• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

çalışan annenin vicdan azabı. .

senin çocuğunla ayni yaşıt bir kızım var
11 aylıkken biraktim. kaynanam görümcem bakiyor. arada annem...
maşşallah çok özgüvenli çocuk.
bende ilk başlarda vicdan azabi çeksem de alıştım.. ;
sen anne sevgisi yaşamadığı için oğluna çok üzerine düşüyorsun.
böle yaparsaniz çocuk herşeyden korka korka büyür..
 
Bebeğim doğduktan sonra bi süre çalışmayı denedim yapamadım ve ücretsiz izne ayrıldım. 17 aya kadar yanında idim..
Son 2 aydır falan calışıyorum . Bebeğim için eve gelen bir ablası var o bakıyor. Genel olarak memnunum. Sevdiğine inanıyorum. Bebeğim onu çok seviyor. Kamera da mevcut evde izliyorum. Ama bakan kisi bugün kendi ağzıyla bana bişey söyledi ve neden bilmem çok Üzüldüm. .
Parkta yaşça 5 6 olan bir çocuk Salıncağı bebeğime doğru itmis. Ve çarpmak üzere iken son anda bakıcı ablası tutmuş. Bebeğim de Salıncağa doğru gidiyormuş. Ama tutarken de " yavaş " diye ona bağırmis . Söylediğine göre panik olup bagirmis çarpacak diye korkmus. Ama bebeğim daha çok korkMuş ve Ağlamış..
Bana bunu bakıcı söyledi.
Neden yanında değildim. Neden ağladığında annesine sarilamadi. .
Vicdan azabı çekiyorum.
Kıza da kızıyorum istemsiz. Bagirmasa olmaz mıydı yani.
Bi yandan onun için geleceği için çalışmak istiyorum. Bi yandan da çok üzülüyorum.
Onun için en iyi imkanları sağlamaya çalıştım hep inanin.
Eve gelen iyi biri için aylarca aradım. Çocuk Gelişimi mezunu olsun vs şu bu . Referanslari iyi olsun. İnanın onun için yapmayacağım sey yok şu hayatta.
Ama vicdan azabı çekiyorum. .
fazla duygusal ve bağımlısınız oğlunuza
hep diyorlar bağlı olun bağımlı değil
bende çalışıyorum oplum 7 aylıkken işe başladım
bakıcımız vardı
başlarda oluyor insanda endişe
yetememe duygusu falan
bunu içinizde büyütürseniz bebeğinize ve size zararı olur
bakıcımız hastalanınca 2 yaşında kreşe verdim oğlumu
şimdi 4 yaşına girecek ve kreşte çok mutlu
sosyalleşti özgüveni yüksek
üzülüyorum kimi zaman ama onun geleceği için çalışıyorum
hergün rutinimiz var bizim akşamları oyun saati etkinlik saati
en az 1 saat sadece oğlumla geçiriyorum
zaten uzmanlar hep diyorki uzun değil kaliteli zaman geçirin
bence sizde bir süre sonra yarım günde olsa kreşe verin
o da sizde biraz daha rahatlarsınız
 
Keşke oğluma bakacak biri olsa da bende çalışsam.tabi bulunduğum yerde her ne kadar iş imkanı olmasa da çok isterdim şu an çalışıyor olmayı.iki yıl sonra oğlum ana okuluna başlayacak ve ben o günü iple çekiyorum.çalışmıyor olsam bile halk eğitim kurslarına (dikiş nakış gibi) gitme imkanım olacak.evlendiğimden beri bilfiil çocuk bakan biri olarak şanslısınız kıymetini bilin:)
 
Krese gitmeyecek. .
Gerekirse ben işimi degistirecegim
Ben bi okuldan teklif aldim bi iki yil daha bekliyorum kurum değiştirip hep yanında olacağım. Öyle bahsettiginiz zorbaligi filan yasatamayacak kimse ona.
Hep yanında olacağım.
Beni elesrirmeseniz keşke biraz anlasaniz.
Ben anne ihmali nedeniyle istismara dahi uğradım. Anlatabiliyormuyum.
Bu kadar canım yanmışken benim bildiğim bana kolay hayat yok
Bu yorumunuzdan sonra gerçekten tedaviye ihtiyacınız olduğunu düşündüm.
 
10 ay kadar bi cocuk bakma deneyimim olmuştu 2 yaşındaydı çocuk birgün boya yaparken kalemi resmen gözümün üstüne çaktı .bende bagirdim.yapmaması için bayana anlattım geldiğinde oda : güzel güzel anlatsaydin demişti.birkaç gün sonra çocuk mama sandalyesinde kaşığı halıya düşürdü.bu bağırdı çocuğa :)bende güzel güzel anlatılmalı dedim kadın çok bozulmuştu.:)))sizin konunuzda aklıma geldi anılarım
 
Yaşadıklarınıza bir anne ve eğitimci olarak inanılmaz üzüldüm. İçimde bir yer 'cız' etti.
Çok travmatik bir çocukluk ve ergenlik geçirmişsiniz.Hiç bir çocuk bunu haketmiyor.

Bununla birlikte konu sahibi gibi siz de bu travmaların etkisiyle 'annelik' kavramını ne yazık ki sağlıklı değerlendiremiyorsunuz.
Sizin annenizden gördüğünüz muamele 'ifratken' konu sahibinin adeta çocuğunu pamuklara sarıp,aşırı koruyup kollamak istemesi de 'tefrit' .
Yani bu iki tutum da aşırı uç ve her şeyin aşırısı zararlı.

Anneniz tarafından sevilmek,korunup kollanmak ve ilgi görmek istemenizi anlıyorum çünkü bu çocuk için temel bir ihtiyaç ve ne yazık ki sizin
bu ihtiyacınız karşılanmamış.Bu o kadar acı ki...
Sadece karşılanmamakla kalsaydı daha az zarar görürdünüz bir de üzerine fiziksel ve psikolojik şiddet görmüşsünüz.
Yaranız çok derinde,sarmak ve bir nebze iyileştirmek için epey uğraşmak gerekir ve tek başınıza altından kalkmanız zor.

Travmatik geçmişi olan çok çocuk ve ergen gördüm,bu konularda epey kitap ve makale okudum,bazı vakalarla birebir çalıştım.
Ben ilgisizlik kadar aşırı ilginin yani 'helikopter anne anlayışının', her an her durumda çocuğunun yanında olma isteğinin çocuk için zararlı olduğunu savunuyorum.
Aldığım okul öncesi lisans,PDR yüksek lisans eğitimim ve mesleki tecrübem bana bunu söylüyor.

Sanırım genç bir arkadaşımızsınız.
Lütfen önce profesyonel yardım alıp yaralarınızı sarmaya çalışın.
Sonra da evlilik,eş ve anne yani aile olmak üzerinde biraz akademik araştırma yapın.
Doğan Cüceloğlu ve Üstün Dökmen Hocalarımızın bu konularda herkesin anlayabileceği dilde yazılmış çok güzel kitapları ve dijital yazıları var.
İsterseniz size konuyla ilgili farklı kitapların listesini de gönderebilirim.
Anne olmak nedir? Sağlıklı bir anne nasıl olur? Üzerinde düşünmenizi rica ediyorum.

Size ne? Niye bu kadar destan yazdınız? Diye soracak olursanız darılıp gücenmem ama şunu açıklamak isterim; hangi platformda olursa olsun bildiklerimi aktararak bir kadını dahi olsa çocuk eğitimi üzerinde düşünmeye,araştırmaya sevk etmek istiyorum.Bunu mesleki bir sorumluluk olarak kabul ediyorum.Bunlar genel sebeplerim.

Özel sebep olarak şunu söyleyebilirim:
Konu sahibinin anneliğine özenmeniz ve örnek almanız bana bunları yazdırdı.
Bununla birlikte yazdıklarımı dikkate alıp almamak elbette sizin bileceğiniz iş.
Sevgiyle kalın.Hep sizi seven insanlarla birlikte mutlu olun.
Kayitsiz kalamayarak bana yardimci olmak istediniz guzel kalbiniz ve dilekleriniz icin tesekkur ederim.Biraz duygusallastigim icin oyle yazmistim once ,ama sizin yazinizi okuduktan sonra size hak verdim.Kendimi gelistirmem lazim kisisel gelisim konusunda Annem artik bana karsi daha iyi,bazi konularda gercekten bir cok sey degisti.Ama tabi unutamiyorum..aklima geliyor uzuluyorum.Kendimi gelistirmeden ve yaralarimi sarmadan anne olmaya korkuyorum.Mudahaleci ve baskin bir anne olmak istemiyorum. Daha mutlu bir birey olarak ins kendimi tedavi edebilirim.
 
Krese gitmeyecek. .
Gerekirse ben işimi degistirecegim
Ben bi okuldan teklif aldim bi iki yil daha bekliyorum kurum değiştirip hep yanında olacağım. Öyle bahsettiginiz zorbaligi filan yasatamayacak kimse ona.
Hep yanında olacağım.
Beni elesrirmeseniz keşke biraz anlasaniz.
Ben anne ihmali nedeniyle istismara dahi uğradım. Anlatabiliyormuyum.
Bu kadar canım yanmışken benim bildiğim bana kolay hayat yok
iyi de canım burda birçoğumuz anneyiz ve sendeki çok çok abartı malesef ki
ondan sana burda deniliyor yardım al diye
bak şimdiden takıntı yapmışsın hep yanında olacağım arkadaşlarına bile hep müdahale edeceğim gibi konuşuyorsun
ne yapacaksın çocuklara? çocuğuna zulmetmesinler diye müdahale mi edeceksin?
kendine gel lütfen!!!
 
Son düzenleme:
Bebeğim doğduktan sonra bi süre çalışmayı denedim yapamadım ve ücretsiz izne ayrıldım. 17 aya kadar yanında idim..
Son 2 aydır falan calışıyorum . Bebeğim için eve gelen bir ablası var o bakıyor. Genel olarak memnunum. Sevdiğine inanıyorum. Bebeğim onu çok seviyor. Kamera da mevcut evde izliyorum. Ama bakan kisi bugün kendi ağzıyla bana bişey söyledi ve neden bilmem çok Üzüldüm. .
Parkta yaşça 5 6 olan bir çocuk Salıncağı bebeğime doğru itmis. Ve çarpmak üzere iken son anda bakıcı ablası tutmuş. Bebeğim de Salıncağa doğru gidiyormuş. Ama tutarken de " yavaş " diye ona bağırmis . Söylediğine göre panik olup bagirmis çarpacak diye korkmus. Ama bebeğim daha çok korkMuş ve Ağlamış..
Bana bunu bakıcı söyledi.
Neden yanında değildim. Neden ağladığında annesine sarilamadi. .
Vicdan azabı çekiyorum.
Kıza da kızıyorum istemsiz. Bagirmasa olmaz mıydı yani.
Bi yandan onun için geleceği için çalışmak istiyorum. Bi yandan da çok üzülüyorum.
Onun için en iyi imkanları sağlamaya çalıştım hep inanin.
Eve gelen iyi biri için aylarca aradım. Çocuk Gelişimi mezunu olsun vs şu bu . Referanslari iyi olsun. İnanın onun için yapmayacağım sey yok şu hayatta.
Ama vicdan azabı çekiyorum. .
Biraz abartılı geldi bana duygular tepkiler
 
Bebeğim doğduktan sonra bi süre çalışmayı denedim yapamadım ve ücretsiz izne ayrıldım. 17 aya kadar yanında idim..
Son 2 aydır falan calışıyorum . Bebeğim için eve gelen bir ablası var o bakıyor. Genel olarak memnunum. Sevdiğine inanıyorum. Bebeğim onu çok seviyor. Kamera da mevcut evde izliyorum. Ama bakan kisi bugün kendi ağzıyla bana bişey söyledi ve neden bilmem çok Üzüldüm. .
Parkta yaşça 5 6 olan bir çocuk Salıncağı bebeğime doğru itmis. Ve çarpmak üzere iken son anda bakıcı ablası tutmuş. Bebeğim de Salıncağa doğru gidiyormuş. Ama tutarken de " yavaş " diye ona bağırmis . Söylediğine göre panik olup bagirmis çarpacak diye korkmus. Ama bebeğim daha çok korkMuş ve Ağlamış..
Bana bunu bakıcı söyledi.
Neden yanında değildim. Neden ağladığında annesine sarilamadi. .
Vicdan azabı çekiyorum.
Kıza da kızıyorum istemsiz. Bagirmasa olmaz mıydı yani.
Bi yandan onun için geleceği için çalışmak istiyorum. Bi yandan da çok üzülüyorum.
Onun için en iyi imkanları sağlamaya çalıştım hep inanin.
Eve gelen iyi biri için aylarca aradım. Çocuk Gelişimi mezunu olsun vs şu bu . Referanslari iyi olsun. İnanın onun için yapmayacağım sey yok şu hayatta.
Ama vicdan azabı çekiyorum. .
Daha dogum yapmadan sizi anlayabiliyorum böyle hissetmeniz gayet dogal , biz de bebek dogmadan anaokul aramaya basladik annelik iznim 12 ay sonra calismam lazim ... 10 aylikken yuvaya vermeyi denicem nasil olucak bilmiyorum ama sosyallesmesi arkadaslar edinmesi beni mutlu edicek diye umuyorum
Siz onun gelecegi icin calisiyorsunuz kendinizi bukadar suclamayin .
Belki duygusal bir dönemdesiniz öyle dusunun cocuklari pamuga sarip kendimizde tutamayiz birakin biraz kendi haline
 
birumutturyasamak birumutturyasamak arkadaşımıza bu kadar bu kadar yazıyoruz gerçi ne kadar önemser bilinmez
zira diğer konudaki yorumları hep yarım

bir ara eşinle de sorunluydun sanırım uzakta diyorsun eşin
ayrılmadınız inşallah

Tabii ki önemsemeyecek.

Aynı içerikte başka konular açacak, o yorumları da önemsemeyecek sonra.
 
Tabii ki önemsemeyecek.

Aynı içerikte başka konular açacak, o yorumları da önemsemeyecek sonra.
bende hiç dayanamıyorum böyle insanlara
konuşacağını konuş kaç.. yorum bile beğenmiyor
çok takmamak lazım ama emek sarfediyorsun dimi iyi kötü

neyse...
 
Yok .
Ben anne sevgisi pek yaşamamis biriyim.
Annesi tarafından reddedilmiş biriyim.
O yüzden çok ama cok hassasim.
Elimden geldikçe iyi bir anne olmaya çalışıyorum sadece.
Yani sıkıntı bende. Sizde değil.
Aynı reddedilmeyi hem annemden hemde babamdan bende yaşadım.Hiç kötü hissetme.Çok sağlıklı bireyler olacak.Bakıcı kıza da kızma.Allah hep iyilerle karşılaştırsın onları merak etme çok harika bireyler olacaklar.Ama sana tavsityem kreşe vermen olur.Hem gelişimi hem sosyalliği için.Eksik aldığımız sevgiyi kat ve kat vereceğiz merak etme güzel anne
 
Back
X