Öncelikle şunu belirtmek istiyorum ki, evlenmek için evlenilmez.Bende 31 yaşındayım ve bekarım. Benim de geçen sene 30 yaşındayken önüme bir aday geldi. Fakat sonra ailecek fark ettik ki adam dengesiz.Bir dediği bir dediğini tutmuyor,hemen en ufak bir konuşmada ben böyleyim cart curt diye savunmaya çekiliyor. Vazgeçtim.
Evet belki çocuk için yaş geçiyor ama inanın mutsuz ve huzursuz bir evlilikte sağlıksız, özgüvensiz, huzursuz,agresif, şiddet yanlısı çocuk yetiştireceğime bekar kalırım daha iyi.Bu arada bence evlilik biraz da kısmettir.Öyle evlenemedim deyince hem moralin bozuluyor hem de böyle acele ile çoğu şeyi göz ardı edip hoop diye evleniyorsun. Tabi adamı tanıyamadığın için ne çıkarsa bahtına oluyor.
Bu arada aklınızda olsun evet biyolojik yaş çok önemli ama çocuk da bence kısmettir. Nice 20 yaşındaki kadının çocuğu olmaz nice 42 yaşında kadın evlenip hopp diye hamile kalır. Doğurganlığın gidiyor diye çok söylenen laflara bence bundan sonra takılmayın.
Nacizane tavsiyem şu; eşinizle bir an önce 'Ben Dili' ile konuşun. Ben Dili şudur; Karşı tarafı suçlamadan nasıl kötü hissettiğinizden, evliliğinizin olumsuz etkilendiğinden tartışmalarınızın sizi üzdüğünden bahsedin. Ben çok üzülüyorum ben huzursuz oluyorum diyerek başlangıç ile konuşun ki karşı tarafta savunmaya çekilmesin. Eşiniz savunmaya çekilip inkar mekanizması ile davranmasın.
Ama zaman kaybetmeden yapıcı bir konuşma yapın.Eğer zaman geçip de sessiz kalırsanız zaman çok geç olur. Aksiyon alın ama yapıcı bir aksiyon olsun. Çünkü hamilesiniz.Sizi de kötü etkilemesin.Umarım eşiniz daha düşünerek iletişim kurmaya başlar.Kendinize de çok yüklenmeyin. İnsanoğluyuz çoğumuz evlilik konusunda bazen dürtüsel (anlık) kararlar verebiliyoruz.Ama bundan sonra ikinci çocuk için lütfen acele etmeyin.Birinci çocuğunuz doğsun duruma bir bakın.Umarım hamileliğiniz güzel geçer.Güzel haberlerinizi yazarsınız.
