Merhabalar, ben 19 yasındayım. 2016 yılı basladı baslayalı ben mutlu tek bir gün geçiremedim genel olarak. Babam polis memuru ve son olan olaylardan dolayı 1 senedir açığa alındı, ve babamı ihbar eden isim öz amcam, kendisi hapisteydi 2004 yılında ve o yıllarda babamın o grupla iliskili olduğunu söyleyerek babama iftira atmış, babamı araştırdılar görevine iade ettiler fakat tekrar ihbar etti serefsiz. Bu olaylardan sonra benim hiç kimseye güvenim kalmadı. Erzurumda yasıyorum, 11. Ve 12. Sınıfı burda okudum, arkadaslarım tarafından rezalet olaylara çekildim, çok üzüldüm çok ağladım çok stres yaptım, kpssye it gibi çalıştım 82 aldım ama atanamadım. Bu sene mezun oldum çalışmak istemediğim halde özel hastanede işe girdim 4. Haftama giriyorum işte. Çok istediğim ıphone telefonu aldım sadece aldığım an mutlu hissettim o kadar. Bunlardan ayrı müthis bir erkek arkadaşım var, şuan ondan canını istesem düşünmeden avuçlarıma bırakır. Güvendiğim tek insan o 3 senelik bi ilişkimiz var çok şükür devam ediyoruz, sözlenmek istiyoruz biz biraz günaha sevaba önem veren insanlarız o yüzden bir nikahımız olsun dedik, annesi hanım efendi okeylemedi sebebi hala abisinin evlenmemiş oluşu (34 yaşında abisi). Asgari ücretle çalışıyorum ve aileme yardım etmek zorundayım yarısını onlara veriyorum fakat kazandığım para bile beni mutlu etmeye yetmiyor içimde zerre huzur kalmadı güleç yüzüm çocuk ruhum silindi gitti, kıyamet kopsa oturup izlerim artık, noldu bana ?