- 7 Mart 2009
- 6.782
- 69
amin canım. umarım her şey istediğin gibi olur tatlım.seni böle mutsuz görmek inan bizleri de üzüyor.
Burun ameliyatı olurken 1 değil 10000 kere düşünmek gerekiyormuş. Benim de eski burnum sorunlu değildi, aksine karekterliydi ama ben artık karekterden sıkılmıştım. Zamanla ucu aşağı sarkmıştı. Fakat yinede olmak pek istemiyordum. Açıkçası beni ameliyata doktorum ikna etti. Daha önce ameliyat günü alıp 2 kere iptal ettirmiştim. 3. yü yine iptal ettirdim ama telefonda zar zor ikna edildim yine ve malesef ameliyat oldum. Nasılsa küçük dokunuşlar olacaktı diye cesaretlendim. Küçük dokunuşlarla doğal ama güzel burun çıkacaktı ortaya... Ama malesef tam tersi bir burun çıktı. Sivri, aşırı kalkık, küçük, kısa ve burun sırtı kırıklarla dolu bir burun.. O günden bu güne ben bambaşka biri oldum çıktım. Dünya bile aynı değil. Çünkü aynaya bakınca kendimi göremiyorum. İnsanlar ameliyata daha iyi olmak için giriyor. Ama ben daha çirkin oldum. Kendi kararımla bunun olmasını hem kabullenemiyorum hemde çözüm bulamıyorum. Kimi zaman olan oldu artık geleceğe bak diyorum demesine ama insan aynalardan kaçamıyorki. Araba camları, vitrin camları, avm ışıkları kabusum oldu. Estetik olduğu belli olan ama yüzle uyumsuz burun gibi bile değil garip bir yapı çıktı ortaya.. Yani kötü olması için büyük kalması gerekmiyor. Bazen ana yapıyı bozmak yetiyor burnu mahvetmek için.
Ama zamanı geri çevirmek mümkün değil. Zamanla burnumu beğenmesemde sadece aynayaki görüntüye alıştım diyebilirim. İlk zamanlarda yarım saat aynaya bakmadığım zaman yeni görüntümü unutur ve aynaya tekrar baktığımda bir an içimde fırtınalar kopardı sanırdım ki eski kendimi göreceğim ama şimdi biliyorum aynaya baktığımda yine aynı kötü görüntüyü göreceğim belkide buna alıştım.
Yandan 10000 adet güzel çıkan pozumu yakalayıp buraya koyabilirim ama bu gerçeği yansıtmaz. İşin özü ne desek boş.. Allah daha kötülerinden saklasın..(
burnumun uç kısmı oturdu gbı yanı hanı daha fazla bı değişiklik beklemiyorum doktorum masaj yap devamlı demıstı bende aklıma geldıkce yaptım yanı ole her gun herhun yapmadım acaba ondanmı oldu bıde duştan fln çıkınca sısıo .evt kanatların ustkısmından bahsedıyorum ve hala burnumda birazcık hissizlikvar
bilemiyorum ki ben de. acaba dışarıdan fark ediliyor mu şişliğin var diyenler oluyor mu bana mesela sürekli burnun çok şiş diyen bir ton insan var sağolsunlar benim gözüm yokmuş gibi de. Eğer öyle fark edilmiyorsa da en basiti bir yakının burnuna dokun bir kendininkine bariz bi his farkı varsa şişliktir geçecektir. Ama estetikten sonra yapılan işleme göre sertlikler kalması da imkansız değil özellikle burun ucunda.
Burun ameliyatı olurken 1 değil 10000 kere düşünmek gerekiyormuş. Benim de eski burnum sorunlu değildi, aksine karekterliydi ama ben artık karekterden sıkılmıştım. Zamanla ucu aşağı sarkmıştı. Fakat yinede olmak pek istemiyordum. Açıkçası beni ameliyata doktorum ikna etti. Daha önce ameliyat günü alıp 2 kere iptal ettirmiştim. 3. yü yine iptal ettirdim ama telefonda zar zor ikna edildim yine ve malesef ameliyat oldum. Nasılsa küçük dokunuşlar olacaktı diye cesaretlendim. Küçük dokunuşlarla doğal ama güzel burun çıkacaktı ortaya... Ama malesef tam tersi bir burun çıktı. Sivri, aşırı kalkık, küçük, kısa ve burun sırtı kırıklarla dolu bir burun.. O günden bu güne ben bambaşka biri oldum çıktım. Dünya bile aynı değil. Çünkü aynaya bakınca kendimi göremiyorum. İnsanlar ameliyata daha iyi olmak için giriyor. Ama ben daha çirkin oldum. Kendi kararımla bunun olmasını hem kabullenemiyorum hemde çözüm bulamıyorum. Kimi zaman olan oldu artık geleceğe bak diyorum demesine ama insan aynalardan kaçamıyorki. Araba camları, vitrin camları, avm ışıkları kabusum oldu. Estetik olduğu belli olan ama yüzle uyumsuz burun gibi bile değil garip bir yapı çıktı ortaya.. Yani kötü olması için büyük kalması gerekmiyor. Bazen ana yapıyı bozmak yetiyor burnu mahvetmek için.
Ama zamanı geri çevirmek mümkün değil. Zamanla burnumu beğenmesemde sadece aynayaki görüntüye alıştım diyebilirim. İlk zamanlarda yarım saat aynaya bakmadığım zaman yeni görüntümü unutur ve aynaya tekrar baktığımda bir an içimde fırtınalar kopardı sanırdım ki eski kendimi göreceğim ama şimdi biliyorum aynaya baktığımda yine aynı kötü görüntüyü göreceğim belkide buna alıştım.
Yandan 10000 adet güzel çıkan pozumu yakalayıp buraya koyabilirim ama bu gerçeği yansıtmaz. İşin özü ne desek boş.. Allah daha kötülerinden saklasın..(
annem cok diyor::) ztn sayesınde endıseye kapıldım evt dokunuyorum dedıgın gbı ınce annemınkı ablamınkı kanatları benımkı kalın önceden ınceydı
annem cok diyor::) ztn sayesınde endıseye kapıldım evt dokunuyorum dedıgın gbı ınce annemınkı ablamınkı kanatları benımkı kalın önceden ınceydı
biliyor musun bu yazdığını okurken gözümden yaşlar süzüldü neden bilmiyorum. Çok doluyum iyi ki senin gibiler var. Şimdi okulum açılacak her gören tekrar naptın kendine diyecek. nasıl atlatacağım bu süreci bilmiyorum. Benim yaşıtlarım henüz daha olgunlaşmamış bir yaş grubu olduğumuzdan sanırım çok acımasızlar. Önceden sen çok güzelsin ama burnun yakışmıyor diyenler şimdilerde e çok güzeldin sen niye bozdun kendini diyorlar. Ağzımı açamıyorum. Susuyorum.
bordelaise...sen liseye mi gidiyorsun?bir de ameliyat olalı ne kadar oldu?
hayır üniversiteye 20 yaşındayım. ameliyatımdan 2 ay geçti benim ameliyatımdan.
acikcasi ben asosyalim bikac kisiyle sadece ders arasi arkadasligim var fakat neden bilmiyorum cok konusma hakki buluyorlar uzerimde sik sik kulagima da geliyor. Ameliyay oldugumu 2 kisiye soyledim mecburen ama gittigimde nolucak bilmiyorum. Geriliyorum acikcasi ben alisamamisken insanlari susturmak zor olacak.ben de üniversiteye giderken(ki hala üniversitedeyim) oldum ameliyatımı,kimse bir şey dememişti.bunda tabi benim asosyal bir insan olmamın da etkisi var.hiç yakın arkadaşım yoktu,öyle uzaylı gibi sessiz gidip gelirdim o yüzden kimseye benle konuşma,veya bu tür şeyler deme fırsatı vermemiş oldum bilmeden.ama konuşsam da çevremdekiler cidden böyle şeyler diyecek insanlar değildi.
senin üniversite ortamın böyle değil mi?
yeni ameliyat olan arkadaşlar çok kendinizi dinlemeyin benimki 5 ay oldu ve ilk 3 ay çok fena bir depresyon hali geçirdim yolda yürüyorum ama nereye gidiyorum bilmiyorum insanlarla alış ver,iş esnasında konuşamıyorum soracağım söyleyeceğim şeyi unutuyorum yollarda leyla gibi dolaşıyorum çarpan insanlara tepki veremiyorum o derece bir üzüntü hali geçirdim ve 5 ayı zar zor doldurdum ve şuan burnum hala aynı ben hala beğenmiyorum ama yinede psikolojim iyileşti sabredin diyorum ewet haklısınız beğenmediğimizde sonuç gerçekten hiç değişmiyor ama alışıyorsunuz buradaki arkadaşlara da adıma teşekkür ederim sizlerin sayesinde çok daha iyi durumdayım
Evet zaman herşeyin ilacı beğenmesende alışıyorsun çünkü çaren yok
Konusu açılmışken belirtiyim ki bu arada benim ilk zamanlarımda buradaki arkadaşların çok ama çok yardımı oldu. (Ameliyatım 1,5 yıl oldu)
O ilk aylarda inanın kendi yakınlarım bile beni anlamadı. Bir dinlediler, iki dinlediler sonra sıkıldılar doğal olarak ve kendi halimle kaldım. Ama buradaki arkadaşlar bana hep pozitif yorumlarda bulundular sıkılmadan. O günlerde gelen küçücük bir yorum bile mesela "zamanla düzelecek" yada "ödemler inecek" veya sana yakışmış (bu yoruma pek inanmasam da) benim alev alev yanan içime su serpiyordu.
Onlar belki yandan koyduğum resimlere "yakışmış neden bu kadar üzüyor kendini" diye bile içlerinden düşünmüşlerdir.
Ama yan profil gerçeği asla göstermiyor. Aslında en doğrusu canlı görmek kişiyi. Resimler aldatıcı olabiliyor. E nede olsa insan en kötü hallerini koyamıyor doğal olarak kendi bilsede karşıdakinin bunu dile getirmesine karşı cesaretli olamıyor.
Ama bu ameliyatla önceden görsellik üzerine kurulu hayatım bir anda değişti. Bende farklı şeylere eğildim. Şimdi daha farklıyım her konuda. Bana kattığı acıda olsa daha olgun bir insan olmak yoluna girmek oldu.
Ama şunu anladım ki başına gelmeyen bilemez. Bana hep gözü, kolu yada bacağı olmayan insanları örnek verdilier o zamanlarımda ve şükür etmem gerektiğini söylediler durdular. Ben zaten bunun farkındaydım ki ve bu Allahtan gelmediği, kendi elimle yaptığım birşey olduğu için bir türlü kabullenemedim yada zor oldu kabullenmem..Çünkü benim burnum sağlamdı ve karekterliydi al daha kötü bir burun yap kafana göre takıl diye olmadım ki. Küçük dokunuşlar dedik ama burnumun yarısını götürmüş doktor üstelikle hata dolu.
Ama o zamanlar geçti şükür. O yüzden özellikle burada birisi var mesela; Sevgi1980 nicki.. O kişiyi hiç görmedim tanımıyorum ama burada bana yaptığı güzel ve samimi yorumları inanın o anlarda ekrana ağlayarak bakan benim bir anda yüzümü güldürürdü.
Zeyn_a'da bunlardan birisi mesela. Yani yakın çevren sana teselli olamazken, hayat bu işte tanımadığın biri sana en muhtaç anında destek olabiliyor.
Allah ameliyat olacaklara yardım etsin. Yaşamayan bilemez. Ama derlerya en büyük acı bile ilk günkü gibi kalmaz diye. Doğru alışıyorsun ve kabulleniyorsun.. Allahım sağlığımızla sınamasın bizi tek duam bu artık..
acikcasi ben asosyalim bikac kisiyle sadece ders arasi arkadasligim var fakat neden bilmiyorum cok konusma hakki buluyorlar uzerimde sik sik kulagima da geliyor. Ameliyay oldugumu 2 kisiye soyledim mecburen ama gittigimde nolucak bilmiyorum. Geriliyorum acikcasi ben alisamamisken insanlari susturmak zor olacak.
Konusu açılmışken belirtiyim ki bu arada benim ilk zamanlarımda buradaki arkadaşların çok ama çok yardımı oldu. (Ameliyatım 1,5 yıl oldu)
O ilk aylarda inanın kendi yakınlarım bile beni anlamadı. Bir dinlediler, iki dinlediler sonra sıkıldılar doğal olarak ve kendi halimle kaldım. Ama buradaki arkadaşlar bana hep pozitif yorumlarda bulundular sıkılmadan. O günlerde gelen küçücük bir yorum bile mesela "zamanla düzelecek" yada "ödemler inecek" veya sana yakışmış (bu yoruma pek inanmasam da) benim alev alev yanan içime su serpiyordu.
Onlar belki yandan koyduğum resimlere "yakışmış neden bu kadar üzüyor kendini" diye bile içlerinden düşünmüşlerdir.
Ama yan profil gerçeği asla göstermiyor. Aslında en doğrusu canlı görmek kişiyi. Resimler aldatıcı olabiliyor. E nede olsa insan en kötü hallerini koyamıyor doğal olarak kendi bilsede karşıdakinin bunu dile getirmesine karşı cesaretli olamıyor.
Ama bu ameliyatla önceden görsellik üzerine kurulu hayatım bir anda değişti. Bende farklı şeylere eğildim. Şimdi daha farklıyım her konuda. Bana kattığı acıda olsa daha olgun bir insan olmak yoluna girmek oldu.
Ama şunu anladım ki başına gelmeyen bilemez. Bana hep gözü, kolu yada bacağı olmayan insanları örnek verdilier o zamanlarımda ve şükür etmem gerektiğini söylediler durdular. Ben zaten bunun farkındaydım ki ve bu Allahtan gelmediği, kendi elimle yaptığım birşey olduğu için bir türlü kabullenemedim yada zor oldu kabullenmem..Çünkü benim burnum sağlamdı ve karekterliydi al daha kötü bir burun yap kafana göre takıl diye olmadım ki. Küçük dokunuşlar dedik ama burnumun yarısını götürmüş doktor üstelikle hata dolu.
Ama o zamanlar geçti şükür. O yüzden özellikle burada birisi var mesela; Sevgi1980 nicki.. O kişiyi hiç görmedim tanımıyorum ama burada bana yaptığı güzel ve samimi yorumları inanın o anlarda ekrana ağlayarak bakan benim bir anda yüzümü güldürürdü.
Zeyn_a'da bunlardan birisi mesela. Yani yakın çevren sana teselli olamazken, hayat bu işte tanımadığın biri sana en muhtaç anında destek olabiliyor.
Allah ameliyat olacaklara yardım etsin. Yaşamayan bilemez. Ama derlerya en büyük acı bile ilk günkü gibi kalmaz diye. Doğru alışıyorsun ve kabulleniyorsun.. Allahım sağlığımızla sınamasın bizi tek duam bu artık..
Canim benim ya, Allahim insallah hep yuzunu guldurur. Gelecek yil Istanbul ziyaretimde burnunu canli canli gormek istiyorum haberin olsun. Optum seni kocaman