çalışan anneler acil

öncelikle hepinize merhaba demek istiyorum 6.5 aylık bir kızım var kaydirigubbakcemile5 bana çok düşkün yani tüm bebekler gibi iyi bir bankada çalışıyorum kariyer önüm çok açık ve yaklaşık 1 ay sonra çalışmaya başlamam lazım :1no2: ve ben ne yapacağımı bilmiyorum ilk önce yani hamileyken hiç aklıma gelmemişti şimdi nasıl bırakıcam bilmiyorum bu arada kendi evimizden taşındık 2 ay oldu bebişime babaannesi bakacak kızlar nolur yardım edin içim çok huzursuz ara mı versem yoksa çıksam mı yada ara verirsem geri dönmem zor mu olur ...kafam çok karışık çalışan anneler yada çalışıp ayrılan anneler ne düşünüyorsunuz bana yardımcı olun lütfen:ecrin_bebek:

sedaesila .!.:

öncelikle hepinize merhaba demek istiyorum 6.5 aylık bir kızım var kaydirigubbakcemile5 bana çok düşkün yani tüm bebekler gibi iyi bir bankada çalışıyorum kariyer önüm çok açık ve yaklaşık 1 ay sonra çalışmaya başlamam lazım :1no2: ve ben ne yapacağımı bilmiyorum ilk önce yani hamileyken hiç aklıma gelmemişti şimdi nasıl bırakıcam bilmiyorum bu arada kendi evimizden taşındık 2 ay oldu bebişime babaannesi bakacak kızlar nolur yardım edin içim çok huzursuz ara mı versem yoksa çıksam mı yada ara verirsem geri dönmem zor mu olur ...kafam çok karışık çalışan anneler yada çalışıp ayrılan anneler ne düşünüyorsunuz bana yardımcı olun lütfen:ecrin_bebek:

Genişletmek için tıkla...

Canım merhaba! aynı dert bende de vardı kızım bana ben kızıma acayip bağlıyız. Bağlıyız diyorum ama ben 6 aylıkken git-gellerle işime geri döndüm "denerim olursa olur olmazsa çokta umrumda" dedim.
Aynen senin gibi evimi taşıdım; şuan annem bakıyor ilk 1 haftayı ikimizde çok zor geçirdik.
Çok zor dediğim sürekli aradım kızımda azcık uykusuzluk çekti huzursuzlandı zorlandı ama şuan ikimizde çok alıştık balım.
Şuan kızım 8 aylık artık onu sabah bırakıp akşam aldığımı biliyor ve hiç huysuzluk yapmıyor alıştı meleğim.
Seni çok çok iyi anlıyorum işinle kızın arasında kaldın ama denemeden hiçbirşey bilemezsin kendini yersin sadece.
Ayrıca çalışsanda onun için değil mi?? Evet zor bir karar ama hazır işin varken sonradan pişman olacağın kararlar verme.
Umarım herşey istediğin gibi olur.a.s.

bende bu düşünceler daha hamileyken başlamışdı 10 senedir aynı yerde çalışıyodum tazminatım baya yüklü bi miktar oldugu için yazık olucak diye çıkmak istemiyodum.ama başkalarının çok üzüldüğü olay olan işden çıkarılmayı kahkahalarla karşıladım hayatımın en mutlu 3. anıydı (evlendiğim gün, kızımın doğdugu gün, işden kovuldugum gün) şuan kızım 2 aylık önümüzdeki zamanlarde ne olucak neler düşünücem bilmiyorum umarım pişman olmam

kızlar öncelikle cevap yazdığınız için çok teşekkür ederim. sevgili yasemin içim içimi yiyor dediğin gibi dün arkadaşımla konuştum iş yerinden psiloloğa mı gideyim diye :) onla da gece aynı şeyleri konuştuk başla dedi baktın olmuyor bırakırsın ne zormuş ya kadın olmak ne zormuş her zaman böyle hayat hep seçim yapmak zorunda kalıyorsun seni de bebişini de öpüyorum...bakalım ne yapacağım haber veririm artık
sehercim hakkında hayırlısı olur insallah bakalım sen ne yapacaksın cidden hayat çok karmaşık önemli olan güzel anlar huzurlu zamanlar geçirebilmek..

sevgilerimle opuyorumnanaktan

Aynı sıkıntılar bende de var. Ayın 4'ünde işe başlıyorum kısmetse. Ne kadar zormuş.
Oysa ki bu kararı tamamen kendi istediğimle verdim. Önceleri ilk 1 sene hatta hep kendim bakıcam kızıma diyorum. Hatta geçen sene Mart'ta ayrıldım büromdan ve tüm eşyalarımı topladım, cüppemi hatta diplomamı bile depoya indirdim.
Ama sonra onca emeği onca yılı düşündüm... Annemle babamın beni okutmak için harcadıkları çabayı hatırladım.
şimdilerde bi bunları düşünüyorum bir de meleğimin gülen gözlerini. tam 12 saat bensiz kalıcak bebişim. C.tesileri de çalışıyorum. Ananesi balıcak kızıma.
ılk adımını,ilk dişlerini, ilk kez baba demesini hep başkalarından dinleyeceğim. Sadece emerek uyuyor bu aralar. Ben olmadan nasıl uyuyacak diye düşünüyorum. Uyanınca kocaman gülümsemesini göremeyeceğim tüm gün boyunca.
Durup durup ağlıyorum, bebeğimin gözlerine bakamıyorum. Çok mu bencilce davrandım bilmiyorum.
Çalışmasam da maddi olarak zorlanmayacağız çünkü. Yani benimki tamamen kişisel bi karar, hiç bir zorunluluk yok. Tabiki iki elin sesi var. Daha iyi bir geleceğide düşünüyor insan.
Çok büyük bir çıkmazdayım. Bende profosyonel yardım almayı düşünüyorum.
Geçen akşam eşime döktüm ağlayarak içimi. Bu güne kadar hep evde kal diye tutturan adam bile ne kadar zo r bi kararmış, neler yaşamış neler düşünmüşsün dedi. Artık söyleyecek tek bir kelimem bile yok, tamamen senin kararın olmalı dedi.
Ne yapacağımı bende bilmiyorum. Yavrumu bırakmak istemiyorum. Ama onca emek onca yıl... Tırnaklarımla kazıyarak geldim bu günlere. Bır anda silmek kolay değil ki...

Özgecım Şu an aĞlıyorum nasıl zor bır ŞeymıŞ kadın olmak senı nasıl ıyı anlıyorum anlatamam benım meleĞımde emerek uyuyor memeden Çekınce ÇıĞlık kıyamet ayrılamıyor gece gÜndÜz bÖyleyız sankı ıhanet edecekmıŞım gıbı gelıyor kızıma..sankı bırakıp gıdınce bana kÜsecekmıŞ gıbı gelıyor.aĞzının kokusunu bıle doya doya koklayamayacaĞım belkı ne yapacaĞımı hala bılmıyorum aynı Şeylerı yaŞıyoruz aslında farklı mekanlarda aynı duyguları paylaŞıyoruz anne yÜreklerımızde..senınde dedıĞın gıbı onların geleceĞı Çok Önemlı ama bazen kendıme de sormuyor deĞılım bır anne hazırlamz mı zaten yavrusunun geleceĞını her zaman yanında olarak..ya ben yanında olabılecekmıyım meleĞımın..aĞlıcak belkı kuzum anne dıye bense saÇma sapan ınsanlarla uĞraŞıyor olacaĞım kıymet bılmeyen onca ınsanla ne ıÇın kızımın geleceĞı nasıl bır muammadır bılmıyorum..
Evet ŞanŞlıyım yada Şanlıyız belkı anneanne / babaanne bakacak meleklerımıze pekı kım anne gıbı bakabılır kı anne sevgısını verebılır kı hangı kıŞı evladıma benım gıbı sarılabılır , Öpebılır sevgıyle kucaklayabılır kı..ınsan bır seÇım yapacak olsa evladı gelır ılk baŞta baŞka kıme deĞıl...

bence bebeğin için kesinlikle çalışmalısın.benim içinde inanılmaz zor oldu ilk günler.ama sonra alışıyor insan.her özlediğimde onu geleceği için çalıştığım aklıma geliyor.daha da hevesle çalışıyorum.hayat şartları zor.onlara daha iyi bir gelecek verebilmek için kendimizden fedakarlık etmek zorundayız.

taha0203 .!.:

bence bebeğin için kesinlikle çalışmalısın.benim içinde inanılmaz zor oldu ilk günler.ama sonra alışıyor insan.her özlediğimde onu geleceği için çalıştığım aklıma geliyor.daha da hevesle çalışıyorum.hayat şartları zor.onlara daha iyi bir gelecek verebilmek için kendimizden fedakarlık etmek zorundayız.

Genişletmek için tıkla...

:CüvCüv:galiba şu andan itibaren en azında deneceğimi sanıyorum 25 aralıkta bir gün çalışıp yıllık iznimi alacağım 15 gün sonra tekrar başlayacağım.yani şimdilik düşüncem bu mantıklı düşünemiyorum bu aralar inşallah iyi olur :ecrin_bebek:

sedaesila .!.:

öncelikle hepinize merhaba demek istiyorum 6.5 aylık bir kızım var kaydirigubbakcemile5 bana çok düşkün yani tüm bebekler gibi iyi bir bankada çalışıyorum kariyer önüm çok açık ve yaklaşık 1 ay sonra çalışmaya başlamam lazım :1no2: ve ben ne yapacağımı bilmiyorum ilk önce yani hamileyken hiç aklıma gelmemişti şimdi nasıl bırakıcam bilmiyorum bu arada kendi evimizden taşındık 2 ay oldu bebişime babaannesi bakacak kızlar nolur yardım edin içim çok huzursuz ara mı versem yoksa çıksam mı yada ara verirsem geri dönmem zor mu olur ...kafam çok karışık çalışan anneler yada çalışıp ayrılan anneler ne düşünüyorsunuz bana yardımcı olun lütfen:ecrin_bebek:

Genişletmek için tıkla...

evet kızlar yazımın üstünden epey bir zaman geçti az ağlamadım bu süreçte :gitme:
25 aralık cuma günü bir gün çalıştım ardında 2 hafta iznimi girdim geri dönüş 12 ocak umarım kararım doğrudur

slm öncelikle, bende çalışan anneyim üstelik yeni anneyim bebeğim 1 aylık daha ve şubatta işe başlıyacam çok küçük bebeğim.Bana en ihtiyacı olduğu zaman yanında olamıyacam.İşimide çok seviyorum bırakırsam çok mutsuz olurum biliyorumsenağlama.Yazıları okurken bende çok duygulandım sadece sizi anlıyorum.Bebeğimin geleceği için çalışmam lazım diye düşünüp rahatlıyorum ama çok zor olcak onun için acıkacak ağlıyacak offfffffffffffffffffffffffff senağlama

aycacan .!.:

slm öncelikle, bende çalışan anneyim üstelik yeni anneyim bebeğim 1 aylık daha ve şubatta işe başlıyacam çok küçük bebeğim.Bana en ihtiyacı olduğu zaman yanında olamıyacam.İşimide çok seviyorum bırakırsam çok mutsuz olurum biliyorumsenağlama.Yazıları okurken bende çok duygulandım sadece sizi anlıyorum.Bebeğimin geleceği için çalışmam lazım diye düşünüp rahatlıyorum ama çok zor olcak onun için acıkacak ağlıyacak offfffffffffffffffffffffffff senağlama

Genişletmek için tıkla...

allah kolaylık versin canım çok zor bir karar sanırım sen öğretmensin ücretsiz izne çıkamıyor musun 1 kaç ay daha ben ücretsiz iznimi aldım mecburen kesmek zorunda kaldım 15 iznimi de kullanıyorum şu an yani meleğim 8 aylık olana dek yanındayım bir şekilde

merhabalar benimde iki kızım var ve çalışan bir anneyim
ilk kızımda bir yıl evdeydim
ikinci kızımdada sadece üç ay çok zor oluyor işe başlayınca çok üzülmüştüm ama mecburen bebişlerimiz için çalışıyoruz onlara daha iyi bir gelecek için annemin bakmasıda ayrı bir avantaj gözüm arkada kalmıyor ama akşama kadar kızlarımı çok özlüyorum
Allah çalışan annelerin ve bebeklerinin yardımcısı olsun

ben bebeğim için 17 ay ara verdim 17 aylıktı çok iyi bir kreşe başladı
yemek yemezdi kilo aldı
rahat ettim ama bazen nasıl ermişim diye pişman oluyorum kreşe verdiğim günler akşam sabah nasıl gideceğim diye üzülüyordum bence ara verin ilerde keşke dememek için benden tavsiye...

benim kızım da 17günlük oldu, anne olmak inanılmaz bir duygu. ben de en az 1yıl ara verdim, 2.yıl da nasipse yarım gün çalışacağım. bebeğin zeka gelişimi ve karakter olusumunda ilk 2yılın önemi hakkında o kadar çok şey okuduk ki bir de üstüne eşimin de benim de annelerimiz çalışmış ve annane babanede bakılmış çocuklar olduğumuzun da etkisi üzere çalışmaya ara verdim.

ama annesi çalışan bir çocuk olarak şunu da söylemem lazım annem onu ne kadar özlesem de işten geldiği zaman ve haftasonları birlikte geçirdiğimiz verimli ve sevgiye doyumlu vakitler sayesinde bütün gün evde olup ev işlerine komşu ve televizyona dalan bazı evhanımlarından daha çok 'anne'lik yapmıştır. elinden geldiğince bu eksiği kapatmıştır. yani yine zorluğu yaşayan babadan annane babane vs den çok biz anneler oluyoruz. hepimizin çocuklarının sağlıkla sevgiyle büyümesi duasıyla..

Ben ara veremiyorum doğum iznim bitince gitmek zorundayım.Sözleşmeli öğretmenim ücretsiz izin yok olsaaaaa ah hemen ayrılıp gidecem memlekete rahat rahat bakacam bebeğime annemin yanında.Şuan kayıvalidem yanımda ama o da martta gidecem diyo başka bi şey demiyo.Doğumuma annem geldi babamla dayanamadılar hakkariye.Marttan sonra ne olcak bilmiyorum çok küçük olmasa belkı daha rahat ayrılacam.Karşı komşum çok iyi bakar da oğluma ama kızı 3 yaşında güvenemiyorum.Ne zaman gelse bize bebeğe zarar vermeye çalışıyo.:çok üzgünüm:Çok dardayım hiç bu kadar bunalmamışdım:çok üzgünüm: