benım yontemım tuhaf gelebılır ama ben böyle rahatlıyorum.
mesela ıs yerınde bır duruma canım cok sıkılıyor ve duzeltemıyorum, son gunummmus gıbı kendımı kandırıp oyle davranıyorum. ben rahat olunca sorunlar da gözüme batmamaya çalışıyor zamanla ben ve çevrem de alışıyor.
bırını hıc mı sevmıyorum, onun bugun son gunuymus gıbı dusununce bırden vıcdan yapıyorum, tum olumsuz düşüncem gıdıyor zamanla aramızdaki egstıflıkte gıdıverıyor.
bunaldığım bır anımda ıntıharı dusunmustum ve ınanılmaz rahatlama gelmıstı uzerıme nasıl olsa olecegım ve hıcbır sıkıntım kalmayacaktı. sonra yasamaya değer bırkac seyı görmeye başladım ve resmen kendı kendıme hayatımı bağışlayarak odullendırmıs gıbı daha cok sevındım.
bu orneklerım cok fazla, delı mıdır nedır dıye dusunebılırsınız, ama bunlar bana o an ıcın gecıcı cozumler olsa da zaman ıcınde yasam seklım halıne geldı ve ne zaman bunalsam kendıme oyunlar oynadım, oynadığım oyuna ınanarak hedefler koyarak hedefe ulaşmaya calıstım, o sure zarfında zaten sınırım ofken gecmıs oluyordu.
komık dımı? ama en azından benım ısıme yarıyor
tenkss 
