Kızlar üniveriste ögrencisiyim hemde aileme katkı sağlamak ve geçmişte yaptığım bazı hataların (evlilik yolunda eğitimi yarıda bırakmak ailemi maddi manevi yormak) utançlarınımı bastırmak adına, yarı zamanlı,kendi hayatım ve harcamalarım için gayet güzel bir maaşa markette çalışıyorum. Ve açıkcası çokta yoruluyorum.
9da okula gidiyorum, 1de çıkıyorum. 1 saat yol çekiyorum. Alel acele eve uğruyorum kısa ayaküstü birşeyler yiyip hazırlanıp işe gidiyorum. Akşam 10da evde oluyorum. Gün boyu da ayak üstündeyim. Final ve vize zamanında 2 saatlik uykularla oluyorum. Ama inanılmaz mutluyum. Gerçekten mutluyum. Bu yorgunluktan telaştan. Bana yaşadığımı hissettiriyordu. Ta ki bu güne kadar.
Tesadüfen bugün iş yerine eski bir arkadaşım geldi. Biraz rahatsızım ayrıca. Biraz sitem etti burda mı buluşacaktık diye."Esracım kusura bakma. İnan çok yoğun bir hayatım oldu. Okul ve iş inanılmaz yorucu olabiliyor." Der demez sözümü kesti.
"Demek çabucak yaşlanacaksın" dedi.
Bende "Bilmiyorum. Belkide öyle olacak." Dedim.
Ama inanılmaz keyfim kaçtı. Aklıma bazen gelip duruyor. Ben çabucak mı yaşlanırım? Hayatı tüm olumsuzluklarına rağmen seviyorum. Hayatımı daha çok seviyorum. Kendimi seviyorum. İşimi okulumu seviyorum. O kadar pozitif oldum ki bu hayatımda. Aman aman güzel olmasamda güzelliğimin yitip gidecek olması, gözlerimin kırışacak olması herşey o kadar ağır geliyor ki.
Arkadaşım da niye böyle birşey söyledi ona da anlam veremiyorum. Biraz hüzünlendim