Bunu Yaşayan Var Mı?

Okul hayatım boyunca dışlanılan, sevilmeyen ve aptal muamelesi gören biri oldum. Neler yaşamadım... Ama hepsi geçti gitti. Şimdi kendimi büyütüyorum, daha doğrusu çocukluğumun kapanmamış yaralarını. Off annem için canımı veririm ama keşke bana bu konuda yaklaşımı daha farklı olsaydı. Kendimi savunmadığım için bana daha çok kızar, küçük görür ve başkalarına anlatır diye bir şey söyleyemedim ona.

Hayat maalesef filmlerdeki gibi değil. Karakter bir olay yaşıyor ve aniden güçleniyor. Bu maalesef filmlere özgü. Bizim yaralarımızı sarmamız daha uzun sürebiliyor. Ama imkansız değil sonuçta. Terapi aldınız mı? Ben almayı düşünüyorum.
 
Merhaba sız okudunuz galıba kitabı memnun kaldınız mı
 

Takılıp kaldığının farkındasın bundan vazgeçeceksin
Sana çocukluğumu, gençliğimi hatta 30 lu yaşlarımı anlatsam dibin düşer, nasıl nefes alıyorsun diye dehşete düşersin. Yaşamak ce ayakta olmak zorundasın. Ablam ve teyzem senin gibiler, bir türlü bitmedi geçmişle hesapları bitmedi, annem şöyle, babam böyle, eski kocam şöyle diye diye biri elli diğeri yetmiş yaşına geldi, hala bir dikili ağacı yok. Geçmişle hesabı bitirememenin bedelini geleceğinle ödersin, hata üstüne hata yaparsın, vazgeç bundan dün yaşandı ve bitti. Dünyada bu acıları gören ilk insan değilsin, yoluna devam edeceksin, bunun için ne terapiye ne ilaca ne de başka bir şeye ihtiyacın var sadece kendine acımaktan vazgeçeceksin
 
maşallah allah daim etsin mutluluğunuzu benimde hayatım çok zor geçti annem bakmadı bana anane teyze dövmesiyle büyüdüm okul hyatında hep ezildim hiç cevap veremedim kimseye üniversitede düzelecek dedim olmadı 23 yaşındayım hala bu halde olmak üzüyor beni hayatı kaçırdım gibi hissediyorum
 
aynı şeyleri bende yaşadım tek fark annem kavgacı sensin diye kötülerdi kimseyle kavga etme sus diye büyüttü beni
 
Daha çok gençsiniz neden kaçsın. Tam tersi bizim hayatın kıymetini daha iyi bilmemiz lazım.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…