çalışma fobisi

burcucum12 .!.:

yurtdışında da yaşıyorsunuz sanırım değil mi? orada da durumlar bu şekilde mi? yani türkiye'deki gibi mi?

Genişletmek için tıkla...

Vallahi değil

Burdaki rezillik türleri başka, startup denen maddi olarak garantisi olmayan batan patlayan, hire-fire yapan, ne yaptığını bilmeyen tiplerle dolu şirketler türedi Almanya'da. Ciddi bir ülke gibi duruyor ama çok saçmalıklar var burda da. İş piyasası da hiç güzel değil, insanlar da bir mal gibi zaten. Profesyonel olarak daha ciddi işlerin yapıldığı, daha iyi şirketlerin olduğu, refah seviyesi daha yüksek, bir de mümkünse Almanların olmadığı bir ülkeye göç etmek istiyorum bu yıl, Belçika ve İrlanda radarımda.

Bu garip şirketleri geçersek düzgün yerler de var tabi, düzgün bir yerdeysen işini adam gibi yapıp evine gidiyorsun

Ben takım lideriyim , gayet profesyonelce, sadece iş iyi gidiyor mu gitmiyor mu buna bakarak takımımı yönetiyorum, herkes halinden mutlu. Sosyal hayatta saygı görmeyen adam yerine konmayan ezik insanlar işyerinde ego merkezli yönetim yapıyor zaten.

Kadın-erkek ayrımcılığı bizim memleketteki kadar olmasa da var.

Lakin şu var ki burda torpil/adam kayırma yok. Ankara'dayken bir savunma sanayi şirketinin davetine gitmiştim. Direktör abiyle tanıştım ama adamın hiçbir niteliği yok nasıl diyeyim bomboş. Meğer babası paşaymış oğlunu oraya koymuş işte devleti sağdıkça sağsın diye. Aynı kurumda mühendis olarak çalışmak da safi torpil dediler bana, torpilsiz bir eleman bana nasıl girdim anlamadım paşa oğlu da değiliz ki alla alla demişti. Yani doktoralı mühendis olsan bile paşa oğlu, milletvekili yeğeninin altında çalışmaya mahkumsun bileğinin hakkıyla yükselme şansın hiç yok. Burda durum farklı, bileğinin gücüyle alıp yürüyorsun bana öyle oldu mesela

Yani saçmalık her yerde var. Lakin şu gerçek ki, yolsuzluk ve adam kayırma türkiye'de zirveye çıkmış durumda artık torpilsiz memurluk hayal. Beni rahatsız eden yer burası aslında, yoksa zırvalıklara zamanla alışıyorsun. Torpil çok korkunç bir kul hakkı bana göre. Bunca iyi üniversite mezunu, canavar gibi genç dururken boş beleş adamlar önemli yerlere getirilip devletin milletin parasını ziyan ediyorlar. Gerçekten yazık.

İs yerleri oyle ne yazik ki. Alt kademeden tecrubesiz olarak baslayacaksiniz her seye hazirlikli olun. Babaniz hakli uzgunum. Siz fazla hassassaniz da yardim almalisiniz,calismadan olmuyor malum

İşçilerin iş koşulları böyle. Merak etmeyin mesleğiniz itibari ile böyle ortamda bulumassınız.

burcucum12 .!.:

merhabalar. hayatımı mahveden bir sorunum var size danışmak istedim. benim iş fobim var. çalışmaktan korkuyorum. bunun sebebinini açıklıyım. 15 yaşındayken annemler beni bir günlüğüne iş hayatını öğreniyim diye ufak bir tekstil fabrikasına göndermişti. hala kabuslarıma girer o ortam o makinaların gürültüsü. kıyafet katlama, paketleme, etiketleme falan yapıyorduk. zaten utangaç ve alıngan birisiyim bir de ilk günüm beceremedim tabi. oradaki patron sürekli elimden çekmişti bırak bırak, yapamıyorsun, beceremiyorsun diye bağıran bir ses tonuyla. insanlar zaten daha da korkunçtu nasıl anlatılır bilmiyorum aşiret gibiydi, şiveler, arabesk şarkılar hiç alışık olmadığım bir ortam. hani halk arasında kıro, keko tarzı laflar vardır ya aynen öyle tipler. bir tane kız vardı yirmilerinde üniversiteye gidicem bir günlüğüne geldim buraya deyince patronla beraber benle dalga geçmişlerdi. az çok kafanızda canlanmıştır umarım nasıl insanlar oldukları. o gün yemek yiyememiştim bile, günü gözlerim dolu dolu bitirdim.

eve gelince evdekilere anlattım durumu. babamlar demesinler mi sen çok şımarıksın gerekirse bağırırlar da küfür de ederler, küçümserler de iş hayatı böyle bir şey alışmak zorundasın diye. neyse bana öğüt vere vere bu sefer bir tanıdıkla beraber başka bir yere göndermeye karar verdiler, alıştırcaklar ya sözde. kapıdan içeri adım attığım gibi tutamadım kendimi deli gibi ağlamaya başladım. şu an 23 yaşındayım o gün bu gündür iş lafı açılsa sinirlerime hakim olamıyorum, düşündükçe ellerim titriyor, kriz geçirecek gibi oluyorum. okulum bitecek staj yapmam lazım ama korkudan başvuramıyorum bile. ya yine beceremezem, bağırırlarsa diye

ben ne yapıcam, nasıl aşıcam bu sorunumu kusura bakmayın uzun oldu biraz

Genişletmek için tıkla...

çalışma fobisi değilde tembellik diyoruz biz ona :) iş hayatına girince seve seve alışıyorsunuz zaten merak etmeyin

-nemesis- .!.:

çalışma fobisi değilde tembellik diyoruz biz ona :) iş hayatına girince seve seve alışıyorsunuz zaten merak etmeyin

Genişletmek için tıkla...

işyerine girince ağlayıp çıkmak da mı tembellik? nasıl işten kaytarabilirim demiyorum, öyle olsa konuyu açmam zaten

O yaşlarda başına absürt olaylar gelmiş ve travma yaşamış çok kadına rastlayabilirsiniz burada. Fakat çoğu travmayı ne yazık ki kendi kendimize çabalayarak yenmek durumundayız. Bu yaşınıza kadar yenemediyseniz artık bir uzmandan yardım alın. Travmanız da fazla büyük değil, o yaşta gittiği iş yerinde tacize uğrayan ne genç kızlar var. Biraz dalga geçilmişsiniz, azarlanmışsınız, çok daha kötüsü de olabilirdi.

"Ben bensem, bunu yenerim arkadaş, yeter breh" deyip saldırın, iş bulun, girin, zorlayın, zamanla geçer. Yine de bir uzmandan destek alın geçmezse.

Oraları görme sebebin oku da bak böyle zorlanırsın yoksa demek. Şimdi okuyorsun öyle ortamın olmayack ki

Tamda boyle is yerim.nefret ediyorm ama mecbur calisiyorm.pzt sendromu tam anlamiyla bilirm

Başlayınca alışırsın o zaman çok küçükmüşsün. Şimdi her şey daha farklı olur. Çalışmak zorundasın neticede zamanla alışacaksın.

Allah var kac defa işe de girdim öyle laf yediğim yok arada şefler yada patron bağırdığı olmuştur ama öyle iş için değil kavga etmişimdir o yüzden :)oyle ya azar işitmeye gitmiyorsun işi hiç bilmeden başladığım cok is var çok şükür hiç birinde böyle durumla karşılaşmadım. Biraz da calistigin yer önemli zaten fabrika tekstil gibi yerleri bende çok taksif etmiyorum kötü bir tecrübe olmuş kendine güven ise basladiginda yardimci olucaklardir isi ogrenene kadar kendini ezdirme yeter .