Küçüklüğümden beri akrabamla kalıyorum. Teyzem ananem dedem bakıyor. Kendimi dört dörtlük görmüyorum hatalarım var ama onların da hatalari var. Birinci hatam üniversiteyi doğru düzgün okumamak açıktan tercih ettim ama onu bile beceremiyorum ikinci hatam çalışmamak herhangi bir işe girmemek. Teyzem bunca zaman okul dışında hiçbir şeyde destek olmadı tek derdi okuldu ne çalışmamı istedi ne gezmemi istedi kıyafet alsam alamıyorum arkadaşlarımın ufak hatasında surat asıyor nereye gitsem ne yapsam parsel parsel sorguluyor sevgilim olduğundan beridir devamlı peşime çıkıp duruyordu çıkıp bir yerde bekliyor ben dışarı çıkınca peşime takiliyordu hoşuna gitmeyen şeyler yaptığım da birden hastalık vuruyor halbuki bir şeyi yok kendini hasta yerine koyuyor. Çok baskisini gördüm çevremdeki insanlar bile zamanla anladı diğer teyzemler zamanla anladı başlarda herkes benim kendimin böyle oldugunu düşünüyordu zamanla gördüler. Hele bu sene erkek arkadas edindim diye dünyanın lafını yedim mahalleye rezil oldum desem yeridir sonradan sustu ama. Erkek arkadaşımla bile korkusundan görüşturemedim ne der kusur bulur korkusundan en sonunda görüştüler ilk tanıştırdım her şey iyiydi devamlı da sordu sevdi sandım öyle mi gösterdi bilmiyorum şimdi ikinci bulusmamiz da erkek arkadaşım onunla oturup konuştu 1 sene oldu şuan evlilik değil ama ufak da olsa adım atmak istedigini söyledi ablasindan bahsetti devamlı ablam baskiliyor tarzı konuştu orda tartıştılar ablan çok acele ediyorsa başkasını bulsun bunca zaman acele etrirmedi de şimdi mi acele ettiriyor dedi sustu cevap vermedi erkek arkadaşıma muhattap olmadı o ısrarla sordukca sustu çok zoruma gitti şuan konuşmuyoruz eve geldiğinde de surat yaptı iki gündür konuşmuyor bende konuşmuyorum eve geldigi gibi ananemi doldurmuş şimdi kalkmış ananem ablaci biriyle mi evleneceksin o çocuğu bırak diye bana cikisiyor teyzemin hiç sesi çıkmıyor yani iki cümlesi yetti çocuğun puanı için başka hiçbir şey bulamadı bunu buldu hatta ev istedi onu kabul etti yaptiricam dedi apartmanda mi olsun yer mi bulsam bilmiyorum kararsizkm dedi gelmiş bana seni dağın başında oturtacak diye saçma sapan konusuyor sadece fikir sordu ki dağınbasi değil başta evi olmazsa vermem dediler şimdi neyi bahane ediyorlar ve benden onu bırakmami istiyorlar ne yapıcam bilmiyorum artık laflardan şeylerden çok yoruldum sevgili yaptığım günden beri bin pişman oldum
Ne kadar nankörsünüz. Teyzeniz okuyun, kendi ayağınız üzerinde durun istemiş. Çalışmama destek olmadı diyorsunuz. Daha açıktan okul bitiremeyen biri olarak ne işte çalışacaktınız? Ceo olacaktınız da bu kadın önünüze taş mı koydu? Kasiyerlik, garsonluk yapmak mı kariyer planınız?
Açın biraz siteyi okuyun, insanlar neler yazıyor. Milletin anne babasının tek derdi çocuğum bir an önce çalışsın da ben de maaşına el koyayım. Teyzeniz tam tersi, çalışma okulunu bitir diyor.
Sizin gibi kafası beş karış havada insanları hiç anlamıyorum, sözde 24 yaşındasınız ama 17 yaşında bir çocuğun olgunluğu var. Ne okuyorsunuz, ne çalışıyorsunuz, yaş 24, hiçbir plan program yok. Bunlar yetmezmiş gibi size bakan teyzenizde suç buluyorsunuz. Çevrenize bakın biraz, kimsenin ailesi 24 yaşındaki işsiz güçsüz, çabalamayan çocuklarını doyurmuyor. Sizin teyzeniz gayet iyi sabretmiş. Hala sevgili derdindesiniz.
Oturun kendinize sorun, beni 5-10 yıl sonra nasıl bir hayat bekliyor diye. Cevap hiç iç açıcı değil. Hayat ailenin, eşin eline bakarak geçmez. 24 yaş asla geç değil. Belki aklınız başınıza gelir. Bu sene çalışın, düzgün bir bölüm kazanın. Onu da beceremem diyorsanız kalıcı bir iş bulmaya bakın.