- 31 Ekim 2017
- 422
- 1.682
- 113
- Konu Sahibi everyonelotion
- #1
Sevgili kadinlar,
Epeydir bu konuyu size acasim var, ama bir yandan da oteliyorum, cunku buradan ne bekledigimi bilmiyorum. Sanirim bu konuda bir tavsiye alip onu uygulayacagima dair umudum bile yok. Oyle bir durumdayim.
Doktoramin besinci yilindayim. Ilk uc yil cok guzeldi. Ders aldim, asistanlik yaptim. Konferanslara gittim. Sanki o dersler hayatima bir sekil veriyordu. Vaktimi neye harcayacagim belliydi. Dersin islerini yapmak yetiyordu. Dersler bitip yeterliligi gecince bir bosluga dustum. Gunlerim dizi izleyip anca asistanlik islerini yaparak gecmeye basladi. Yine yilda 3-4 konferansa gidiyordum, onlarin sunumlarini hazirliyordum. Bir tane de yayin yaptim. Bunlar fena degil, ama tezimi yazmayi asla istemiyorum.
Bu donem artik son dedim. Asistanlik yapmiyorum. Butun enerjimi yazmaya verecegim. Evde yazamiyorum diye ortak calisilan bir yerde epey dise dokunur bi para verip masa tuttuk. Sabah gelip aksam eve gidecektim. 9-5 calisacaktim. Hem doktora gittim, antidepresan kullanmaya basladim, cicek gibi oldum. Kaygi, depresyon falan gayet kontrol altinda. Ve fakat calisamiyorum calisamiyorum calisamiyorum. Geliyorum ofise, aciyorum bilgisayari... kadinlar kulubu, gazete, google haberleri, oradan illa merak edecek bir sey cikiyor, reddit, meddit, email, instagram, tekrar kadinlar kulubu... sirf bugun bile 5 saattir bu dongunun icindeyim. Ogleden sonra basim agrimaya basliyor, kalkip eve gidiyorum.
Bu isin sonu nereye varacak? Bir yandan silkelenip kurtulmak istiyorum, bir yandan asla ugrasamiyorum... Oyle iste. Benzer seyler yasayan, yasamayan, fikri olanlarla konusmak isterim. Fakat otur yaz iste demeyin, o zaman icimden canavar cikiyor
Epeydir bu konuyu size acasim var, ama bir yandan da oteliyorum, cunku buradan ne bekledigimi bilmiyorum. Sanirim bu konuda bir tavsiye alip onu uygulayacagima dair umudum bile yok. Oyle bir durumdayim.
Doktoramin besinci yilindayim. Ilk uc yil cok guzeldi. Ders aldim, asistanlik yaptim. Konferanslara gittim. Sanki o dersler hayatima bir sekil veriyordu. Vaktimi neye harcayacagim belliydi. Dersin islerini yapmak yetiyordu. Dersler bitip yeterliligi gecince bir bosluga dustum. Gunlerim dizi izleyip anca asistanlik islerini yaparak gecmeye basladi. Yine yilda 3-4 konferansa gidiyordum, onlarin sunumlarini hazirliyordum. Bir tane de yayin yaptim. Bunlar fena degil, ama tezimi yazmayi asla istemiyorum.
Bu donem artik son dedim. Asistanlik yapmiyorum. Butun enerjimi yazmaya verecegim. Evde yazamiyorum diye ortak calisilan bir yerde epey dise dokunur bi para verip masa tuttuk. Sabah gelip aksam eve gidecektim. 9-5 calisacaktim. Hem doktora gittim, antidepresan kullanmaya basladim, cicek gibi oldum. Kaygi, depresyon falan gayet kontrol altinda. Ve fakat calisamiyorum calisamiyorum calisamiyorum. Geliyorum ofise, aciyorum bilgisayari... kadinlar kulubu, gazete, google haberleri, oradan illa merak edecek bir sey cikiyor, reddit, meddit, email, instagram, tekrar kadinlar kulubu... sirf bugun bile 5 saattir bu dongunun icindeyim. Ogleden sonra basim agrimaya basliyor, kalkip eve gidiyorum.
Bu isin sonu nereye varacak? Bir yandan silkelenip kurtulmak istiyorum, bir yandan asla ugrasamiyorum... Oyle iste. Benzer seyler yasayan, yasamayan, fikri olanlarla konusmak isterim. Fakat otur yaz iste demeyin, o zaman icimden canavar cikiyor
ama kötü örneğim. Cünkü doktora tezimi yazamadım. 
