- 12 Mayıs 2020
- 2.078
- 2.535
- 63
- Konu Sahibi dishekimim
-
- #21
Erkeklerin bu işleri ciddiye bindirme korkusu nedir anlamıyorum gerçekten. Hakkınızda hayırlısı olsun nasip neyse onu yaşar insan belli olmaz sizin için daha hayırlı olur belki
Erkeklerin bu işleri ciddiye bindirme korkusu nedir anlamıyorum gerçekten. Hakkınızda hayırlısı olsun nasip neyse onu yaşar insan belli olmaz sizin için daha hayırlı olur belkiBen aslında olmayacaksa ayrılalım demedim direkt. En azından nişan yapalım ben de senin olduğun şehre geleyim bu ilçede tek yaşamaya devam etmeyeyim beni de düşün dedim. Nikahı ben de en azından 1 yıl sonra yapalım diyordum. Ama bu süreçte işleri ciddiye bindirme korkusu onda öfke kontrol bozukluğu yaptı sanırım ki her şeye tartışır olduk..
gercekten ben de cok uzuldum.. kurulu duzenin varken de kalkıp uzak bir yere gitmek icin insan gecerli bir sebep arıyor, dese ki nisanlanalım, öyle gidelim, o da mantıklı olurdu. ayrıca türkiyede yasıyoruz ve evlilik bir nevi kadınları koruyan bir sey. hem yasal olarak hem de toplumsal anlamda. sizin cok fazla gecerli sebebiniz var.Beni çok iyi anladığınızı hissettim,çok teşekkür ederim.. Etrafımızdaki herkes çok üzgün, bizi gerçekten ayrılmaz ikili gibi görürdü herkes. Her gün inşallah bugün hatasını anlar da döner diye uyanıyorum. Hayatıma hala o hayatımdaymış gibi devam ediyorum.. Onunla yaşadığım evde yaşamaya devam ettiğim için bu süreç benim açımdan daha yıpratıcı geçiyor..
Yaşlar da çok ideal. Yaşadığınız yer sosyal açıdan vs nasılbir yer sevgiliniz nasıl bir yere gitti? Sosyal imkanları çok olan bir yere gitmişse havalara girmiş olabilir, bence sizo evde o şekilde yaşamaya devam etmeyin, isteyin tayininizi gidin başka bir yere. Yeni bir hayat kurun, o evde o anılarla olmaz, yaşadığınız yer küçük bir yerse bunalırsınız orda da olmaz28 yaşındayız
Ona anlatmaya çalıştım. Bu kadar iyi anlaşmak bu zamanda bir lütuf.. Aynı evin içerisinde iyi anlaşmak ise koca bir şans. Aile yapımız,sosyoekonomik durumumuz vs o kadar denk ki.. Evlerine girip çıkarken kendi ailemin yanına gidiyormuş gibi hissederdim. Bu kaç kadının başına gelebilir ki? Çok severlerdi beni. Annesi kızını öper gibi her gördüğünde saçlarımdan öperdi beni. Aynı şekilde kendisi de bizim evimize geldiğinde evin oğlu gibi davranılırdı ona. Erkeklerin geç olgunlaşmasının ceremesini çekmek bu resmen.. Aklını başına alıp biraz toparlanmasını bekliyorum.. Herkes bekliyor..Sizi ararsa evlenelim demektir bu. Evlenmek istemeyen adam aramaz. Acı çekmek yerine yeni bir başlangıç yapın o evden ayrılın.
Ben küçük bir ilçede yaşıyorum. Sosyal açıdan yapacak pek bir şey yok. Aileme yakın bir şehirdeyim,arada haftasonları onların yanına gidebiliyorum ancak. Kendisi Ankara'ya gidiyor maalesef.. Sanırım biraz şımarıklığı ondan.. Neyi kaybettim diye baksa keşke geç olmadanYaşlar da çok ideal. Yaşadığınız yer sosyal açıdan vs nasılbir yer sevgiliniz nasıl bir yere gitti? Sosyal imkanları çok olan bir yere gitmişse havalara girmiş olabilir, bence sizo evde o şekilde yaşamaya devam etmeyin, isteyin tayininizi gidin başka bir yere. Yeni bir hayat kurun, o evde o anılarla olmaz, yaşadığınız yer küçük bir yerse bunalırsınız orda da olmaz
Lütfen cüretimi mazur görün...sizden oldukça büyük yaştayım...hayat tecrübeme göre "bekleyen, üzülen, neyi kaybettigini anlasin diye sabir gosteren" hicbir kadının emeline ulaştığını gormedim.Ben küçük bir ilçede yaşıyorum. Sosyal açıdan yapacak pek bir şey yok. Aileme yakın bir şehirdeyim,arada haftasonları onların yanına gidebiliyorum ancak. Kendisi Ankara'ya gidiyor maalesef.. Sanırım biraz şımarıklığı ondan.. Neyi kaybettim diye baksa keşke geç olmadan
Üzgünüm.ama hayatı boyunca sizin olmanızı istese evlenirdi. Ailesi sülalesi çok sevse de boş. Adam mutlu yıllar geçirmiş ama hayatı boyunca istememiş. Daha çok uzulmemeniz acısından bence kabullenin.Ona anlatmaya çalıştım. Bu kadar iyi anlaşmak bu zamanda bir lütuf.. Aynı evin içerisinde iyi anlaşmak ise koca bir şans. Aile yapımız,sosyoekonomik durumumuz vs o kadar denk ki.. Evlerine girip çıkarken kendi ailemin yanına gidiyormuş gibi hissederdim. Bu kaç kadının başına gelebilir ki? Çok severlerdi beni. Annesi kızını öper gibi her gördüğünde saçlarımdan öperdi beni. Aynı şekilde kendisi de bizim evimize geldiğinde evin oğlu gibi davranılırdı ona. Erkeklerin geç olgunlaşmasının ceremesini çekmek bu resmen.. Aklını başına alıp biraz toparlanmasını bekliyorum.. Herkes bekliyor..
Öyle bir şey yapmayacağım o niyetle de yazmadım zaten. Sadece kafasını toplayıp artık mantıklı bir şekilde bana hak vererek gelip bizi toplamasını istiyor,diliyorum..Beklemeyin,beklentiye girmeyin,siz haklı olarak evlilik istemissiniz.Tutarli olun.Eger gerçekten seviyorsa bu talebiniz bir karşılık bulacaktır ,eğer yoksa zaten beklemeyin hayır gelmez .Kararlı olun . Eğer şimdi arar veya geri adım atarsanız geçmiş olsun.
Sizin tayin isteme şansınız yok mu? Sizi üzmek istemem ama hastanelerde de dedikodu çok döner, hele birlikte yaşadığınız falan biliniyorsa 2 yıl oyaladı da bıraktı gitti de vs, bunlar da kulağınıza gelip iyice üzülebilirsinizBen küçük bir ilçede yaşıyorum. Sosyal açıdan yapacak pek bir şey yok. Aileme yakın bir şehirdeyim,arada haftasonları onların yanına gidebiliyorum ancak. Kendisi Ankara'ya gidiyor maalesef.. Sanırım biraz şımarıklığı ondan.. Neyi kaybettim diye baksa keşke geç olmadan
Bakın sizi üzmek istemiyorum ama acaba tayin istemesinin nedeni ,ayrilmak için neden yaratmak olabilir mi ? Sizin için harika görünen bir ilişki de onun gözünden baktınız mı .Bir de adam evliliğe fobim var diyorsa o adamdan aile babası çıkarabilecek misiniz ? Sizin ihtiyaçlarınız ve onun ihtiyaçları biraz farklı sanırım .Lütfen gerçekçi olun .Bı daha gözden geçirin ikinizi .Onun sizi toplamasini değil ,sizin beklentilerinize cevap vermemesi önemli burada .Neden siz arabanızla gidiyordunuz mesela .Bakın aşırı fedakarlık sonu hüsrandır .Beni de düşün demişsiniz ,ama siz bu ilişki biterse ne yaparım diye siz bile dusunmezseniz karşı taraf niye dusunsun .Öyle bir şey yapmayacağım o niyetle de yazmadım zaten. Sadece kafasını toplayıp artık mantıklı bir şekilde bana hak vererek gelip bizi toplamasını istiyor,diliyorum..
Evet bence umutlanma. Çünkü o kadar bağa rağmen adını koyacak olsa zaten koyardı. Aklında başka şeyler var bence..Herkese merhaba.Uzun bir aradan sonra kafamın karışıklığını gideremediğim için sitedeki yerime geri döndüm ve sizlerin görüşlerine ihtiyacım olduğunu düşündüm.
2,5 yıllık bir ilişkim vardı. Daha önceden tanışıyorduk. İkimiz de devlet memuruyuz ve maddi olarak herhangi bir sıkıntımız yoktu. Aynı şehrin aynı ilçesine atanmıştık. Bir 2,5 yıllık ilişkinin 2 yılında aynı evi paylaştık. Bu süre zarfında gerçekten çok güzel anlaşıyorduk. Kendime hep "sonunda aradığım adamı buldum" diyordum. Bundan öncekiler aşk değil tam bir işkenceymiş diyordum. O kadar iyi bir sevgiliydi ki, hastalansam baş ucumda saatlerce sabahlara kadar beklerdi. Ev işlerinde her zaman yardım ederdi. İş yerine küçük bir kargo bile gelse iş çıkışında yük olmasın diye gelir beni arabayla alır öyle götürürdü. İlişkimiz daha 1 yıl olmadan o da benim ailemle tanıştı, ben de onun ailesiyle tanıştım. Bunun öncesinde ne o ne de ben ailelerimizle hiçbir sevgilimizi tanıştırmamıştık. Bu sefer ikimiz de farklı hissediyorduk belli ki. Ailesiyle inanılmaz güzel bir bağ kurdum. Neredeyse tüm akrabalarıyla, arkadaşlarıyla güzel bir bağ kurmuştum. 2,5 yılın sonunda güzel giden ilişkimiz nazara mı geldi bilmiyorum. İşi gereği başka şehire geçmesi gerekiyordu. Ben de ona şöyle dedim, "eğer benim de yanına gelmemi istiyorsan artık ilişkimizin adını koyalım,yoksa bu şekilde kalkıp senin olduğun şehre gelemem" dedim. Ancak o henüz evliliğe hazır olmadığını söyledi. Fakat bulunacağımız şehirler uzak olduğu için sık sık haftasonları gidiş geliş yapabileceğimiz bir mesafede olamayacağız artık. Benim kanaatim uzak ilişkinin gerçekten zor olduğu. Hele ki 2 yıl aynı evde yaşamış bir çift olarak bir anda araya mesafeler girdiğinde sorun yaşayacağımızı dşünüyorum. Şehirler yakın olsa,gidiş geliş yapabilsek en azından yine bir nebze idare edilebilir ama bu şekilde uzaktan lise aşkı sürdürür gibi bir ilişkiye gönlüm razı değildi. Evlilik korkusu olduğunu her zaman söylerdi zaten,kendisi en azından 2-3 yıl kadar evlilik düşünmediğini söylerdi. Ancak ben bu mesafeler varken bu kadar süre onu bekleyemeyeceğimi söyledim. Bu mevzulardan sonra ilişkimizde sorunlar çıkmaya başladı. Bana karşı tahammülsüzleşti, ufak meselelerimiz büyür oldu ve bir gün ipler koptu ve ayrıldık. 2 haftadır ayrıyız çok mutsuzum. Annesi,babası bile ayrıldığımıza ağladı.Onlar da evlenmemizi istiyorlardı.Beni kızları olarak görüyorlardı.Ancak oğulları bu konuya ailesini karıştırtmadı,kimseyi dinlemedi. Ayrıldığımızı duyan tüm arkadaşlarımız şok geçiriyor. Hani bazı çiftler vardır ya "onlar da ayrılırsa aşka inancımız kalmaz" dediklerimiz, işte bizimki öyle bir ilişkiydi. Ancak ileriyi göremediğimiz için koptuk. Kendisi de üzülüyor alıyorum haberlerini. Ama arasın diye bekliyorum,aramıyor.. Çok mutsuzum,her gün ağlıyorum. Etrafımızdaki herkes köpek gibi pişman olacak bekle sen diyor. Bir taraftan da umutlanmak istemiyorum ama bilmiyorum işte.. Dertleşmek istedim sizinle..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?