Valla bence siz dalga geciyorsunuz


kayınvalidem gonullu olarak bakmak istedi, ben bakmama, bakamama ihtimaline karsi, kendimi sadece kayinvalideme dayamamak adina kendimi garanti altına almak için borcumun bitmesini bekledim, bakmak istemeseydi, ya da bakamasaydi, ya da tam bakacakken Allah korusun hastaligi vs cikacak olsa, ben hemen izne ayrilip bakabilir veya bir bakici bulmaya çalışabilir, haliyle kimseye muhtac kalmazdim/kalmam, kimseye de cocuguma bakmak zorunda olduguna dair bir vicdani sorumluluk yuklemem. Bir de ben okul oncesi ogretmeniyim, devlete bagli anaokulunda çalışıyorum, cocugumu 3 yaşından itibaren bulundugum okula alabilirim. Öncesinde gerekirse, cok zorlanirsam, bakici da bulamazsam kreşe gönderebilirim. Yani a/b/c seceneklerim mevcut. Şimdiye kadar annem de kayinvalidem de cocuk yapmamiz konusunda ısrarcı oldular ancak ona ragmen kendimizi ve cocugumuzun gelecegini 'olabildigince' guvence altına almadan cocuk sahibi olmayı tercih etmedik. Tum bunlara, aldigimiz tum onlemlere ragmen elbette yine de magdur olabiliriz, ancak o zaman biz bodoslama daldigimiz bir durumda degil, gercekten zor durumda kalmış oluruz. Anlatabildim mi artik lütfen anlatmis olayim