi alışkanlık ve tembellik. Aslında ben de çıkmak gezmek nişanlımla bişeyler yapmak istiyorum ama faaliyet yok hiç. Hep erteliyorum. Nişanlımın artık dayanamayıp tartışmasıyla trip atmasıyla ''buluşmak istemiyorsun çünkü beni sevmiyorsun''larla başlayan serzenişleriyle çıkıp buluşuyorum düşün. Sonra da bi an evvel eve gelip soyunup dökünüp oturma hayali kuruyorum.
Sadece nişanlıma karşı olan bi durum değil bu. Hayattan soğumuşum gibi. Depresyon gibi. Bi kısır döngünün içindeyim sanki. Sar başa her gün aynı. Her gün boş, her günüm boşa giden güzel zamanlarla dolu. Nişanlımı da çok seviyorum aslında, onu düşündüğümde bu beni hep gülümsetir. Bence sevgisizlikten değil, tamamen kendi içimle alakalı bi durum bu.
Sanki neşeli, eğlenceli, gezmeyi tozmayı seven çılgın bi ruhu, tembel ve hayattan bezmiş 70'lik bi bedene hapsetmişler.
Belki konu sahibinin sevgilisi de öyledir. Aynı şeyi yaşamıyor olsaydım belki ben de ''sevmiyor'' diye yorum yazardım
tam evlenınce köşe yastıgı olmaya aday bır kısı:) yada eşim bana yaklaşmıyor dıyen erkek modelı.sen onu değiştiremezsın ya kabul edeceksın ya gıdeceksınArkadaşlar merhaba yeni katıldım aranıza 20 yasimdayim 3.5 yillik bi iliskim var erkek arkadasim cok usengec nerdeyse bulusmaya bilr gelmeyecek surekli bilgisayar oynar. Ankarada yasiyoruz. Bulusma anlayisimiz kizilayda yemek yemek o kadar iki saat durup gidiyor. Gezelim gorelim biyerler istiyorum para da harcamayiz diyorum hep tamam diyor ama yapmiyor sonra kavga edince aklima gelmedi sen ayarliyorsun diyor. Ne yapmaliyim sizce?
İnsan psıkolojısınde bu sekılde gel gıtler olabılıyomus donem donem.Bende cok yasadım bunu.Hersey bombos gelırdı.Artık o kadar bos bakmıyorum hayata ama hala evden cıkmıyorum.Zorla cıkarıyo aılem.Valla konu sahibinin sevgilisinde kendimi gördüm. Çok üşengeç biri oldum son zamanlarda. Hele ki havalar ısınınca. Evden beni silah zoruyla çıkaracaklar nerdeyse. Nişanlımla buluşmaya bile üşeniyorum. Uyku düzenim yok, yeme düzenim yok, aktivitem yok, varsa yoksa evde pijama kahve bilgisayar ve kadınlar kulübü.
Biliyorum çok kötü bi düzen bu. Çok kötü bi alışkanlık ve tembellik. Aslında ben de çıkmak gezmek nişanlımla bişeyler yapmak istiyorum ama faaliyet yok hiç. Hep erteliyorum. Nişanlımın artık dayanamayıp tartışmasıyla trip atmasıyla ''buluşmak istemiyorsun çünkü beni sevmiyorsun''larla başlayan serzenişleriyle çıkıp buluşuyorum düşün. Sonra da bi an evvel eve gelip soyunup dökünüp oturma hayali kuruyorum.
Sadece nişanlıma karşı olan bi durum değil bu. Hayattan soğumuşum gibi. Depresyon gibi. Bi kısır döngünün içindeyim sanki. Sar başa her gün aynı. Her gün boş, her günüm boşa giden güzel zamanlarla dolu. Nişanlımı da çok seviyorum aslında, onu düşündüğümde bu beni hep gülümsetir. Bence sevgisizlikten değil, tamamen kendi içimle alakalı bi durum bu.
Sanki neşeli, eğlenceli, gezmeyi tozmayı seven çılgın bi ruhu, tembel ve hayattan bezmiş 70'lik bi bedene hapsetmişler.
Belki konu sahibinin sevgilisi de öyledir. Aynı şeyi yaşamıyor olsaydım belki ben de ''sevmiyor'' diye yorum yazardım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?