bunlar depresyon belirtileri midir?

Durup dururken gelen ağlama isteği, sürekli sevdiklerini kaybetmekten korkmak, istenilen şeylere ulaşmada önemli adımlar atılsa bile gene ulaşılan şeylerin yeterli gelmemesi, geleceğe umutsuz bakmak, zaman zaman kendine güvenmede sorun yaşamak, kendini diğer insanlardan daha aşağıda görmek, hata yapmaktan ve salak durumuna düşmekten korkmak, geceleri uyurken içinde huzursuzluk hissiyle zaman zaman uyanmak, geleceğe dair planlar yapılsa bile o planların boş ve yetersiz gelmesi, içte oluşan boşluk hissi ve o hissin gitmemesi, bir yola girildiğinde o yol doğru mu değil mi diye sürekli düşünmek ve kendinden emin olamamak, isteklerini sorgulamak ve isteklerini sürekli sorgulamak... Bunlar depresyon belirtilerine girer mi sizce, bunları yaşayıp atlatan var mı?

Evet bence depresyondasiniz anksiyete bozukluğu da var gibi sanki.

Leylaaa06 .!.:

Evet bence depresyondasiniz anksiyete bozukluğu da var gibi sanki.

Genişletmek için tıkla...

Olabilir. :/

eszcm .!.:

Buradan bizim teşhis koymamız çok sağlıklı değil. Bir psikiyatre git.
Ama anlattıkların anksiyete-kaygı bozukluğu gibi. İlaç kullanman gerekebilir.

Genişletmek için tıkla...

Teşhis koyulması amaçlı değilde, aynı durumu yaşayan var mıdır diye sordum. Kaygı bozukluğum olduğunu ben de düşünüyorum bazen.

resurrection93 .!.:

Teşhis koyulması amaçlı değilde, aynı durumu yaşayan var mıdır diye sordum. Kaygı bozukluğum olduğunu ben de düşünüyorum bazen.

Genişletmek için tıkla...

Aynı durumları yaşayan çoktur ama onlardan size fayda gelmez size ancak psikolog gibi işin uzmanı birinden fayda gelir. Psikolojik sorunları olan biri sizi doğru yönlendiremez bizde yonlendiremeyiz işin uzmanı değiliz sonuçta. Yinede tavsiye istiyorsanız youtube uzerinden durumumuza ilgili videolar izleyip tavsiye alabilirsiniz yol gösterici olması açısından

resurrection93 .!.:

Teşhis koyulması amaçlı değilde, aynı durumu yaşayan var mıdır diye sordum. Kaygı bozukluğum olduğunu ben de düşünüyorum bazen.

Genişletmek için tıkla...

Ben yıllardır anksiyete ile mücadele ediyorum. Çok mu çok zor bir rahatsızlık.. Anlatması bile zor.. Tamamen geçmez zaten. Alevlenme ve durulma dönemleri oluyor. Sadece zamanla; ilaçlı-ilaçsız başetmeyi öğreniyorsun o kadar. Denenilen hiçbir ilaç bana iyi gelmedi maalesef. Ben ilaç kullanmadığım dönemler daha iyiyim. Psikiyatrin doğru ilacı vermesi çok önemli.

eszcm .!.:

Ben yıllardır anksiyete ile mücadele ediyorum. Çok mu çok zor bir rahatsızlık.. Anlatması bile zor.. Tamamen geçmez zaten. Alevlenme ve durulma dönemleri oluyor. Sadece zamanla; ilaçlı-ilaçsız başetmeyi öğreniyorsun o kadar. Denenilen hiçbir ilaç bana iyi gelmedi maalesef. Ben ilaç kullanmadığım dönemler daha iyiyim. Psikiyatrin doğru ilacı vermesi çok önemli.

Genişletmek için tıkla...

Geçmiş olsun size de. Peki bu anlattıklarıma benzer durumlar yaşamış mıydınız? Benimki çok şiddetli mi bilmiyorum ama hayattan zevk almamı engelliyor bazen.

Leylaaa06 .!.:

Aynı durumları yaşayan çoktur ama onlardan size fayda gelmez size ancak psikolog gibi işin uzmanı birinden fayda gelir. Psikolojik sorunları olan biri sizi doğru yönlendiremez bizde yonlendiremeyiz işin uzmanı değiliz sonuçta. Yinede tavsiye istiyorsanız youtube uzerinden durumumuza ilgili videolar izleyip tavsiye alabilirsiniz yol gösterici olması açısından

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız, teşekkür ederim.

resurrection93 .!.:

Haklısınız, teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Eski konulariniza biraz göz gezdirdim sanırım sizin mutsuz olma sebebiniz biten ilişkinizle ilgili yanılıyor muyum

Leylaaa06 .!.:

Eski konulariniza biraz göz gezdirdim sanırım sizin mutsuz olma sebebiniz biten ilişkinizle ilgili yanılıyor muyum

Genişletmek için tıkla...

O başlı başına bir sorun zaten benim için. Hiç değmeyen birine yıllarca zamanını harcamak, onun yüzünden giden zamana acımak, bunun sorumlusu olarak kendini görmek ve sürekli kendini suçlamak... Bunun da etkisi çok büyük aslında. Bu ilişkiyi bitirmem anksiyetem varsa eğer iyice tetikledi sanırım bu durumu.

eszcm .!.:

Hepsini fazlasıyla yaşadım, yaşıyorum da.. Etkilenirsiniz diye anlatmak istemiyorum açıkçası. Çünkü anksiyete de insan çabuk etkileniyor etrafından.
Yüzeysel yazayım.
Mesela ölüm korkusu, bir başkasına zarar verirmiyim düşüncesi, yoğun kararsızlık, karamsarlık, intihara meyil, herşeyi erteleme, asosyallik, herkesten kaçma, gibi..

Genişletmek için tıkla...

Çok geçmiş olsun gerçekten. Umarım daha iyi olursunuz. Bende de mesela bir şeyi çok istiyorum mesleki ya da hayati bir meselede diyelim, sonra diyorum ki “ee buna ulaşınca ne olacak ki?” diye düşünürken buluyorum kendimi. O şeyi çok istesem bile bir yandan kararsızlık yaşıyorum gerçekten bunu mu istiyorum ben emin miyim bundan diye. Asosyallik ve herkesten kaçma isteğini ben de yaşıyorum sık sık. Ve en ufak bi gerginlikten ya da eleştiriden inanılmaz rahatsız olup huzursuz oluyorum.

resurrection93 .!.:

O başlı başına bir sorun zaten benim için. Hiç değmeyen birine yıllarca zamanını harcamak, onun yüzünden giden zamana acımak, bunun sorumlusu olarak kendini görmek ve sürekli kendini suçlamak... Bunun da etkisi çok büyük aslında. Bu ilişkiyi bitirmem anksiyetem varsa eğer iyice tetikledi sanırım bu durumu.

Genişletmek için tıkla...

Burada tam olarak yapmanız gereken geçmişi silmek hic düşünmemek herkesin mutlaka olmuştur hata yaptığı bir ilişkisi benim yıllarım gitti hayatim bitti diye düşünmeyin. Sizin sevinmeniz lazim evlenmediniz en azindan. Daha kötü şeyler yasamadiniz. Her ne yasadiysaniz bunları kabullenin ve bunun için kendinizi suclamayin . Hersey yasanmasi gerektiği için yaşanmıştır ve yaşadıklarınız bir gün mutlaka fayda sağlayacaktır . Kötü bile olsa bu size deneyim oldu ve bidaha aynı hataları yapmayacaksiniz bu çok güzel birşey. Bir zaman sonra hayatınıza gerçekten düzgün ve kiymetinizi bilen aşık olabileceğiniz biri girdiği zaman sukredeceksiniz o adini anmak istemediğiniz eski sevgiliye hayatınızdan gittiği için. Ve size yaşattığı uzuntulerin psikolojik olarak yipranmaniza sebep olan her türlü şeyin canınızı hiç yakmadigini farkedeceksiniz. O insan sizin hayatınızı etkileyecek önemde olmamalı bunu düşünürseniz zaten yipranmazsiniz

resurrection93 .!.:

Çok geçmiş olsun gerçekten. Umarım daha iyi olursunuz. Bende de mesela bir şeyi çok istiyorum mesleki ya da hayati bir meselede diyelim, sonra diyorum ki “ee buna ulaşınca ne olacak ki?” diye düşünürken buluyorum kendimi. O şeyi çok istesem bile bir yandan kararsızlık yaşıyorum gerçekten bunu mu istiyorum ben emin miyim bundan diye. Asosyallik ve herkesten kaçma isteğini ben de yaşıyorum sık sık. Ve en ufak bi gerginlikten ya da eleştiriden inanılmaz rahatsız olup huzursuz oluyorum.

Genişletmek için tıkla...

İşte bu yoğun kararsızlıklar; insana herşeyi ertelettiriyor ve karamsarlık yaratıyor maalesef. Erteledikçe de hayatı kaçırıyorsun zamanın gidiyor. Çok düşünmemek lazım ama elde değil işte.
Bu kaygı bozukluğunda; yaşadığın bir sorun başka bir sorunu doğuruyor. Kaygılar, endişeler, kafandaki senaryolar hiç bitmiyor.
Sonunda yorgun düşüyorsun zaten.
Çok mu çok zor..

Bende de çok benzer belirtiler vardı, çocukluğumdan beri aslında bunları hissediyordum. En son geceleri uyuyamamaya başladım. İç sıkıntısından dolayı gece karlı havada dışarı çıkıp, çıplak ayak gezip icimin soğumasını isteyecek kadar kötü olmuştum. Buz gibi havada camı açıp yatıyordum o kadar bunalır hale geldim. Her an her şeyden korkuyordum. Kafam her zaman doluydu , her zaman kötü senaryolar vardi. Daha bir şey olmadan düşüne düşüne kendimi hasta ediyordum üzüntüden. Sonra doktora gitmeye başladım. Çünkü her zaman var olan durumum daha çok tetiklendi hissediyordum. Doktor da okb ve kaygı bozukluğu teşhisi koydu. Hastalığın her zaman varmış ama bu dönem alevlenmjs dedi. İlaç kullanmaya başladım , bir dönem yine kullanmıştım bana iyi gelmişti. Şimdi yeniden kullanıyorum umarım yine iyi gelir. Bence destek almanızda fayda var. İnsan tek başına mücadele edemiyor gerçekten, ben çok denedim olmadı.

Merhaba canım
Bir psikolog değilim ve atlattım diyebilecek deneyime de sahip değilim. Ama bu konuları hem kendim yaşadım, hala da yaşıyorum, hem de çok araştırma yaptım. Hayatımızda yaşadığımız bazı durumlarda değişik tepkiler verdiğimizi görürsün, örneğin sinirlenilmeyecek bir şeye sinirlendiğini kafana takmaman gerektiğini düşündüğün bir şeye aslında kafanı taktığını vs. Yarası olan gocunur denir ya ne kadar bu lafı hiç sevmesem ve kırıcı bulsam da demek istenilen fikir doğru. Bu sorunlarının hepsinin kaynağı senin hayatının bir yerinde kötü bir durumu anımsatmaları ve farkında olmadan buna karşı otomatik bir tepki oluşturman. Örneğin, dışarıdan bakıldığında bir insan gereksiz bir şeyi yapamıyor olsun, sana göre aman ne kadar abartıyor denilebilir fakat ona göre çocukluğunda yaşadığı "ben beceremiyorum" tramvası canlanıyor olabilir. Bu düşünce tarzını yerleştirdiğin zaman kendine karşı daha anlayışlı oluyorsun, çünkü aslında biliyorsun ki her bir davranışının bir nedeni var aslında. Örneğin stres altında yataktan çıkamıyor olabilirsin, nedeni de çocukken bir sorun gördüğünde kaçıp saklanmaya alışmış olman olabilir. Bir süredir hem kendim için hem başkaları için bu şekilde düşünmeye çalışıyorum, açıkçası çok iyiliğini gördüm.
Diğer konu umutsuzluk.. Bu senin kendinde bulman gereken birşey, açıkça söyleyeyim buna bulabildiğim tek çözüm benim için kabullenme oldu. Ben felsefe kitapları okuyarak anlamaya çalıştım bu süreci. Doğruluğu yanlışlığı hakkında bir şey söyleyemem, bende işe yaradı sende yarayacak da diyemem. Kabullenmek ilk başta çok acıtıyor, hala bile çok acıtıyor fakat zamanla sakinliğe varacağını söylüyor düşünürler artık bilemem deneyip göreceğim.
Korkunç birşey biliyorum, sadece sana değil burayı okuyan bu durumları yaşayan arkadaşların hepsi için. Korkunç ama konuşun paylaşın insanlarla. Terapiye gitmekten çekinmeyin, denediniz ve terapi size göre değilse bile kendiniz araştırın çabalayın, siz çabalamazsanız kimse sizin yerinize çabalayamaz.

Bir de atlatmak demek tam doğru olmaz bence, durumu kontrol altına almayı öğrenmek diyeyim

Ben yasiyorum ayni şeyleri benimde boyle bir konum var.

Depresyon belirtileri nedir diye sorarsanız, belirtiler kişiden kişiye değişebilir. ancak yine de hayattan zevk alamama ve ilgi-istek kaybı tüm depresyon çeşitlerinde görülür.