gerçekten zor bi süreç canım helede aşılamalar hiç bişeymiş tüpbbeğin yanında nerdeyse garantı gözüyle bakıyosun sonuç hüsran olunca çok büyükbi yıkım oluyo ben çok şanslıyımki eşim yanımda ailem eşşimin ailesi hiç kimseden bisöz duymuyorum benim annem bana çok üzülüyo tedavi aşamasında 1odk mesafede olmama rağmen pek gitmiyodum iğne aşamsında bana çok üzülüyo çünkü yeter artık çektiklerin filan transferden sonra soluğu orda alıyodum osüreci orda geçiriyodum bi hapımı bile almıyodum herşey ayağıma geliyodu ama şimdi nasıp olurda denersem kendi evimde kalıcam vede okadar dikkat etmicem sanırım buişler kısmet nabarsan yap herşey denedim denemedim kalmadı ben elimden geleni yaptım olmayınca olmuyo .... eşiminde dediği biz evlenirken çocuğumuzmu vardı varsın olmasın sen bana yetersin diyo şükür busözle kendime geliyorum ..sonuçta takmadığım bi duygu ALLAH tadıp elimizden almasın....
nasipse bizde geçeceğiz tüp bebek sürecinden.Allah yardımcımız olsun..ne kadar güzel her iki aileninde yanında olması..ama insanın kendi annesi daha farklı bakıyo olaylara,daha duygusal davranıyorlar..ya evet bu dikkat etme meselesini bir türlü anlayamadım.her şey ayağına gelmesine rağmen olmuyor işte..bir topikte okumuştum kadın 40 yaşında tüp bebek yaptırıyor.ama diyorki inananın hiç umudum yoktu,nasıl olsa olmaz diye. sanırım yolculuk yapıyor ve düğüne gidiyor.hopladım zıbladım diyor.bir güzel eğlendim diyo..sonra bir şekilde test yapıyor ve hamile olduğunu öğreniyor ve kendi bile inanamıyordu.çok ağladım diyordu.olcak olduktan sonra geresi boş galiba..eşlerimizin bu konuda çok desteği lazım.kadınlar bu konuda daha çok yıpranıyorlar..