- 18 Kasım 2011
- 11.766
- 19.878
- 598
- 38
6-7 aylik eviyim. Esimden once avukat biriyle tanıştim. En yakın arkadaşımin sevgilisinin arkadaşıydı. Değişik biriydi avukatti ama bir kac ay cikmamiza ragmen ne benim hakkimda bi bilgisi vardi nede benim onun hakkında konusmuyordu hic hep susuyordu. Ben konuşursam ancak, yoksa susup birbirimize bakardik. En sonunda dayanamadım. Başlarim böyle ilişkiye dedim bitirdim. Sonra pisman oldum ama geri dönüşü olmadi .Pisman olma sebebim durumun iyi olmasiydi simdide hakim zaten. Evet durumu iyi olan çalışma ihtiyacim olmadan rahat hayat süreceğim birisi olmasi onemliydi benim icin. Cunku hen hep maddi sikinti cektim. Calistigimda bile o parami hic istedigim gibi harcayamadim. Esim cok Şükür calisiyor evi var ama sıkıntı yaşamıyoruz. Kazandigim cebime kalıyor ama. Yine de hep bi acabalarim neden var.neden hep eskiler aklimda acaba o olsaydı hayatimda daha mi iyi olurdu demem neden. Haksizlik bu esime. Kendime de... kendimi mutsuz etmekten baska bisey yapmıyorum. Çok karamsarim hep kotu seyler düşünüp kendimi mutsuz etmekten baska bisey yapamıyorum. Hep bir karsilastirma hayatim da. Aslinda okadar cok mutlu olmam gereken sebepler varken. Neden mutsuzum. İcimdeki bütün umutlar yok olmus gibi. Yasama sevincim elimden alınmış gibi.guzel bir evliligim varken Nedir bu bende ki rahatlik mi batiyor.
