Şu ara hayatımla ilgili karar verme aşamasındayım. Evliliğimizi bitirip bitirmeme konusunda. Bu konuda sizin de fikirlerinizi okumak isterim.
Ben 3 sene önce evlenip Almanya’dan Türkiye’ye evlenip geldim. Evliliğimizin ilk yıllarında problemler başladı. Eşimin anne sevgisi depreşti ve beni annesi yüzünden çok üzüp kırdı. Annesine annen diyemezmişim annem diyecekmişim, bunu da kolumu sıkarak çok sert bir şekilde söylerdi. Annesinin adını ağzıma alırken besmele çekecekmişim vs. gibi saçma sapan şeyler. Bunlar evliliğimizin ilk yılında olmasına rağmen ben bunları unutamıyorum. Şimdi annesini sevmiyorum ve olabildiğince uzak durmak istiyorum.
Bu üç yıl içinde defalarca kopma duruma geldik. Aileler devreye girdi ve bir şekilde devam etme kararı aldık. Bu sene ilk defa evi terk edip babamgile geldim ve 4-5 gündür onlarda kalıyorum. Eşimin annesi geldi 2 gün önce, beni götürmeye gelmiş. Ama yapıcılık namına tek bir kelime etmedi. Oğlunun iyi biri olduğundan, içkisi, kumarı, dayağı olmadığından vs. gibi şeyler söyleyip durdu. Konuşma sonunda onunla gelmeyeceğimi söyledim ve gitmedim.
Eşim esnaf benim ve kış sezonu işleri iyi oluyor yaz ayları ise işleri oldukça düşüyor. Eşim annesinden her ay 600 tl gibi bir maddi destek alıyormuş. Ben bu paranın 600 tl olduğunu yeni öğreniyorum. Sadece annesinin kiradaki evinin 250tl kirasını aldığını biliyordum. Sağolsun eşimde, anneside bunu gözümüzün içine sokmak için ne kadar meraklılarmış. Babamın almanyalı olduğundan dolayı bizden de maddi beklentileri büyük. Bunu her fırsatta dile getirmeye çekinmiyorlar. Benim babam bize para vermek zorunda değil ki? Onun anneside vermesin ben istemiyorum ve alma kendi ayaklarımızın üzerinde duralım diye eşime sürekli söylüyorum. Ama eşim almak zorundayız borcumuz var diyip alıyor. Ne mutlu ki kendim de çalışıyorum, iyi de bir maaş alıyorum ve onlara muhtaç değilim.
Sonuç olarak eşim ile oturup konuştuk. Ne yapmam gerekiyor düzelmesi için, seni çok ihmal ettim biliyorum dedi. (Eşim esnaf olduğundan dolayı sezon zamanları 8 ay eve hep gece 11lerde geliyor). Borçlar bitsin çırak alacağım yanıma, düzelecek her şey diyor ama ben artık borçların bitmesini bekleyemem. 3 sene evlilik hayatımdan hiçbir şey anlamadım artık daha fazla kaybedecek zamanım yok. Çabalayacak gücümde kalmadı. Artık onun bir şeyler yapması lazım. Yoksa bitecek ve ben bu sene babamgille birlikte almanya’ya döneceğim.
Mümkün olduğunca kısa özet anlatmaya çalıştım arkadaşlar. Atladığım bir çok konu oldu eminim. Umarım fikirlerinizi benimle paylaşırsınız, kafam, gönlüm çok karışık
Ben 3 sene önce evlenip Almanya’dan Türkiye’ye evlenip geldim. Evliliğimizin ilk yıllarında problemler başladı. Eşimin anne sevgisi depreşti ve beni annesi yüzünden çok üzüp kırdı. Annesine annen diyemezmişim annem diyecekmişim, bunu da kolumu sıkarak çok sert bir şekilde söylerdi. Annesinin adını ağzıma alırken besmele çekecekmişim vs. gibi saçma sapan şeyler. Bunlar evliliğimizin ilk yılında olmasına rağmen ben bunları unutamıyorum. Şimdi annesini sevmiyorum ve olabildiğince uzak durmak istiyorum.
Bu üç yıl içinde defalarca kopma duruma geldik. Aileler devreye girdi ve bir şekilde devam etme kararı aldık. Bu sene ilk defa evi terk edip babamgile geldim ve 4-5 gündür onlarda kalıyorum. Eşimin annesi geldi 2 gün önce, beni götürmeye gelmiş. Ama yapıcılık namına tek bir kelime etmedi. Oğlunun iyi biri olduğundan, içkisi, kumarı, dayağı olmadığından vs. gibi şeyler söyleyip durdu. Konuşma sonunda onunla gelmeyeceğimi söyledim ve gitmedim.
Eşim esnaf benim ve kış sezonu işleri iyi oluyor yaz ayları ise işleri oldukça düşüyor. Eşim annesinden her ay 600 tl gibi bir maddi destek alıyormuş. Ben bu paranın 600 tl olduğunu yeni öğreniyorum. Sadece annesinin kiradaki evinin 250tl kirasını aldığını biliyordum. Sağolsun eşimde, anneside bunu gözümüzün içine sokmak için ne kadar meraklılarmış. Babamın almanyalı olduğundan dolayı bizden de maddi beklentileri büyük. Bunu her fırsatta dile getirmeye çekinmiyorlar. Benim babam bize para vermek zorunda değil ki? Onun anneside vermesin ben istemiyorum ve alma kendi ayaklarımızın üzerinde duralım diye eşime sürekli söylüyorum. Ama eşim almak zorundayız borcumuz var diyip alıyor. Ne mutlu ki kendim de çalışıyorum, iyi de bir maaş alıyorum ve onlara muhtaç değilim.
Sonuç olarak eşim ile oturup konuştuk. Ne yapmam gerekiyor düzelmesi için, seni çok ihmal ettim biliyorum dedi. (Eşim esnaf olduğundan dolayı sezon zamanları 8 ay eve hep gece 11lerde geliyor). Borçlar bitsin çırak alacağım yanıma, düzelecek her şey diyor ama ben artık borçların bitmesini bekleyemem. 3 sene evlilik hayatımdan hiçbir şey anlamadım artık daha fazla kaybedecek zamanım yok. Çabalayacak gücümde kalmadı. Artık onun bir şeyler yapması lazım. Yoksa bitecek ve ben bu sene babamgille birlikte almanya’ya döneceğim.
Mümkün olduğunca kısa özet anlatmaya çalıştım arkadaşlar. Atladığım bir çok konu oldu eminim. Umarım fikirlerinizi benimle paylaşırsınız, kafam, gönlüm çok karışık