- 13 Eylül 2015
- 21.917
- 68.884
- 598
- Konu Sahibi Love_your_life
-
- #81
Bizim de en dar gunlerimizde bile bayramda seyranda bana kisitli da olsa butce ayirirdi esim.Eşiminde ifadesi gibi olmuş bu kadarı hakkımız. İstiyorsan beğendiysen başkasında beğenme sende dursun uzaktan bakarsan içinde kalır mutsuz olur fark etmezsin diyor aslında evet mantıklı söyledikleriniz. Ve ayrıca aldım bitti gitti yapmak istiyorum bende artık başarırım inşallah
Tamam da zaten ne için çalışıyoruz? Kendimize ve ailemize harcamak için.. Kendini mutlu etmeyi bil. Eşinin değerinide bil seni düşünüyor.. Gereksiz birşey olsa haklısın. Bende sevmem gereksiz şeylere para vermeyi.. Ama ayakkabı kıyafet bunlarıda almayacaksan kendine yada eşine o zaman neden çalışıyorsun..?Daha önce de benzer bir konu açmıştım ama hala değişme yaşamadım. Eşimle bugün ayakkabı almadığım için tartıştık ama ben almamaya o kadar alışmışım ki birde pahalı olması beni aşırı rahatsız etti. Eşim beğendiğimi anladı zorla aldı ama kızlar ben içimden" böyle o paraya şunu alırdım ne gerek var" diye geçiriyorum ve bildiğiniz içim rahat etmedi. Eşimde başkasında görüp beğeniyorsun ama neden ilk senin ayağında olmasın düşüncesinde ama ben bunu aşamıyorum onu fark ettim yani bir şey alırken kırk kere düşünüyorum mesela sonra ya vazgeçiyorum ya da daha uygun olanını alıyorum. Geçmiyor yani bişi aldığımda ne düşünmem lazım bilmiyorum. Zaten çok zevkli değilim bulmuşken aldım aslında ama aklımdan geçen " o paraya ne kadar çalıştım acaba? Neler alırdım çocuklara o parayla ben yaa ya da kenara koyardım." gibi geçiyor ne olacak böyle
900 fazla gıbı900 de çokmuşüzerine biraz ekleyip 2 gr altın mı alsanız?
şaka şaka gerçekten 900 tl ediyorsa olabilir. İyi değerlendiririm ben olsam. Ha yine 900 ü harcarım o ayrı ama 2 ayakkabı alabilirim gibi geldi. İndirime girmez mi ki
Çocukluğunuzda aldığınız sevdiğiniz bir şeye anneniz babanız pahalı diye kızdı mı hiç iade falan ettiniz mi? Ben de aldığımı aylarca giymez etiketi ile dolapta tutardım ve günlerce acaba daha ucuzu var mı acaba pahalıya mı aldım neyse giyöeyim belki iade ederim düşğncesi taşırdım. Eşim mağazadan gelir gelmez etiketlerini söker makineye atardı ki bekletmeyim giyeyim diye. Terapiye gittiğimde bir and gözümde bir an canlandı. Ortaokukdayken babamın çalışanı ile gittiğim (2 küçük kardeşim olduğu için annem çarşıya çıkamaz beni onunla yollarlardı) lüks bir mağazadan çok güzel bir trençkot alıp öyle bir mutlulukla eve gelmiştim ki hatta çok bependiğim için de üstümden çıkarmadım mağazada etiketini çıkarıp giyip eve geldim. Bir mutlulukla akşam babama gösterince bu çok pahalı götürün iade et dedi yarın dedi ki maddi durumumuz da iyiydi yani. Ben kem küm şeyy etiketini çıkardım dedim ve babam bana çok kızdı o zaman velhasıl o trençkot iade edildi. Meğer benim bu etiketi çıkaramayıp iade ederim ucuzunu alırım takıntım ordan geliyormuş ki yıllarca düşünsem aklıma gelmezdi terapi anında psikolog açığa çıkardı. Demem o ki sizde de böyle birşey olabilir. Ben yüzde 70 aştım ama yüzde 30 zihnimin köşesinde duruyor bu lanet hisDaha önce de benzer bir konu açmıştım ama hala değişme yaşamadım. Eşimle bugün ayakkabı almadığım için tartıştık ama ben almamaya o kadar alışmışım ki birde pahalı olması beni aşırı rahatsız etti. Eşim beğendiğimi anladı zorla aldı ama kızlar ben içimden" böyle o paraya şunu alırdım ne gerek var" diye geçiriyorum ve bildiğiniz içim rahat etmedi. Eşimde başkasında görüp beğeniyorsun ama neden ilk senin ayağında olmasın düşüncesinde ama ben bunu aşamıyorum onu fark ettim yani bir şey alırken kırk kere düşünüyorum mesela sonra ya vazgeçiyorum ya da daha uygun olanını alıyorum. Geçmiyor yani bişi aldığımda ne düşünmem lazım bilmiyorum. Zaten çok zevkli değilim bulmuşken aldım aslında ama aklımdan geçen " o paraya ne kadar çalıştım acaba? Neler alırdım çocuklara o parayla ben yaa ya da kenara koyardım." gibi geçiyor ne olacak böyle
Yiyip içme gezme normal zamanda sıkıntılı değil ama konu Benim giysi almama gelince oluyor kızlarıma alıyorum eşimde alsın istiyorum ama kendime alamıyorum
Benim canım babam da ne istersek aldı ondan alıp duruyorum demek kiÇocukluğunuzda aldığınız sevdiğiniz bir şeye anneniz babanız pahalı diye kızdı mı hiç iade falan ettiniz mi? Ben de aldığımı aylarca giymez etiketi ile dolapta tutardım ve günlerce acaba daha ucuzu var mı acaba pahalıya mı aldım neyse giyöeyim belki iade ederim düşğncesi taşırdım. Eşim mağazadan gelir gelmez etiketlerini söker makineye atardı ki bekletmeyim giyeyim diye. Terapiye gittiğimde bir and gözümde bir an canlandı. Ortaokukdayken babamın çalışanı ile gittiğim (2 küçük kardeşim olduğu için annem çarşıya çıkamaz beni onunla yollarlardı) lüks bir mağazadan çok güzel bir trençkot alıp öyle bir mutlulukla eve gelmiştim ki hatta çok bependiğim için de üstümden çıkarmadım mağazada etiketini çıkarıp giyip eve geldim. Bir mutlulukla akşam babama gösterince bu çok pahalı götürün iade et dedi yarın dedi ki maddi durumumuz da iyiydi yani. Ben kem küm şeyy etiketini çıkardım dedim ve babam bana çok kızdı o zaman velhasıl o trençkot iade edildi. Meğer benim bu etiketi çıkaramayıp iade ederim ucuzunu alırım takıntım ordan geliyormuş ki yıllarca düşünsem aklıma gelmezdi terapi anında psikolog açığa çıkardı. Demem o ki sizde de böyle birşey olabilir. Ben yüzde 70 aştım ama yüzde 30 zihnimin köşesinde duruyor bu lanet his
Ondan mı acaba yani hala kpss çalışıyorum atama bekliyorum ücretli öğretmenlik yapıyorum belki ondan peşinde olduğum hayaller varBende öyleyim bekar olmama rağmen. Kendime az şey alırım, kendim calismaya başlayınca kazanmanın zorluğundan mıdır nedir bilemiyorum
Geçmişe dayalı sanırım benim sorunum düşünüyorum akşamdan beri sanırım sebep geçmiş yaşantılarım ama daha da düşünmek lazımAyni beni ve eşimi anlatmışsınız sanki.Bekarken cebime 500 TL koyar avmye gider yolda da bugun bu para bitecek derdim yol parası dışında harcayamaz dönerdim geri. Evlendikten sonra esim guzel bir sey almak istediğinde mağazalarda ağladığımı biliyorum ben bu kabanı, ayakkabıyı istemiyorum diye. Aşırı ucuzcu bir insanım. Eşim çabaladı uğraştı ve beni bir noktaya getirdi. Şimdi zorlanıyorum ama kaliteli şeyleri almaya çalışıyorum. Ben kendimi inceleyince bu durumun altında ben bu kadar pahalı bir şeyi hak etmiyorum duygusunu yakaladım. Para benim için hep biriktirilecek bir şeydi, harcanacak değildi... ve zamanla sunu gördüm ikna oldum benim aldığım kalitesiz seyler 2.yila kalmıyor, esimin seçtikleri 5 yıl bile sapasağlam duruyor. Ve ben gerçekten güzel şeyleri hak ediyorum Siz de ikna edin kendinizi. Bu harcama alışkanlığı altındaki sebebi bulun ve çözün.
Buradaki konuşmalardan sonra rahatlatma geliyor sonra yine geliyor aklıma ama en azından belli süre rahatlama yaşıyorum. Bunun üzerine gideceğim bu kez inşallah aşacağımBizim de en dar gunlerimizde bile bayramda seyranda bana kisitli da olsa butce ayirirdi esim.
Almak istemezdim,evdekilerden giyerim derdim.
Fakat biraz rahatlayinca,ilerleyen zamanda cok bir fark olmayacagini bildigim icin,simdi giymeyeceksem ne zaman giyecegim dedim,ve artik kendime gore dolabimda guzel seyler bulundururum,esim de destekler,giyince hosuna gider.
Alinmis alinmistir,en gerekli zamanda hayat kurtarir,bazen gelip gidip aldigima bakarim,bundan zevk alirim.
Alindi bitti,simdi sira giymekte demek en guzeli...
Benim kafamda çalışmak hep para birikimi yönünde o para orada dursun kötü durum olursa diye kullanırım ya da kızlarım için iyi olur diye ama haklısınız birde dünyaya bir daha gelmeyeceğim sanırım normale dönsem şu huyumdan vazgeçersem iyi olacakTamam da zaten ne için çalışıyoruz? Kendimize ve ailemize harcamak için.. Kendini mutlu etmeyi bil. Eşinin değerinide bil seni düşünüyor.. Gereksiz birşey olsa haklısın. Bende sevmem gereksiz şeylere para vermeyi.. Ama ayakkabı kıyafet bunlarıda almayacaksan kendine yada eşine o zaman neden çalışıyorsun..?
Ay bu da felaket yaaa Allah korusun hiç bu tarafı düşünmedimDedem 90 yaşında vefat etti
O yaşa kadar hiç birşeyin iyisini yemedi hep para biriktirdi kimseye de zırnık koklatmadı
Evler paralar arsalar büyükanneme kaldı
Ne mi oldu sonra ?
Büyükannem rahatsızlandı ve yatağa mahkum şuan
Çocugunun birine vekalet verdigi için oda tüm malını satti, bir güzel afiyetle çatır çatır yedi ve hiçbirşeyi kalmadı, koskaca bir sıfır kaldı
Bu dünyada yemeyenin malını yerler unutmayın
Kendinize değer verin,eşiniz biraz bunu söylemeye çalışmış size
Aslında kızmadılar hiç çünkü hep beraber alırdık ama annem babam ölmeden önce bana pek bişi almazdı babamda karne hediyesi olarak alırdı giysilerimi yılda 2 kez alınırdı yani o da biraz zor olurdu babam kıymet bilmemiz isterdi annem babam ölünce aldı ama pahalı dediği ya da aman boşver dediği oldu belki bende diyorum bu sebeptir akşamdan beri düşünüyorumÇocukluğunuzda aldığınız sevdiğiniz bir şeye anneniz babanız pahalı diye kızdı mı hiç iade falan ettiniz mi? Ben de aldığımı aylarca giymez etiketi ile dolapta tutardım ve günlerce acaba daha ucuzu var mı acaba pahalıya mı aldım neyse giyöeyim belki iade ederim düşğncesi taşırdım. Eşim mağazadan gelir gelmez etiketlerini söker makineye atardı ki bekletmeyim giyeyim diye. Terapiye gittiğimde bir and gözümde bir an canlandı. Ortaokukdayken babamın çalışanı ile gittiğim (2 küçük kardeşim olduğu için annem çarşıya çıkamaz beni onunla yollarlardı) lüks bir mağazadan çok güzel bir trençkot alıp öyle bir mutlulukla eve gelmiştim ki hatta çok bependiğim için de üstümden çıkarmadım mağazada etiketini çıkarıp giyip eve geldim. Bir mutlulukla akşam babama gösterince bu çok pahalı götürün iade et dedi yarın dedi ki maddi durumumuz da iyiydi yani. Ben kem küm şeyy etiketini çıkardım dedim ve babam bana çok kızdı o zaman velhasıl o trençkot iade edildi. Meğer benim bu etiketi çıkaramayıp iade ederim ucuzunu alırım takıntım ordan geliyormuş ki yıllarca düşünsem aklıma gelmezdi terapi anında psikolog açığa çıkardı. Demem o ki sizde de böyle birşey olabilir. Ben yüzde 70 aştım ama yüzde 30 zihnimin köşesinde duruyor bu lanet his
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?