- 27 Aralık 2018
- 4
- 4
- 1
- Konu Sahibi kullanilmayanhesap91
-
- #1
8 aylık beraberliğimiz oldu 4 ay önce tamamen kendisi bitirmişti. Tamam dedim güzellikle vedalaştık konu kapandı. Bu şahıs 4 ay sonra farklı hesap açıp bana ulaştı uzunca bir mesaj yazmış barışmak istiyor. 30 yaşında 12 senedir bir markette çalışıyor 6 aydır da aynı markette müdür yardımcısı olarak devam ediyor. Bu yaşına kadar kendini çalışmak dışında hiçbir konuda geliştirmemiş. (İhtiyacı olmasa iş konusunda da kendini geliştirmezdi eminim.) İlgi duyduğu alanlar olsa da başladığı işi hep yarım bırakmış birisi. Ayrılmadan önce ve ayrıldıktan sonra onu fazlasıyla tanıma fırsatım oldu. 8 ay nasıl tahammül ettim bilmiyorum. Gerçekten çok zıt karakterleriz. İlişki bitince daha kolay idrak edebildim. Şöyle ki; konuşma arasında geçen dejavu, ötenazi, bilmukabele ve bunun gibi birçok kelimeyi bilmiyor, o ne diye soruyor. Bilmemek ayıp değil öğrenmemek ayıp, demek ki bu adam öğrenmek istiyor kafasıyla adama izah ediyorum öğrendikten sonra beninle dalga geçiyor. Kardeşimi yazın kapalı havuza götürdük içeri girerken beni durdurup napıyosun lan içeri girip milleti mi seyredecez yasak değil mi diyor. Öyle olmadığını bunun gayet normal olduğunu anlatıp seyretmek için yukarı çıktığımızda pişkin pişkin yine dalga geçer gibi gülüyor. Bir ortamda nasıl davranılması gerektiğini bilmiyor. Hatta bir keresinde ben görgüsüzüm arkadaş yol yordam bilmem ben böyleyim demişti. Hayatında 3 kitap bitirebilmiş bir insan değil. Kitap hediye etmiştim kapağına baktı arkasına baktı içini karıştırmaya tenezzül etmeden sağol canım sen oku benim zamanım yok biliyorsun çalışan bir insanım dedi. Cahil kalmayı tercih ediyor ve cehaleti ile çok mutlu. Kendini geliştirmek, değiştirmek, eksiklerini tamamlamak için çaba sarf etmiyor.. Dediğim gibi tek profesyonel olduğu konu işi.. Mesajını açmadım bu kişiye kesinlikle tekrar şans vermek istemiyorum çok başımı ağrıtır. Tek sorum bazı insanlar neden cahil kalmayı tercih eder? Elinde imkânlar varken neden cehaletiyle mutlu olur?