• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çalışan anne olmak..

Eğer bir evladım olursa inşaAllah, bende maalesef ki 4 aylıkken işe dönmek zorunda kalacağım. İnanın şu an evladım olmadığı halde bile bu konu kafam da dönüp duruyor, acaba olursa nasıl bırakır giderim, acaba çalışırsam çocuğum benden daha çok ona bakanları mı sever vs. vs. daha bir ton kafamda deli sorular. O kadar çok isterdim ki çocuğumu kendim büyütebilmeyi ve bunu yapabilenlere hayranlıkla bakıyorum fakat günümüz de tek maaş ile de olmuyor. Bir şey görüp beğendiğimde çocuğuma alamayacak olmak, o büyüdükçe yaşıtlarından geri kalmasın diye güzel yaşatabilmek düşüncesi ağır basıyor ve çalışmak mantıklı geliyor. Buradaki herkesin de dediği gibi; Çok vakit geçirmek değil geçirebildiğiniz vakitlerin verimli olması önemli. Allah yardımcınız olsun .
 
Direkt 6.30 da mı bitecek mesainiz? Süt izni kullanma durumunuz yok mu acaba? İlk günler alışma sürecine iyi gelirdi.
Açıkçası yeni başlayacağım için süt izni konusunu açamadım
Daha başlamadan izin düsünuyormus gibi görünmek istemedim. İş yeri eve yakın 7de evde olurum
Birde haftasonu iki gun tatil.olmasi cazip geldi yeterince ilgilenirim diye
 
Evlendikten sonra çocuk yokken evde oturup, bebeğiniz küçükken çalışmaya niyet etmeniz bana da ilginç geldi.
Çocukla kaliteli vakit geçirmekten bahseden arkadaşlar olmuş.
İlk iki yıl çocuğun öncellkli ihtiyacı kaliteli zaman değil güvenli bağlanma, ebeveynlerinin sevgisine, kucağına, ilgisine doymaktır.
'Anneanne ve teyzeleri bebeğime çok düşkün, benden daha iyi bakarlar' diyorsunuz,
doğrudur ama bebeğinizin annesi sizsiniz ve
ne kadar iyi bakarlarsa baksınlar, sizin yerinizi tutamazlar.

'Ben üç-beş aylıkken bıraktım, çocuğuma hiç bir şey olmadı' şeklindeki yorumları da sağlıklı bulmuyorum.
Benim çocuğuma olumsuz etki etmemiş olması başka bir çocuk için de sürecin aynı şekilde ilerleyeceğini göstermez.

Ayrıca 0-2 yaş yani bebeklik dönemi bireylerin hayatında en kritik dönemdir.
Bu dönemde yaşananların iç dünyadaki yansımalarının ne zaman, ne şekilde olacağını kesin bir şekilde ölçüp, biçmek mümkün değil.
Yansımayı/Etkiyi; zaman, annenin yerine bakım veren kişilerin tarzı-yaklaşımı, bebeğin mizacı ve diğer sosyal-çevresel faktörler belirler.
Çocuklarla çalışan bir uzman olarak ben
0-2 yaş döneminde, çok elzem bir durum yoksa anneyle bebeğin mümkün mertebe birlikte olması gerektiğini düşünüyorum.
 
Tabiki çalışmak... Teselli olur mu bilmem ama küçük bırakılan çocuklar sürece daha kolay adapte oluyorlar. Ama atıyorum 2 yaşına kadar siz bakıp pat diye işe başlasanız daha ciddi sıkıntılar olabiliyor.
Ben iki çocuğumda da 6 aylık olmadan çalışmaya başladım. Ama devlette olduğum için süt izni vs kademeli geçiş oldu. Yani ilk başta yarım gün sonra biraz daha uzun. Bebek 15 aylıkken tam gün çalışmaya başladım ki onda bile saat 5 te evdeydim. Keşke böyle çalışabilse her anne.

Siz yeni başlarsanız da başladığınız kurumun süt izin durumu yok mu? Orda çalışıyorken doğum yapsanız en az 1 seneye kadar süt izni olmalıydı. Belki yine faydalanabilirsiniz.
Konuşmadim acikcasi simdide acıp söylemek ne kadar doğru olur bilemedim. Şimdi söylesem belkide kabul edilmem isi kaybederim.
Sütümu sagip eve birakicam zaten mama yiyor oğlen anne sutu yese aksama ben gelirim anne sutunden de mahrum kalmaz diye dusunuyorum buzluga anne sutu stogu yapiyorum.
Gunduzleri zaten uykusunda acikcasi daha oyun bilmiyor yiyip uyuyor sadece bu acidanda ise gitsem zaten yarim gun uyuyor uyanincada gelmis olurum diye dusundum
 
Eğer bir evladım olursa inşaAllah, bende maalesef ki 4 aylıkken işe dönmek zorunda kalacağım. İnanın şu an evladım olmadığı halde bile bu konu kafam da dönüp duruyor, acaba olursa nasıl bırakır giderim, acaba çalışırsam çocuğum benden daha çok ona bakanları mı sever vs. vs. daha bir ton kafamda deli sorular. O kadar çok isterdim ki çocuğumu kendim büyütebilmeyi ve bunu yapabilenlere hayranlıkla bakıyorum fakat günümüz de tek maaş ile de olmuyor. Bir şey görüp beğendiğimde çocuğuma alamayacak olmak, o büyüdükçe yaşıtlarından geri kalmasın diye güzel yaşatabilmek düşüncesi ağır basıyor ve çalışmak mantıklı geliyor. Buradaki herkesin de dediği gibi; Çok vakit geçirmek değil geçirebildiğiniz vakitlerin verimli olması önemli. Allah yardımcınız olsun .
Şu an bile istedigim seyleri erteleyebiliyorum. Gittikce istekleri ihtiyaclari articak
Acikcasi kendi yasamadiklarimi yasatmak istiyorum. En basiti benim tek odam.olmadi onun olsun istiyorum. Evde dursam bir faydam olmayacak.
 
Evlendikten sonra çocuk yokken evde oturup, bebeğiniz küçükken çalışmaya niyet etmeniz bana da ilginç geldi.
Çocukla kaliteli vakit geçirmekten bahseden arkadaşlar olmuş.
İlk iki yıl çocuğun öncellkli ihtiyacı kaliteli zaman değil güvenli bağlanma, ebeveynlerinin sevgisine, kucağına, ilgisine doymaktır.
'Anneanne ve teyzeleri bebeğime çok düşkün, benden daha iyi bakarlar' diyorsunuz,
doğrudur ama bebeğinizin annesi sizsiniz ve
ne kadar iyi bakarlarsa baksınlar, sizin yerinizi tutamazlar.

'Ben üç-beş aylıkken bıraktım, çocuğuma hiç bir şey olmadı' şeklindeki yorumları da sağlıklı bulmuyorum.
Benim çocuğuma olumsuz etki etmemiş olması başka bir çocuk için de sürecin aynı şekilde ilerleyeceğini göstermez.

Ayrıca 0-2 yaş yani bebeklik dönemi bireylerin hayatında en kritik dönemdir.
Bu dönemde yaşananların iç dünyadaki yansımalarının ne zaman, ne şekilde olacağını kesin bir şekilde ölçüp, biçmek mümkün değil.
Yansımayı/Etkiyi; zaman, annenin yerine bakım veren kişilerin tarzı-yaklaşımı, bebeğin mizacı ve diğer sosyal-çevresel faktörler belirler.
Çocuklarla çalışan bir uzman olarak ben
0-2 yaş döneminde, çok elzem bir durum yoksa anneyle bebeğin mümkün mertebe birlikte olması gerektiğini düşünüyorum.
Ben sıradan bir iş bulmadım
İyi bir maas ve kendi meslegimi yapabilcegim kendimi gelistirebilecegim bir is.
İs bulmak ha deyince olmuyor malesef 4 senelik mezunum markette bile calistim is bulamadigim icin. 2 yasindan sonra ise bulmaya kalksam hem yasim geregi hemde tecrube yok is bulmam cok cok zor olucak. Bir emek verip okudum karsiligini almakta en dogal hakkim. Calismak istedgim icin yargilanmak da istemiyorum acikcasi
İş arayisim hep vardi su an olan bir sey degil.
 
Şöyle bir seyde var eşim gece calisiyor.gunduz evde. Babasiylada vakit gecirecek oda beni rahatlatiyor bir nebze. En azindan babasi yaninda olacak
Dusununce artilari daha cok. İse baslayip oyle karar vericem artik zaman ne gosterirse. Eger kotuye gidis olursa birakirim.
Cocuk gelisimi konusunda bilgim yok ama bu sekilde anane teyze kalabalik buyumesini istiyorum. Biraz buyuynce krese verip yasitlariyla olsun sosyal kendni ifade edebilen bir cocuk olsun istiyorum.
 
Durumu iyi olup deli gibi çalışmak isteyen insanlara şaşıyorum lakin eğer gerekli bir durum varsa ihtiyaç varsa neden çalışılmasın biraz yorucu olur belki ama zamanla ikinizde bu duruma alışırsınız tahminim . Ayrıca ayy bebek çok küçük neden çalışıyorsun diyen insanlar kıskanç insanlar bence ki sizin durumunuzu bilip böyle söylüyorlarsa . Çok iyi niyetlilerse size fikir sunabilirlerdi . Ay yazık ay günah ay acımıyon mu diyene kadar. BEN böyle bir şeyle karşılaşmadım sadece düşününce bunlar geldi aklıma. 😊

durumu iyi olmasına rağmen kadın çalışmalı diye düşünüyorum
eşinin işinin sıkıntıya düşmeyeceği ne malum ? 2 gün sonra ayrılmayacakları ne malum ? eşinin aniden vefat etmeyeceği ne malum ?
dünyanın bin bir türlü hali var, herkes kendine yetebilmeli
 
İşe gidince gözünüz arkada kalmayacaksa çalışın tabiki, bende yeğenime baktım, yeğenim sadece uyurken yalnız kalırdı, her isteği yapılır, her nazı çekilirdi. İki teyze ve anane harika. Teyzeler evleninceye kadar bu imkandan yararlanmanızı öneririm.
 
Siz kendi annenizi bizden iyi biliyorsunuz eger gozunuz arkada kalmadan bakabilecekse çocuğa ki ben bakarim sen calis diyorlar ama is basa düşünce sıkıntı çıkarıyorlar- o zaman ise girin derim ben ama 7de evde olmak aksam zor olacak sizin icin ozel sektorde durum bu yapacak birsey yok. Bebekten bebege degisir etkilenme durumu ama biraz daha buyuyup birakinca daha da cok etkilenme ihtimali var. O sebeple deneyin derim icinize sinen is bulmuşken ama sirf calisacagim diye çocuğu 1- 2 yasinda krese birakmayin derim ben cok kucuk oluyorlar kres icin, anne bakacaksa ve icinize sinecekse sorun yok
 
Bence bu fırsatı mutlaka değerlendirin 2 tür insan var zaten fırsat ayağına gelip değerlendiren birde değerlendirmeyip sonrada pişman olan ,
Bende doğumdan sonra kızım 9 aylıkken anneme bırakıp istanbul için staja gitmişliğim var, epey zorlandım vicdan yaptım
Ama iyiki o fırsatları tepmemişim , ancak kızım ilk okula başlayınca işten çıktım , yoksa okulu dersi, sevdiremezdim gibi sonra onda bir güzel disiplin ve okul başarısı oluştu üni mezunu şu an çalışıyor .
İnsanlar sanıyor ki her daim fırsat ayağına gelir öyle değil işte , geldiği an değerlendireceksin bir de biz kadınların yaş konusu çok sıkıntılı yaşı geçmiş kadını kimse işe almıyor
 
bir muhendisin eger ki kamuda calismiyorsa (ki kamuda bile zor),
2 yil issiz kalmasi kariyerini baltalar,
bunu soylemek lazim.

Ama ben de 4.5 ayi erken buluyorum, 6. aylik olup ek gidaya anne ile baslamasinin onemli oldugunu dusunuyorum.
Ve calisma saatleriniz de uzunmus.

Calismayin demiyorum ama hazirlikli olun,
is yerinizin imkanlarini iyice ogrenin,
esiniz calismiyorsa gun icinde belki oglen cocugu yaniniza getirebilir, emzirirsiniz
sut sagmak sizin durumunuzda gunde en az 2 kez olmali cunku, o da cok ciddi sorun olabiliyor, hem zaman hem de psikolojik acidan.
 
Oğlum 18 aylık hala işe dönmeyi düşünmüyorum, kızımda altı aylıkken işe başlamıştım zihnen çok yıprandım, çalışan anne olmanın verdiği vicdan azabını atamadım. Şimdi olabildiğince evde kalmaya çalışıyorum, bırakıp işe gidebilenlere ,ruhsal olarak bununla başa çıkabilenlere hep çok özendim ama bana göre değil. Size bağlı konusahibi
oglum 23 aylik su an.yakinda ucretsiz iznim biticek ise donucem meslektasiz sizinle.devletteyim.ama ben pisman oldum yani 1 yasindan sonra baslasam bu kadar bunalmazdim diye dusunuyorum.pandemi dolayisiyla eve kapanmak bircok insanla gorusememek de etkiledi tabi.bazen yakinlarimiza birakiyoruz gun boyu o zaman kafam cok rahat ediyo.ise gitmeyi ozledim.
 
4.5 aylık bebeğim var. Mühendislik mezunuyum. Evlendikten sonra çalışmamıştım. Şimdi bir arge firmasinda güzel pozisyonda iş görüşmesine gitmiştim kabul edildim. Açıkçası pek olmaz diye öylesine gittigim bir görüşmeydi.
Bebeğimin geleceği için çalışmayi cok istiyorum. Böyle kendimi geliştirebileceğim iş fırsatida her istediğimde bulamam
Ama gelin görün ki etrafımda "bebek çok küçük onu nasıl bırakır gidersin" diyenler oldu.
Bebeğime ananesi ve iki teyzesi çok güzel bakıyor bir yere giderken bırakıyorum. Çok seviyorlar benden daha güzel ilgileniyorlar. İşe başlarsam onlara bırakırım diye düşünüyorum onlarda zaten çok istiyor bakariz diyorlar.
Ama şimdi vicdan yapıyorum gerçekten bebegim kücük acaba onu birakir gidersem anne sevgisinden mahrum mu buyur. Yoklugumu hisseder mi aglarmi. Gunduzleri mama veriyorum sütüm az ama aksam 7den gece boyu emiyor, aksam 7den sonra mama kabul etmiyor hep emerek göğsümde uyuyor. Zaten ben işe başlasam akşam 7de evde olur emziririm diye düşünüyorum. Güzdüz de meme istedigi oluyor ama bi sekilde unutuyor.
İş güzel kendi mesleğim,kendimi geliştirip iyi pozisyonlara gelebilirim. Hafta ici 6.30da bitiyor haftasonu tatili var c.tesi pazar.
Çalışan annenin bebekleri büyüdüklerinde nasıl olur acaba anne yoklugunu hissetmismidir. Aklımla kalbim arasinda cok kaldim su an ve cok duygusallastim sanirim. Empati kursaniz siz yerimde olsaniz ne yapardiniz?
Çalışan anneyim oğlum 22 aylık 4 aylıktan beri anneannesi bakıyor. İlk 1 hafta zor oluyor bebek için sonra alışıyor, hatta beni görünce heyecanlanıyordu o dönem. Bide ben kamuda 8.30 - 19.00 olarak çalışıyorum hafta sonu tatil. Hafta içi çalışma saati uzun olunca emmeyi bırakır diye kokmuştum ama Eşimle akşam çıkışa gelince anne diye değil meme diye koşuyor😂 bu devirde tek maaş ile geçinmek o kadar zor ki, sen çocuğa gelecek olsun diye çalışıyorsun öyle düşün, vicdan yapma etrafındakiler ne derse desin takma bence
 
Bebeği bırakabileceğiniz güvendiğiniz kişiler varmış ne güzel. Yeğenime de annemler baktı aileden biri iyi oluyor. Hem tecrübeli oluyorlar.
Süt izni kullanama hakkınız olsa daha iyi olurdu hafta ici erken çıkardınız.
Şahsi fikrim bebeklerin 2 yaşına kadar anneleriyle büyümesi gerektiği. Akşam 7de gelseniz bebeğiniz 10da uyusa 3 saat görmüş olacaksınız. Ama deneyebilirsiniz. Baktınız olmadi işten çıkarsınız
 
Son düzenleme:
Şöyle bir seyde var eşim gece calisiyor.gunduz evde. Babasiylada vakit gecirecek oda beni rahatlatiyor bir nebze. En azindan babasi yaninda olacak

bu daha zor bir durum değil mi

eşiniz ve siz nerede ise hiç zaman geçiremeyeceksiniz

kaçta gidiyor bilmiyorum ama hep mi gece çalışıyor

yani o gece siz gündüz yoksunuz

bir de o uyurken bebek ile evde anneanne teyzeler vs nasıl bir yaşam gözünüzde canlandı

eşim bir dönem bebek küçük diye home ofis çalıştı vs bakıcı da vardı

eşiniz de bebek bakımını öğrensin arada anneniz de dinlenir böylelikle bıkkınlık da oluşmaz
 
Çalışan anne çocuğuyum. Ne kendimde eksiklik hissettim, ne de annemle aramdaki bağda kopukluk oldu. Babannem büyüttü kardeşimi ve beni.
Çalışan anneyim. 3,5 yaş ve 10 aylık iki kızım var. Babanne ve ananeleri dönüşümlü bakıyor. Çalıştığım zaman kendime farklı bir vakit ayırabildiğim için daha mutlu oluyorum. Bu da onlara mutluluk olarak yansıyor.
Bakıcı değilmiş, ananeye bırakacaksınız. Hiç düşünmeyin. Hem maddi hem manevi artıları cok olacaktır size.
 
4.5 aylık bebeğim var. Mühendislik mezunuyum. Evlendikten sonra çalışmamıştım. Şimdi bir arge firmasinda güzel pozisyonda iş görüşmesine gitmiştim kabul edildim. Açıkçası pek olmaz diye öylesine gittigim bir görüşmeydi.
Bebeğimin geleceği için çalışmayi cok istiyorum. Böyle kendimi geliştirebileceğim iş fırsatida her istediğimde bulamam
Ama gelin görün ki etrafımda "bebek çok küçük onu nasıl bırakır gidersin" diyenler oldu.
Bebeğime ananesi ve iki teyzesi çok güzel bakıyor bir yere giderken bırakıyorum. Çok seviyorlar benden daha güzel ilgileniyorlar. İşe başlarsam onlara bırakırım diye düşünüyorum onlarda zaten çok istiyor bakariz diyorlar.
Ama şimdi vicdan yapıyorum gerçekten bebegim kücük acaba onu birakir gidersem anne sevgisinden mahrum mu buyur. Yoklugumu hisseder mi aglarmi. Gunduzleri mama veriyorum sütüm az ama aksam 7den gece boyu emiyor, aksam 7den sonra mama kabul etmiyor hep emerek göğsümde uyuyor. Zaten ben işe başlasam akşam 7de evde olur emziririm diye düşünüyorum. Güzdüz de meme istedigi oluyor ama bi sekilde unutuyor.
İş güzel kendi mesleğim,kendimi geliştirip iyi pozisyonlara gelebilirim. Hafta ici 6.30da bitiyor haftasonu tatili var c.tesi pazar.
Çalışan annenin bebekleri büyüdüklerinde nasıl olur acaba anne yoklugunu hissetmismidir. Aklımla kalbim arasinda cok kaldim su an ve cok duygusallastim sanirim. Empati kursaniz siz yerimde olsaniz ne yapardiniz?
bende çalışıyorum. başta zor oldu ama iyi ki çalışmışım diyorum. çocuğunuzun geleceği için bırakıyorsunuz. çocuğu bırakıp partiye tatile gitmiyorsunuz sonuçta. kaldı ki anneanne bakıyormuş zaten. anneniz tamam diyorsa ne düşünüyorsunuz ki daha fazla. dadı derdiniz, güvenme sorunununz da yok. çalışmazsanız pişman olursunuz sonra. duygusallığın hiçbir anlamı yok emin olun.
 
oglum 23 aylik su an.yakinda ucretsiz iznim biticek ise donucem meslektasiz sizinle.devletteyim.ama ben pisman oldum yani 1 yasindan sonra baslasam bu kadar bunalmazdim diye dusunuyorum.pandemi dolayisiyla eve kapanmak bircok insanla gorusememek de etkiledi tabi.bazen yakinlarimiza birakiyoruz gun boyu o zaman kafam cok rahat ediyo.ise gitmeyi ozledim.

Eşim de pandemiden dolayı evde onunla beraber baktığımız için biraz bunaltım geçti yoksa ben de sizin gibiydim çok sıkılmıştım fakat yine de çalışmanın vermiş olduğu stresi düşününce evde bunalmayı yeğliyorum. Ben de işte çok çok daha rahatım evde olmak çok daha zor. Ordaki arkadaşlarımı, kahve sohbetlerimizi hayata karışmayı hepsini çok özledim, siz de kendinizi ferahlatın en azından yakın zamanda dönebileceğimiz sevdiğimiz işlerimiz var 🥰
 
Back
X