• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çalışan anne olmak..

Melek1010

Guru
Kayıtlı Üye
28 Nisan 2015
341
406
303
4.5 aylık bebeğim var. Mühendislik mezunuyum. Evlendikten sonra çalışmamıştım. Şimdi bir arge firmasinda güzel pozisyonda iş görüşmesine gitmiştim kabul edildim. Açıkçası pek olmaz diye öylesine gittigim bir görüşmeydi.
Bebeğimin geleceği için çalışmayi cok istiyorum. Böyle kendimi geliştirebileceğim iş fırsatida her istediğimde bulamam
Ama gelin görün ki etrafımda "bebek çok küçük onu nasıl bırakır gidersin" diyenler oldu.
Bebeğime ananesi ve iki teyzesi çok güzel bakıyor bir yere giderken bırakıyorum. Çok seviyorlar benden daha güzel ilgileniyorlar. İşe başlarsam onlara bırakırım diye düşünüyorum onlarda zaten çok istiyor bakariz diyorlar.
Ama şimdi vicdan yapıyorum gerçekten bebegim kücük acaba onu birakir gidersem anne sevgisinden mahrum mu buyur. Yoklugumu hisseder mi aglarmi. Gunduzleri mama veriyorum sütüm az ama aksam 7den gece boyu emiyor, aksam 7den sonra mama kabul etmiyor hep emerek göğsümde uyuyor. Zaten ben işe başlasam akşam 7de evde olur emziririm diye düşünüyorum. Güzdüz de meme istedigi oluyor ama bi sekilde unutuyor.
İş güzel kendi mesleğim,kendimi geliştirip iyi pozisyonlara gelebilirim. Hafta ici 6.30da bitiyor haftasonu tatili var c.tesi pazar.
Çalışan annenin bebekleri büyüdüklerinde nasıl olur acaba anne yoklugunu hissetmismidir. Aklımla kalbim arasinda cok kaldim su an ve cok duygusallastim sanirim. Empati kursaniz siz yerimde olsaniz ne yapardiniz?
 
4.5 aylık bebeğim var. Mühendislik mezunuyum. Evlendikten sonra çalışmamıştım. Şimdi bir arge firmasinda güzel pozisyonda iş görüşmesine gitmiştim kabul edildim. Açıkçası pek olmaz diye öylesine gittigim bir görüşmeydi.
Bebeğimin geleceği için çalışmayi cok istiyorum. Böyle kendimi geliştirebileceğim iş fırsatida her istediğimde bulamam
Ama gelin görün ki etrafımda "bebek çok küçük onu nasıl bırakır gidersin" diyenler oldu.
Bebeğime ananesi ve iki teyzesi çok güzel bakıyor bir yere giderken bırakıyorum. Çok seviyorlar benden daha güzel ilgileniyorlar. İşe başlarsam onlara bırakırım diye düşünüyorum onlarda zaten çok istiyor bakariz diyorlar.
Ama şimdi vicdan yapıyorum gerçekten bebegim kücük acaba onu birakir gidersem anne sevgisinden mahrum mu buyur. Yoklugumu hisseder mi aglarmi. Gunduzleri mama veriyorum sütüm az ama aksam 7den gece boyu emiyor, aksam 7den sonra mama kabul etmiyor hep emerek göğsümde uyuyor. Zaten ben işe başlasam akşam 7de evde olur emziririm diye düşünüyorum. Güzdüz de meme istedigi oluyor ama bi sekilde unutuyor.
İş güzel kendi mesleğim,kendimi geliştirip iyi pozisyonlara gelebilirim. Hafta ici 6.30da bitiyor haftasonu tatili var c.tesi pazar.
Çalışan annenin bebekleri büyüdüklerinde nasıl olur acaba anne yoklugunu hissetmismidir. Aklımla kalbim arasinda cok kaldim su an ve cok duygusallastim sanirim. Empati kursaniz siz yerimde olsaniz ne yapardiniz?
Çalışın
 
Keşke hepimiz belli bir yaşa kadar çocuklarımıza sadece kendimiz baksak ama hayat şartları buna izin vermiyor. Mutlaka çalışın,bırakın kim ne derse desin. Çocuğunuzun maddi ihtiyaçlarını gelip o konuşanlar karşılamayacak sonuçta.
 
Anladığım kadarı ile karşısına çok güzel bir fırsat geçmiş. Benim bulunduğum ülkede genelde çocuk minimum 2 yaşına girmeden işe başlanılmıyor, çocuk küçük olduğu için. Bu yüzden ben çalışmaktan yana olmazdim. Burada bazı yorumlarda çalışın deniliyor, ülkenin ekonomik durumunu vs siz benden daha iyi yorumlarsiniz. Eşiniz çalışıyor mu mesela? Anneniz ve kızkardeşleriniz peki sabahtan akşama kadar bir bebeğe bakmaya hazır mı? Kendi annemden biliyorum mesela, en baştan bana net konuşmuştu yeni evli iken. Kızım çocuğunuz biraz büyüsun sonra napmak isterseniz yapın bana güvenmeyin, bebeği anneme bırakır akşama kadar çalışırım diye. Şimdi gencim evet ama benimde kendime göre isim gücüm var çocuk senin ama aslında ben bakıyorum, ben bu işten o zaman ne anladım demişti. Tabii istisnai durumlar ayrı. Bir kaç saatliğine bende bırakmak zorunda kaldım ama çok nadirdi.
Eğer aileniz kendi hayatlarını bebeğe uydurabilirlerse, ona bakabilirlerse neden olmasın?
 
4.5 aylık bebeğim var. Mühendislik mezunuyum. Evlendikten sonra çalışmamıştım. Şimdi bir arge firmasinda güzel pozisyonda iş görüşmesine gitmiştim kabul edildim. Açıkçası pek olmaz diye öylesine gittigim bir görüşmeydi.
Bebeğimin geleceği için çalışmayi cok istiyorum. Böyle kendimi geliştirebileceğim iş fırsatida her istediğimde bulamam
Ama gelin görün ki etrafımda "bebek çok küçük onu nasıl bırakır gidersin" diyenler oldu.
Bebeğime ananesi ve iki teyzesi çok güzel bakıyor bir yere giderken bırakıyorum. Çok seviyorlar benden daha güzel ilgileniyorlar. İşe başlarsam onlara bırakırım diye düşünüyorum onlarda zaten çok istiyor bakariz diyorlar.
Ama şimdi vicdan yapıyorum gerçekten bebegim kücük acaba onu birakir gidersem anne sevgisinden mahrum mu buyur. Yoklugumu hisseder mi aglarmi. Gunduzleri mama veriyorum sütüm az ama aksam 7den gece boyu emiyor, aksam 7den sonra mama kabul etmiyor hep emerek göğsümde uyuyor. Zaten ben işe başlasam akşam 7de evde olur emziririm diye düşünüyorum. Güzdüz de meme istedigi oluyor ama bi sekilde unutuyor.
İş güzel kendi mesleğim,kendimi geliştirip iyi pozisyonlara gelebilirim. Hafta ici 6.30da bitiyor haftasonu tatili var c.tesi pazar.
Çalışan annenin bebekleri büyüdüklerinde nasıl olur acaba anne yoklugunu hissetmismidir. Aklımla kalbim arasinda cok kaldim su an ve cok duygusallastim sanirim. Empati kursaniz siz yerimde olsaniz ne yapardiniz?
Tabiki çalışın. Zaman öyle çabuk akıp gidiyor ki anlayamıyorsunuz bile.

2 yaşına gelince de iş bul çalış diyecekler. Yani diyecekler de diyecekler.
 
Anladığım kadarı ile karşısına çok güzel bir fırsat geçmiş. Benim bulunduğum ülkede genelde çocuk minimum 2 yaşına girmeden işe başlanılmıyor, çocuk küçük olduğu için. Bu yüzden ben çalışmaktan yana olmazdim. Burada bazı yorumlarda çalışın deniliyor, ülkenin ekonomik durumunu vs siz benden daha iyi yorumlarsiniz. Eşiniz çalışıyor mu mesela? Anneniz ve kızkardeşleriniz peki sabahtan akşama kadar bir bebeğe bakmaya hazır mı? Kendi annemden biliyorum mesela, en baştan bana net konuşmuştu yeni evli iken. Kızım çocuğunuz biraz büyüsun sonra napmak isterseniz yapın bana güvenmeyin, bebeği anneme bırakır akşama kadar çalışırım diye. Şimdi gencim evet ama benimde kendime göre isim gücüm var çocuk senin ama aslında ben bakıyorum, ben bu işten o zaman ne anladım demişti. Tabii istisnai durumlar ayrı. Bir kaç saatliğine bende bırakmak zorunda kaldım ama çok nadirdi.
Eğer aileniz kendi hayatlarını bebeğe uydurabilirlerse, ona bakabilirlerse neden olmasın?
Evet bakarlar onlar kabul ediyor bende zaten ona guveniyorum. Onlar olmasa dusunmezdim
 
çalışın

iş bulmak zor değil çok zor

bebek 4,5 aylık olmuş zaten yakında başlayacak ek gıdaya

3,5 aylıktı işe döndüğümde

bakıcı baktı günde 11 saat evde yoktum cumartesi de yarım gün

pişman mıyım hayır
Bende gunde nerddeyse 12 saat olmayacagim.
Ama dusununce evde olsam 24 saat basinda beklesem ne faydam olurki ona
Bu sekilde iyi egitim verip daha iyi yetistirebilirim diyede dusunuyorum
 
hali hazirda calisan bayanda olsaniz 1.5 ay once calismaya baslamis olacaktiniz.
bu sekilde bir suru anne var onlarda ayni seyi hissetmislerdir eminim ama calisan bir annenin cocugu olarak hic yokluk hissetmedim cocuguna kendi bakan bir anneyim calismanin onemini en iyi ben biliyorum.
cocuk annesi calisiyor diye sevgisiz sevgiden mahrum buyumuyor ama evde bir maas eksilince maddi olarak bazi seylerden mahrum buyuyebiliyor.
calisin paranizi kazanin cocugunuza elinizden gelen en iyi gelecegi hazirlayin.
 
Back
X